شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| در مقاله قبلی، بحث بر اهمیت متقاعد کردن مدیریت ارشد در مورد نیاز به مدیریت بحران و ارتباطات متمرکز شده است. این دو با هم دست به دست می شوند و باید در کنار هم بمانند.

مدیریت بحران با شناسایی آن حوادثی که ممکن است رخ دهد که احتمالاً باعث می شود یک شرکت درهای خود را ببندد و یا تأثیر طولانی مدت و منفی بر قیمت سهام، درآمد و غیره داشته باشد، سروکار دارد.

ارتباطات بحرانی عبارت است از بازوی مدیریت بحران برای مدیریت نحوه واکنش شرکت در صورت بروز حوادث. مأموریت اصلی آن نفی یا کاهش اثرات بحران است.

داشتن یک برنامه بحران
نکته مهم در کنار هم قرار دادن چنین طرحی، شناسایی حوادثی است که می تواند منجر به خروج شرکت از تجارت یا تأثیرات اقتصادی جدی و طولانی مدت شود. شانس هر یک از این سناریوها که ممکن است رخ دهد نباید عاملی باشد که این پیامد بالقوه را کم‌اهمیت دانست.

پس از شناسایی این احتمالات، براساس اهمیت، آنها را در اولویت قرار دهید. از هر منبعی برای کمک استفاده کنید. در بعضی موارد، به سادگی باید از بهترین حدس ها و عقل سلیم استفاده کرد. از این فهرست، روی سه گزینه برتر توجه کرده و تدوین یک برنامه مدیریت بحران و ارتباطات را آغاز کنید.

مدیریت بحران
هر یک از سه مرحل برتر را که مشخص شده است، طی و تعیین کنید و اگر ممکن است، کاری کنید تا احتمال وقوع آنها به حداقل برسد. به عنوان مثال، اگر یک تیرانداز فعال شناسایی شد، آیا نگهبان مسلح شرکت می تواند جلوی آن را بگیرد؟

پس از در نظر گرفتن امکانات مختلف برای کاهش تهدید در هر یک از مناطق مشخص شده، تعیین کنید که در صورت وجود، هزینه اضافی برای اعمال آن گزینه ها چیست. در مورد جوانب مثبت و منفی آن نیز بحث کنید. توصیه ای را ارایه دهید که توسط یافته ها تولید و از اطلاعات دیگری که از تحقیقات تهیه شده است، برگرفته باشد.

ارتباطات بحران
بخش های بیشماری برای یک برنامه ارتباطات بحران وجود دارد. این کار با تعیین اینکه چه کسی مسئول چه چیزی است، آغاز می شود. در شروع تهیه یک طرح، تعیین این مسئله که چه کسی باید در زمان بحران سخنگو باشد، بسیار مهم است.

چگونه انتخاب کنیم
انتخاب سخنگو به شدت بحران بستگی دارد. بگذارید بحران ها را به دو صورت "عمده" و "غیره" تعریف کنیم. "یک بحران بزرگ، بحرانی است که در بالا مشخص شد، بحرانی که می تواند این شرکت را تعطیل کند یا به شدت روی درآمد آن تأثیر بگذارد. "غیره" می تواند چیزی شبیه آتش سوزی در انبار یا تصادف مرگبار یا درگیری یک کارمند باشد.

در یک بحران "بزرگ"، تقریباً ضروری است که مدیرعامل سخنگو باشد. روابط عمومی اصلی یک شرکت، اعم از مشتریان، فروشندگان، تأمین کنندگان، سهامداران، مقامات دولتی و کارمندان، باید از فرد مسئول تبعیت کنند. آنها می خواهند اطمینان داشته باشند که موضوع در دست کنترل است و با اطمینان به پیش بروند.

با این حال، مدیر عامل ممکن است همیشه در دسترس نباشد، بنابراین یک شخص اصلی برای رهبری دوم باید در این طرح مشخص شود. اگر شرکت، یک شرکت بازرگانی عمومی باشد، صندلی هیئت مدیره می تواند یک جایگاه خوب باشد. اختیارات هیئت مدیره به عنوان مدیر عامل شرکت تلقی می شود.

نویسنده: رون توروسیان
منبع: https://www.publicrelationstoday.com
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)