کارشناسان روابط عمومی بازی گران سیاسی هستند که باید در انتخاب این بازیگران دقت کرد. زیرا یکی از نقش های استراتژیک روابط عمومی، تاثیرگزاری بر تصمیمات سازمان بیش از اتخاذ آن است.

سرگوردن بوری وکیل مشهور انگلیسی می گوید: روابط عمومی، کار سیاسی و دیپلماسی محسوب می شود به مثابه قراردهنده واقعیت ها و دیدگاه های مراجعان و مخاطبین در اختیار هر هیات منصفه مناسب مثل دولت، همگان، سهامداران، کمیته تحقیق و نمایندگان مجلس است.

روابط عمومی سیاسی شاخه ای از دانش روابط عمومی است که به مطالعه موضوع اعمال قدرت روابط عمومی در تاثیرگذاری بر فرایند تصمیم گیری و ساخت قدرت در درون و خارج سازمان و متاثر ساختن تصمیمات دولت یا نهادها از دیدگاه گروه های مخاطب پرداخته و افزون بر مدیریت ارتباطات و اطلاع رسانی سازمان و مشاوره به مدیریت آن، با توجه به مدعی العموم بودن مسئولیتش خود را حامی و مدافع منافع مخاطب دانسته و از برخورد آمرانه و تحکم آمیز با افکار عمومی پرهیز خواهد کرد.

هابرماس معتقد است: روابط عمومی به ابزاری تبدیل شد که توسط آن امکان معرفی سیاست مداران در حوزه یا قلمرو عمومی و هدایت افکارعمومی و شکل گیری آن به سوی دیدگاه ها و ماموریت های سیاستمداران می باشد. درصورتی که عدم وجود یک روابط عمومی متخصص و آشنا دیدگاه های درون و بیرون یک جامعه یا نهاد امکان هدایت افکار عمومی قابل تصور نبوده و شاهد مشکلات فراوان درآن جامعه یا نهاد خواهیم بود. روابط عمومی از متن و بطن رویدادها برخواسته است پس این توانایی را دارد که به سهولت با رویدادها ارتباط برقرارکند و آن را مدیریت کند.

با برگشتی به تاریخ ایران باستان متوجه خواهیم شد که ظهور تمدن ها و نظام سیاسی و اجتماعی برگرفته از ارتباطات انسانی است این برقراری ارتباط به منظور اطلاع رسانی و آگاهی دهی و ابلاغ و انتقال نگرش ها و دیدگاه ها عموماً از طریق رفتار، حرکات، زبان، خط، کتیبه های سنگی، الفاظ و دیگر ابزار انجام پذیرفت.

ارتباطات در هر زمان به شیوه سنتی عرف در آن مقطع انجام می گرفت. با توسعه تمدن ها روش ارتباطات و نهایتاً روابط عمومی نیز پیشرفت کرد.

نظام های سیاسی گذشته ایران با استفاده از شیوه ها و ابزارهای ارتباطی، ضمن تحلیل افکار عمومی، از روش روابط عمومی اطلاعات و اخبار مختلف را بدست می آوردند.

در عهد صفویه نیز نظام های سیاسی حاکم ، به نوعی متوجه افکار عمومی بودند. گشت شبانه شاه عباس صفوی با لباس مبدل در مقر حکومت و پرس و جو از مردم به منظور تحلیل دیدگاه ها، نظرات، انتظارات و خواسته ها نیازها نمایانگر توجه خاص متولیان نظام های سیاسی به مقوله افکار عمومی بوده است.

روابط عمومی در نظام سیاسی معاصر گذشته و حال دارای شرایط خاص بوده است.

روابط عمومی در نظام سیاسی گذشته دچار آسیب های متعددی شد از جمله:

1-   بی توجهی نظام به افکار عمومی

2-   به انحصار درآوردن رسانه های گروهی و مطبوعات

3-  بی توجهی به حقوق شهروندان و پایبند نبودن  نظام سیاسی به انتظارات و نیازها و خواسته های مردم و عدم پاسخگویی نظام

4-   عدم وجود فضای باز سیاسی

5-   گریز از هرنوع انتقاد و سرکوب اندیشه های منتقدانه

6-   ترویج فرهنگ اشراف گری، تملق گویی و چاپلوسی

7-   استفاده از تبلیغ برای تحکیم نظام

بدیهی است جوامع و سازمان ها باید توجه داشته باشند مهمترین عامل شکست نظام های سیاسی بی توجهی به انتظارات و خواسته های افکار عمومی است لذا برای پرهیز از شکست تنها نهادی که می تواند بعنوان پل ارتباطی و مهندسی ارتباطات و انتقال دهنده برنامه های نظام سیاسی و اقناع افکار عمومی و دریافت انتظارات، عقاید، انتقادات و نظرات مردم که همان افکار عمومی جامعه هستند روابط عمومی می باشد که امیدواریم مدیران و مسئولین کشور به این نهاد تاثیرگذار و تلطیف کننده رابطه ها که نقش هایی چون آینده نگری، بحران ستیزی، ایجاد ارزش و اعتبارسازی، فرهنگ سازی، نظریه پردازی، اطلاع رسانی و اطلاع یابی برعهده دارد توجه بیشتر داشته باشند و در مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصاد از نقش و جایگاه آن غافل نبوده و با استفاده بجا و درست به اهداف تعیین شده دست یابند.