طراح و مبدع نماد کلید برای ستاد رییس‌جمهور منتخب کسی نیست جز دکتر حسین خطیبی که استاد روانشاسی است و مدیریت یکی از شرکت های بزرگ تبلیغاتی را بر عهده دارد.او در یادداشتی که در روزنامه اعتماد منتشر شده در اینباره توضیحاتی داده است که خواندنی است:

بحث نماد، همان‌طور که از اسمش معلوم است، مظهر و سمبلی است که نشانگر یک اندیشه است، درخواست یک اندیشه یا نگاهی نسبت به موضوعی از سوی مخاطب است. نماد می‌تواند گاهی شکل ساده‌یی داشته باشد و گاهی نیز وضعیت پیچیده‌یی به خود بگیرد، نکته در این است که از نماد وقتی استفاده می‌شود که بخواهیم پیامی را به شخص یا گروهی منتقل کنیم. در زندگی روزمره نیز با نمادهای فراوانی سر و کار داریم و بر اساس این نمادها، برخی از اعمال خود را تنظیم می‌کنیم.

کاری را انجام می‌دهیم یا انجام نمی‌دهیم مثلا در مسائل مربوط به راهنمایی و رانندگی، نمادها می‌گویند چه زمانی توقف کنیم و چه زمانی حرکت کنیم. نمادها، مفهومی فراتر از آنچه در برخورد اول مشاهده می‌شود دارند. مثلا در فرهنگ ایرانی، «هلال ماه»، به عنوان نماد ماه رمضان مطرح است و نماد دست بریده نیز نماد واقعه کربلا و دست بریده حضرت ابوالفضل (ع) است.

در نمادسازی در ستاد آقای دکتر روحانی بحثی که آن موقع وجود داشت این بود، چون زمان کمی در اختیارمان است و باید سریع با مخاطبان ارتباط می‌گرفتیم، به یک نمادی احتیاج داشتیم و باید این نماد می‌آمد و خیلی سریع و ساده با مخاطبان ارتباط برقرار می‌کرد. به همین دلیل نماد کلید انتخاب شد. درباره کلید می‌توان گفت، اولا کاربرد آن ساده است و خیلی راحت همه انسان‌ها آن را در جیب دارند یا به دست می‌گیرند و با آن آشناهستند. می‌دانیم که برخی از نمادها کهن هستند.

در حوزه جامعه‌شناسی و روان‌شناسی اجتماعی این نمادها از سال‌ها قبل مانده‌اند و به عنوان کهن شناسه مطرح هستند، کلید یکی از این نمادهای کهن است، زیرا از دوران قدیم بوده و در فرهنگ ما نیز قفل و کلید همیشه مطرح بوده است. ما هنوز هم برخی قفل‌های چند صد ساله و چند هزار ساله را داریم. قفل نماد بسته بودن و کلید نماد گشایش است و از بین بردن بن‌بست. استفاده از نمادها در تبلیغات سیاسی در دنیا نیز سابقه دارد. در فضای تبلیغات عمومی، معمولا از نماد استفاده زیادی می‌شود، اتفاقا در نماد فرهنگی، ما و به ویژه در مراسم آیینی ایرانیان از نماد استفاده زیادی می‌کنیم. مثلا در مراسم عزاداری ماه محرم از نمادها خیلی استفاده می‌شود و اکثر چیزهایی که دیده می‌شود نماد است. به همین دلیل نماد در ایران، هم بستر فرهنگی دارد و هم دینی.

ایده کلید به عنوان نماد یک مبارزه انتخاباتی و سیاسی از جایی گرفته نشده، ریشه این ایده، ایرانی است و فرم کلید نیز در شکل و طرحی انتخاب شد که کاملا سنتی و ایرانی بود. از بچگی ما این کلید را در دست بزرگ‌ترهایمان می‌بینیم و شکل سنتی داشت. اقسام کلید می‌تواند شکل فرنگی داشته باشد ولی نمادی که انتخاب شد، مانند این نخستین کلیدهایی است که در خانه‌های کهن ایرانی وجود دارد و در طراحی شکل آن نیز به بستر فرهنگی فرهنگی و سنتی ایرانی‌ها توجه شد. فرآیند انتخاب این نماد نیز مانند همه فرآیندهای دموکراتیک در ستاد انجام شد و همه دوستان ستاد در انتخاب این نماد نقش داشتند. این جریان یک کار تیمی بود که انجام شد. هر بخشی، یک قسمت از کار را انجام داد.

در جلسات تخصصی این تصمیم‌گیری مطرح شد. ولی شاید برای نخستین بار بود یک شرکت تبلیغاتی قراردادی را در حوزه تبلیغات سیاسی بست و کاری کرد. علتش این است که آقای روحانی و ستادش به تخصص‌گرایی اعتقاد دارند و ما نیز به عنوان یک شرکت تبلیغاتی با نگاه تخصصی به این موضوع نگاه کردیم. هر چند قبلا مشاوره‌هایی در حوزه‌های تبلیغاتی دیگر داده‌ایم ولی این طور که به صورت رسمی قراردادی منعقد شود، برای نخستین بار بود در فضای تبلیغات سیاسی شکل می‌گرفت. اکنون می‌بینیم همانطور که گفتم نماد، مفهومی فراتر از آنچه در برخورد اول داشت، یافت. انتظار نیز این است که وقتی نماد می‌آید، حتی سال‌ها نیز مورد بحث و گفتمان قرار گیرد.

می‌دانستیم این اتفاق می‌افتد و کلید تبدیل به یک گفتمان می‌شود هر چند مهم نیست که این نماد یک کلید باشد، مهم این است که هر چه بود، بدل به یک گفتمان شد. اکنون می‌بینیم مردم همه روی موضوع کلید تمرکز کرده‌اند. چون در بحث نمادسازی فقط خود نماد مطرح نیست. برخی نیز قصه‌هایی می‌گویند و داستان سرایی‌ها و افسانه‌سازی‌ها می‌کنند. معمولا برای اینکه اصل قضیه را زیر سوال ببرند اینطور رفتارها می‌شود، ولی در اصل، گفتمان این نماد در بین مردم غالب شده، یعنی اگر به جای کلید، خورشید هم بود، این اتفاق می‌افتاد.