شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- کریستانا پاسکا پالمر تنوع- زیست شناس ارشد سازمان ملل متحد، و دبیر اجرایی پیمان تنوع- زیستی این سازمان است. پیمانی که مسئول نگهداری سیستم حمایت از حیات طبیعی می باشد، که زندگی انسان به آن بستگی دارد.

خانم نامبرده در آستانه نشست مربوطه سازمان متبوع خود هشدار داده در صورتی که روند کنونی از بین رفتن تنوع موجودات روی زمین و انقراض نسل حیوانات ادامه یابد، در دو سال آتی انسان نخستین نوع از موجودات خواهد بود، که سند انقراض خویش را امضاء می کند.

 به همین سبب از مردم همه کشورها خواسته تا به دولت های خویش فشار بیاورند، تا پیش از نشست مربوطه در سال 2020 برای حفاظت از حیات حشرات، پرندگان، گیاهان و پستانداران که برای چرخه تولید غذای جهانی حیاتی هستند، و همچنین آب پاکیزه و تجزیه کربن، طرح های عملی چشمگیر ارائه دهند. او در این پیوند به گاردین می گوید: از بین رفتن تنوع موجودات روی زمین قاتلی خاموش است. این مساله با تغییرات آب و هوا تفاوت دارد. زیرا مردم تاثیرات این تغییر را در زندگی روزمره خود احساس می کنند. اما از بین رفتن تنوع مورد اشاره برایشان محسوس نیست. زمانی هم که بتوانند آن را احساس کنند، امکان دارد دیگر خیلی دیر شده باشد.

اعضای سازمان ملل متحد از نوزدهم ماه جاری در شرم الشیخ واقع در مصر گردهم می آیند، تا چهارچوب نوینی برای مدیریت بوم سازگان (اکوسیستم) و حیات وحش به وجود بیاورند. این نشست آغازی برای گفت و گوهایی دوساله خواهد بود، که خانم پاسکا پالمر امیدوار است در کنفرانس بعدی که در سال 2020 در چین برگزار خواهد شد، به یک پیمان فراگیر جهانی نوین منجر گردند. در مجموع نیز طرفداران حفظ منابع طبیعی مشتاقند، که در مورد تنوع- زیستی نیز پیمانی مشابه توافق آب و هوایی پاریس به امضاء برسد. با این همه گرچه بسیاری از دانشمندان خاطرنشان کرده اند که بی توجهی به زندگی سایر موجودات کره زمین تهدیدی دست کم یکسان برای انسان هم به شمار می رود، اما مساله عقد پیمانی نوین در این مورد تاکنون توجه اندکی را به خود جلب کرده است.

فراتر اینکه دو توافق مربوطه پیشین به دست آمده در سال های 2002 و 2010 نیز، در عمل با موفقیت روبرو نشده اند. همچنین برخلاف نشست های در پیوند با تغییرات مذکور، در جلسات مربوط به مسایل تنوع- زیستی شمار اندکی از رهبران سیاسی کشورها حضور پیدا می کنند. آمریکا هم حتی در دوران پیش از ریاست جمهوری دانلد ترامپ از تصویب پیمان مربوطه خودداری کرد، و تنها ناظری برای جلسات اعزام می نماید.

حتما بخوانید: نمایش نابودی زیستگاه حیوانات وحشی در قالب بدن آنها

البته هنوز برخی نقاط روشن و دلگرم کننده وجود دارند. کمااینکه به گفته پاسکا پالمر گرچه شمار بیشتر انواع موجودات رو به کاهش دارد، اما چندین نوع از آنها در آسیا و آفریقا از مخاطره در معرض انقراض بودن نجات یافته اند. همچنین گرچه سطح جنگل ها در سایر نقاط جهان رو به کاهش داشته، اما در آسیا شاهد افزایش 2.5 درصدی آنها بوده ایم. با این همه براساس اظهارات این خانم تصویر کلی نگران کننده است. چراکه روند از بین رفتن گسترده انواع موجودات روی زمین بر اثر تخریب زیستگاه ها، آلودگی شیمیایی و… که از هم اینک نیز وجود دارد، در 30 سال آتی به سبب تغییرات آب و هوایی و افزایش شمار انسان شتاب بیشتری خواهد گرفت. بگونه ای که انتظار می رود، آفریقا تا سال 2050 شاهد از بین رفتن 50 درصد از پرندگان و پستانداران خود باشد. ماهیگیری آسیا نیز کلا نابود خواهد شد. فراتر اینکه از بین رفتن گیاهان و حیات دریایی سبب کاهش قدرت جذب کربن زمین می شود، و چرخه ای خطرناک ایجاد می کند.

البته در این میان برخی از رخدادها سبب امیدواری هستند. مثلا ماه گذشته نهادهای سطح بالای در پیوند با تغییرات آب و هوا و تنوع- زیستی سازمان ملل متحد و دانشمندان مربوطه، نخستین نشست مشترک خود را برگزار کردند. آنها در این نشست دریافتند که راه حل های طبیعت-مدار مانند حفاظت از جنگل ها، کاشت درخت، بازسازی زمین و مدیریت خاک، می توانند تا یک سوم جذب کربن لازم جهت حفظ کنترل گرمایش موردنظر پیمان پاریس راعملی کنند. در عین حال ضرورت دارد که در آینده نیز، دو بازوی آب و هوایی و تنوع- زیستی سازمان مورد اشاره ارزیابی های مشترک ارائه دهند.

همچنین بر مبنای اظهارات خانم نامبرده گرچه سیاست های برخی از کشورها در سمت و سوی غلط در حرکت بوده اند، تغییرات مثبتی نیز وجود داشته اند. برای نمونه امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه اخیرا نخستین رهبر سیاسی جهان شد، که خاطرنشان نمود که بدون توقف از بین رفتن تنوع- زیستی نمی توان مساله تغییرات آب و هوا را حل کرد. این پیشنهاد در دستورکار آتی نشست کشورهای گروه 7 در فرانسه مطرح خواهد شد. پاسکا پالمر  در این مورد می گوید: خوشبختانه تحرکاتی به چشم می خورند، و نیت های خوبی وجود دارند. البته ما باید از خطرها آگاه باشیم، اما از بی عملی فلج نشویم. چراکه هنوز مشکل قابل حل است. ولی زمان دارد از دست می رود. بنابراین به سطوح بالاتری از سیاستمداران و شهروندان نیار داریم، تا از طبیعت پشتیبانی کنیم.

منبع: iranjavan