شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| گروه طالبان در کنار پیشبرد جنگ گرم در میدان‌های نبرد در سراسر افغانستان، به جنگ اطلاعاتی نیز توجه ویژه‌ای دارد و برای موفقیت در این میدان، از پیشرفته‌ترین و به‌روزترین ابزارها و تکنولوژی بهره می‌برند.

طالبان کنونی برخلاف طالبان پیش از سال ۲۰۰۱، دیگر به تلویزیون، تکنولوژی، ابزارهای ضبط ویدیو و اینترنت به چشم ابزارهای شیطانی و ضداسلامی نمی‌نگرند، بلکه حالا خود از این ابزارها برای رسیدن به هدف و پیشبرد جنگ نرم استفاده می‌کنند و فعالان رسانه‌ای طالبان به خوبی کار با این ابزار را می‌دانند و از آن استفاده می‌کنند.

پس از اینکه طالبان پس از سال ۲۰۰۵ دوباره قدرت گرفت و عملا برای حکومت‌های افغانستان به دردسری تبدیل شد، این گروه به تعیین حکومت‌های موازی خود نیز اقدام کرد.
همانند داشتن والی‌ها و فرمانده‌هان نام‌نهاد، سخنگویان حکومتی نیز برای خود تعیین کرد تا در کنار جنگ گرم، تنور جنگ سرد نیز گرم و شعله‌ور نگه داشته شود.

هم‌اکنون در کنار سخنگویان محلی طالبان، فردی بنام ذبیح‌الله مجاهد، خود را سخنگوی گروه طالبان معرفی می‌کند که ظاهرن در راس گروه اجرایی دستگاه تبلیغانی طالبان قرار دارد.

ذبیح‌الله مجاهد با استفاده از اینترنت، کامپیوتر و دیگر ابزارهای تبلیغاتی، روزانه پیام‌های طالبان را نشر و پخش می‌کند و هم‌پای مدرن‌ترین نهادهای دنیا امروز از قدرت شبکه‌های اجتماعی نیز بهره می‌برد.

او اعلامیه‌های طالبان را به زبان‌های پشتو، دری و انگلیسی به خبرنگاران و رسانه‌ها می‌فرستد، موضع طالبان را با آنان شریک می‌کند و نیز به گونه‌ی منظم و فعال در حساب توییتر خود از دستاوردهای نظامی طالبان اطلاع‌رسانی و تبلیغ می‌کند.

چندی پیش نیز عکسی در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که ظاهرن طالبان ادعا کردند که عکس دفتر کار ذبیح‌الله مجاهد بود. دفتری مجهز به انواع گوناگون ابزارهای رسانه‌ای و تزئین شده با پرچم سفید طالبان‌.

در سال‌های پسین، طالبان به اندازه‌ای در میدان جنگ نرم فعال بوده‌اند که خیلی‌ها فعالیت رسانه‌ای و تبلیغاتی این گروه را با فعالیت‌های سخنگویان حکومت افغانستان مقایسه می‌کنند.
برخی‌ حتی براین باورند که در برخی مواقع، طالبان در بخش تبلیغات نسبت به حکومت افغانستان دست بالایی دارد و بهتر عمل می‌کند.

در سال ۲۰۱۵، جنگجویان طالبان پس از حمله به شهر کندز در شمال افغانستان، با نمادهای شهر سلفی می‌گرفتند و با پخش کردن آنها در فضای مجازی ادعاهای سخنگویان حکومت را که گویا طالبان پیشرفتی نداشته‌اند، دروغ ثابت می‌کردند و نشان می‌دادند که در مهمترین بخش‌های شهر وارد شده و اداره این بخش‌ها را به دست گرفته اند.

طالبان این روش را چند بار دیگر نیز در حمله‌های‌ خود به بخشی‌هایی از افغانستان تکرار کردند و در کنار عکس و ویدیوهای جدید، برای ایجاد وحشت به پخش و نشر عکس و ویدیوهای قدیمی نیز متوسل شدند.

ذبیح‌الله مجاهد در کنار این، چت گروهی نیز در برخی از شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرده است که از طریق آن به گونه مستقیم با خبرنگاران محلی در تماس شده و موضع و نظر طالبان را در موارد خاص با آنان به اشتراک میگذارند‌.

تفاوت‌های طالبان کنونی با طالبان پیش از ۲۰۰۱ بسیار است و این گروه برای پیروزی در جنگ گرم و سرد از هر ابزاری، چون یوتیوب، واتس آپ، تلگرام، وایبر و دیگر رسانه‌های اجتماعی بهره می‌برند و ظاهرن جنگجویان این گروه، علم چگونگی استفاده از تکنولوژی را نیز آموخته‌اند.

برخی از جنگجویان و یا افراد وابسته به گروه طالبان به گونه فعال در گفتمان‌های فضای مجازی سهم می‌گیرند و از اندیشه طالبانی دفاع می‌کنند. برخی دیگر نیز که مجهز به زبان انگلیسی هستند، به توییت‌هایی که به ضد طالبان است واکنش نشان می‌دهند و به انگلیسی، پاسخ و موضع طالبان را شریک می‌کنند.

خیلی از آگاهان سیاسی در افغانستان باورمندند که بخشی از دستاوردهای نظامی طالبان به دلیل قدرت این گروه در پیشبرد جنگ اطلاعاتی بوده است.

ظاهرن موفقیت‌های جنگ نرم سبب شده تا طالبان برخلاف تفکر و دیدگاه اسلامی‌شان عمل کنند و از ابزارهایی که زمانی حیثیت ابزارهای ضد اسلامی را برای‌ آنها داشت، سود جویند. ابزارهایی که دیگر از دریچه اسلام طالبانی نه، بل از دریچه ابزار قوی برای پیشبرد استراتیژی جنگی به آنها دیده می‌شود.