شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| دکتر «جان هاروی ویلرJohn Harvey Wheeler» استاد علوم سیاسی (علم حکومت و سیاست) و مولف کتابهای متعدد از جمله «دمکراسی در دوران انقلاب Democracy in a Revolution»، «سیاست های یک انقلاب»، ابزارهای دمکراسی کردن = Democratizing Tools، «زندگی و اندیشه های فرانسیس بیکن»، «بحران در ایده محافظه کاری»، The Structure of Human Reflection و ... ششم سپتامبر 2004 در 85 سالگی در کالیفرنیا از این دنیا رفت.

وی که 17 اکتبر 1918 به دنیا آمده بود و در دانشگاههای معروف آمریکا ازجمله هاروارد و جانز هاپکینز تدریس می کرد در زمینه تحقق و تامین دمکراسی گفته است: تا زمانی که افراد هر جامعه جزئیات دمکراسی را از طریق آموزش فرا نگیرند و به اهمیت آن و مسئولیت خود در انتخاب مدیریت جامعه پی نبرند نمی توان اطمینان داشت که دقیقا پیاده شود و تامین نظر کند، شبه دمکراسی و دمکراسی غلط بدتر و زیانبخش تر از نبودن دمکراسی است.

استاد ویلر #دمکراسی را به اتومبیل تشبیه کرده و گفته است: اتومبیل وسیله ای است خوب و کمال مطلوب، ولی اگر به دست کسانی افتد که نتوانند رانندگی کنند بی حاصل خواهد بود و اگر این افراد در رانندگی مهارت نداشته باشند و آن را برانند ممکن است سانحه و حتی فاجعه ببار آورند.

وی پیشنهاد کرده است که هر ملت باید یک رشته قوانین کیفری برای مجازات سوء استفاده کنندگان از #دمکراسی داشته باشد و دمکراسی در مدارس از دروس اجباری باشد نه فصلی از کتاب تعلیمات مدنی. تامین دمکراسی آسان نیست، دمکراسی مهمترین تمرین ملی است که سرنوشت هر ملت به آن بستگی دارد.

به باور #ویلر، اینترنت افراد را روشنفکر و آشنا به حقوق خود می کند که بالاترین آنها تقاضا و اصرار به برخورداری از یک دمکراسی واقعی است. #اینترنت و ابزارهای آن که در حال تکامل هستند دانش بشر و افکار و عقاید را در اختیار همگان می گذارند و نسل اینترنت ورای نسلهای امروز و پیشین خواهد بود و نقض حق را تحمل نخواهد کرد. استاد #ویلر که به اهمیت آموزش به طریقه آنلاین پی برده بود یکی از دروس خودرا به طریق آنلاین تدرس می کرد و در این زمینه کتابی تحت عنوان Online Education تالیف کرده است.

 او گفته است: در دنیایی که در دست هرکس سلفون و تابلِت وجود دارد و در اتومبیلش لپ تاپ، نمی شود #واقعیات را #سانسور کرد و بزودی واژه سانسور به تاریخ سپرده خواهد شد.

پروفسور «#ویلر» در عین حال نویسنده چند داستان است. وی عقیده داشت که از طریق داستان نگاری هم می شود مسائل را بیان کرد تا یادآور شوند و برایشان راه حل به دست آید و همچنین آموزش عمومی داد.