بحران ها جز جدایی ناپذیر جوامع و زندگی بشر هستند. همچنین در عصر جدید، رسانه های اجتماعی می توانند به طور مستقیم و غیر مستقیم با انتشار یک خبر جعلی، حیات یک شرکت و سازمان را تحت تاثیر قرار دهند.

در بحران ها رسانه های سنتی از رسانه های اجتماعی و تکنولوژی ها به عنوان منبعی برای جمع آوری اطلاعات بهره برده اند. از مهم ترین دلایل هم این است که اطلاعات عکس ها و فیلم ها به سرعت برق در رسانه های اجتماعی منتقل می شوند. رسانه های اجتماعی حمایت عاطفی برای کاربران ارائه می دهند و پس از وقوع بحران برای عموم مردم به عنوان راهی هستند که به صورت مجازی دور هم جمع شوند و به انتشار اطلاعات بپردازند. نقش دوگانه رسانه ها در بحران سازی و بحران زدایی قدرت آنها در ایجاد کنترل و پایان دادن به بحران ها را روشن می کند.

رسانه ها با خلق پیامهای غیر واقعی و تولید و اشاعه شایعات و اخبار جعلی می توانند بحرانی را ایجاد و با تبیین و تفسیر و پخش مداوم  واقعیات، اقدامات بحرانی را کنترل کنند رسانه های بحران زا یا بحران زایی رسانه ها بیش از آنکه منعکس کننده واقعیت بحران در متن جامعه باشد.

بازتاب بحران درونی خود هستند. به عبارت دیگر، رسانه های بحران زده  سازندگان اصلی بحران هستند. مفهوم بحران هیچ تعریف پذیرفته شده جهانی از بحران وجود ندارد با این حال بسیاری از نقطه نظر سازمانی و با تمرکز بر اثرات بحران به تعریف آن پرداخته اند. یک تعریف کلی بحران- بحران  را یک وضعیت اضطراری و آنی با زمان وقوع نامشخص  دانسته اند. بحران نوعی جنگ صامت است که به قدرت تصمیم گیری و تحرک جامعه در سطوح مختلف ضربه می زند و آن را مختل می سازد و مهمترین پیامد این وضعیت عدم قطعیت و عدم  امکان تصمیم گیری است که با بروز چنین وضعیتی در جامعه حوادث مختلف شکل می گیرد.

مدیریت بحران عبارت است از تلاش نظام یافته توسط اعضای سازمان همراه با بهره گیران خارج از سازمان در جهت پیشگیری از بحران ها و یا مدیریت اثربخش آنها در زمان وقوع رسانه ای اجتماعی، رسانه هایی برای تعامل اجتماعی هستند که از تکنیک های ارتباطی بسیار در دسترس و گسترش پذیر استفاده می کنند به جز جدایی ناپذیر بحران ها تبدیل شده اند و می شود به مثلث بحران – رسانه و جامعه توجه اشاره کرد. فرصت سازی از بحران مدیریت بحران است.

بحران رسانه های اجتماعی را می توان به سه دسته متمایز تقسیم کرد:
1- سوء استفاده سازمانی – یک بحران رسانه های اجتماعی ناشی از سوء استفاده سازمانی از یک کانال رسانه های اجتماعی می باشد.

2- مشتریان ناراضی- یک بحران رسانه ای اجتماعی ناشی از یک شکل در ارتباط با مشتری است.

3- چالش ها- یک بحران رسانه های اجتماعی به دلیل رفتار و سیاست های نامناسب یا غیر مسئولانه سازمان رخ می دهد. زیرا تعامل میان رسانه های سنتی و اجتماعی برای توسعه بحران رسانه های اجتماعی مهم است زیرا بحران رسانه های اجتماعی اغلب نتیجه تلفیقی از رسانه های سنتی و اجتماعی است.

استفاده از رسانه های اجتماعی در بحران بدون در نظر گرفتن چالش های پیش رو- آسیب ها و مشکلات جدی به جامعه بحران زده وارد می کند. آنچه مشخص است تا زمانی که به خوبی این بستر ارتباطی – اینترنت و رسانه های اجتماعی در زمان بحران، اختلال ایجاد خواهد شد پس لازم است مدیران و کارشناسان بحران و ارتباطات قبل از استفاده از این بستر ارتباطی چالش های موجود را سنجیده و اقتضانات و مصلحت شهر کشور را در نظر بگیرند تا با بحران مضاعفی به بحران پیش  آمده اضافه نکنند.