شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| نخستین‌ وظیفه‌ روابط عمومی‌ به‌ هنگام‌ بروز بحران‌ این‌ است‌ که‌ حقیقت‌ را درباره‌ آنچه‌ که‌ روی‌ داده‌ بیان‌ کند. دروغ‌ گفتن‌ نه‌ تنها غیراخلاقی‌، که‌ احمقانه‌ است‌.

هنگامی‌ که‌ دروغ‌تان‌ آشکار شد، اعتبار خود و مشتری تان‌ را از دست‌ خواهید داد.

یک‌ توضیح‌ صادقانه‌ و متعادل‌ می‌تواند اوضاع‌ را در حد معقولی‌ نگهدارد و احترام‌ رسانه‌ها و مردم‌ را جلب‌ کند. شرکت‌ها نیز اکنون‌ از این‌ الگو پیروی‌ می‌کنند. اکثر مدیران‌ بخش‌های‌ تولیدی‌ و تجاری‌ در برابر وکلای‌ مصرف‌کنندگان‌، تحقیقات‌ دولت‌ و روزنامه‌نگاران‌ جستجوگر تصمیم‌ گرفته‌اند که‌ از یک‌ سیاست‌ «درهای‌ باز» استقبال‌ کنند.

همان‌طوری‌ که‌ یکی‌ از نویسندگان‌ مجله‌ فورچون می‌گوید: «میل‌ به‌ دفاع‌ از مؤسسات ‌[در هنگام‌ بروز بحران] و وادار کردن‌ جستجوکنندگان‌ [رسانه‌ها] به‌ خدمت‌ به‌ اهداف‌ سازمان‌ ضرورت‌ اتخاذ یک‌ سیاست‌ صریح‌ و هوشمندانه‌ را ایجاب‌ می‌کند». اتخاذ چنین‌ سیاستی‌ از پخش‌ اخبار جعلی‌ جلوگیری‌ می‌کند و سبب‌ می‌شود که‌ با هماهنگی‌ تمامی‌ طرف‌های‌ درگیر در ماجرا اخبار درست‌ و اطلاعات‌ منسجم‌ منتشر گردد. اداره‌ بحران شکل‌ فشرده‌ و متمرکز مهار مسایل است‌.

سازمان‌هایی‌ که‌ متوجه‌ شده‌اند هر اندازه‌ هم‌ که‌ درستکار، دقیق‌ و محافظه‌کار باشند باز همیشه‌ این‌ احتمال‌ وجود دارد که‌ یک‌ فاجعه‌ طبیعی‌، یا رویداد خارج‌ از اختیار آنها به‌ طور منفی‌ به‌ تولید یا خدمات‌ آنها لطمه‌ بزند، به‌ اداره‌ یا مدیریت‌ بحران‌ دست‌ می‌یازند.

این‌ اطلاعیه‌ کارهای‌ مختلفی‌ را انجام‌ می‌دهد:
ـ به‌ موقع‌ انتشار می‌یابد و وقوع‌ حادثه‌، تعداد مصدومان‌ و میزان‌ خسارت‌ را اعلام‌ می‌کند.
ـ بی‌آنکه‌ به‌ پنهان کاری‌ بپردازد به‌ مردم‌ اطمینان‌ می‌دهد که‌ ماهیت‌ سانحه‌ محدود و مهار شده‌ است‌.
ـ اعلامیه‌ روشن‌ می‌کند که‌ شرکت‌ به‌ شدت‌ مراقب‌ اوضاع‌ است‌ و مسئولانه‌ عمل‌ می‌کند.
ـ در اعلامیه‌ آمده‌ است‌ شرکت‌ در جستجوی‌ یافتن‌ علت‌ بحران است‌ و از تکرار آن‌ جلوگیری‌ خواهد کرد. (ایجاد هیئت‌ بی‌طرف‌ تحقیق‌ به‌ مردم‌ اطمینان‌ می‌دهد که‌ بررسی‌های‌ منصفانه‌ انجام‌ خواهد گرفت‌).

منبع: سالنامه روابط عمومی/ شماره اول/ کار مشترک انجمن متخصصان روابط عمومی و موسسه کارگزار روابط عمومی