شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| چندی است بر اثر حضور ویروسی بنام کووید - ۱۹ یا همان کرونا جوامع بشری دچار بحران شدیدی گردید و به نحوی ایشان را دچار چالش عمیقی نموده به گونه ای که برخی را بخاطر ابتلاء بدان، گروهی برای پیشگیری از ابتلاء به آن و عده ای را نیز به جهت شرایط خاص ایجاد شده در جامعه از باب وضعیت خطرناک شیوع این عنصر تهدید کننده، نیازمند یک حرکت همگون با تکیه بر ابزاری مطلع، مورد اعتماد و فراگیر در اجتماع نمود.

گذشته از آن که برای عدم ابتلاء به این ویروس، نحوه مقابله با آن و نیز چگونگی مدارا با این عنصر مخرب تا خاتمه آن چه روش ها، شیوه ها و عملکردی بایستی داشت، می بایست به این مبحث توجه ویژه ای کرد که با چه ابزاری می توان نسبت به اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و نیز توانمندسازی اطلاعاتی جامعه در این باب گام های موثر و کاربردی برداشته به نحوی که در کمترین زمان و صرف کمترین هزینه بتوان بیشترین راندمان ارتباطی به جهت اثربخشی و به سبب آن نتیجه گیری مطمئن را بدنبال داشته باشد!؟

بدون شک استفاده از ابزاری که در این موقعیت از زمان و نیز شرایط ایجاده شده قرنطینه خانگی بتوان کارایی مناسب تر، هزینه کمتر و اثربخشی مطلوب تری بدنبال داشته باشد، چیزی نیست جز رسانه زیرا ابزاریست که با گسترش مرزهای جغرافیایی، سیاسی و فرهنگی، هویت انسان معاصر را تحت تأثیر خود قرار داده به طوری که می توان هویت انسان مدرن را هویت رسانه ای نام نهاد.

رسانه به عنوان یک ابزار اطلاعات جمعی تاکنون کیفیت و قدرت نفوذ خود را در جوامع مدرن بخوبی به اثبات رسانده اما متاسفانه عدم توجه به ظرفیت های مختلف آن، نوع نگرش موجود بدان و نیز نداشتن استراتژی مناسب برای استفاده از آن در کشور، نتوانسته این پتانسیل عظیم ارتباطی را به عنوان یک ابزار کلیدی و اساساً قالب بر دیگر ابزارها بویژه در مواقع بحرانی به اثبات برساند.

هرچند نمی توان منکر آن شد که از دیرباز رسانه در کشور بکار گرفته می شده است اما اکثراً به جهت عدم شناخت لازم از ساختار، چگونگی بکارگیری و استفاده صحیح و مناسب از ظرفیت های آن، نه تنها بعنوان یک ابزار قدرتمند در گذر از مرزهای فیزیکی و جغرافیایی با قابلیت کاهش زمان و سرعتی فزاینده در انتقال داده ها، به کمک نیامده بلکه گاهاً چالش های فرا پنداری را نیز بوجود آورده است.

رسانه در دو بعد مثبت و منفی نقش بسزایی را در جوامع امروزی ایفا می کند، اینک ما از این ابزار در دسترس و دارای ظرفیت های گوناگونی از قبیل رسانه: نوشتاری، ابزاری، نهادی و فرانهادی چگونه، به چه نحوی و میزان بتوانیم نیازهای جامعه خویش را مرتفع سازیم، تنها به قدرت بهره برداری ساختارهای تصمیم گیرنده جامعه مان باز می گردد.

در ایام آغازین بحران شیوع کووید – ۱۹ در کشور بدلیل عدم سازماندهی ساختاری و شیوه ی عملکردی رسانه ها در گذشته و نیز اینک به جهت ضعف نگرش به اهمیت و جایگاه آن بویژه از بعد نفوذپذیری سریع در جامعه توسط عوامل تصمیم گیرنده کشور، شاهد بکارگیری توان بالای آن در حوزه تخریبی همچون شایعه پراکنی، دروغ پردازی، جوسازی و ... بوده ایم.

بی شک هر کدام از عوامل فوق بخودی خود دارای آثار و اثرات زیانباری بر روح و روان افراد جامعه خصوصا از جنبه انگیزشی داشته که با ورود بموقع عوامل بازدارنده و درایت و تدبیر مناسب قسمتی از توان متخصصین رسانه – روابط عمومی ها - این امر متوقف و اینک شاهد رشد مجموع فعالیت های اثربخشی رسانه در اجتماع بوده که تنها در بعد روحی و روانی توانسته با ایجاد فضای امیدبخش و نیز بصیرت دهی مطلوب، جامعه را سمت و سوی جامعه ای آگاه و مطلع در برابر ابعاد گوناگون شناختی این ویروس ویرانگر و تاز ظهور یافته سوق دهد.

امید است هرچند اینک دارای تجربه تلخ اما گرانبهایی از عدم توجه جدی و صحیح به این ابزار کاربردی هستیم اما در ادامه مسیر با ایجاد تعمق و تفکر ویژه در خصوص این حوزه در کنار تلاش های مجاهدانه جهادگران بی ادعای خط مقدم سلامتی، رسانه بتواند نقشی پشتیبان محور و پدافندی را ایفا و با تکیه بر نیروهای کارآمد و مجرب این حوزه در کشور بتوانیم از توان حداکثر آن در مقیاس وسیع و گسترده در سطح جامعه و نیز فواید درخور توجه اش بهره جوییم و از پتانسیل نهان آن بویژه در مقوله نفوذپذیری و تآسی پذیری جامعه از آن در امر اطلاع رسانی، آگاهی بخشی و نیز بصیرت دهی بعنوان جامعه دارای بینش رسانه ی یاری گرفته تا با اقدام در جهت قطع زنجیره انتقال، شاهد شکست ویروس کووید – ۱۹  در آینده ای بسیار نزدیک باشیم.

شایان ذکر است که جامعه پسا کورنا کشور هرگز نمی بایست فراموش کند رسانه یک ابزار حیاتی برای رشد و تعالی جوامع در حال رشد است و نگرشی صحیح و بکارگیری درست این ابزار تکامل یافته، بی شک گامی است در راستای پیشرفت و دستیابی به جنبه های مثبت آن در جهت رفع نیازی های بشری و غفلت از آن زمینه ساز برداشت های تخریبی از آن در اجتماع شده و از ظرفیت های انکار ناپذیرش برای منفعت های ناسالم فردی، گروهی و یا منطقه ای نفع حاصل خواهد گردید.