شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- به دور و برتان خوب نگاه کنید آدم های زیادی را با شخصیت های گوناگون می بینید. اگر آدم مثبت اندیشی باشید همه آنها را خوب و مورد اعتماد می بینید که البته تا این جای قضیه خوب است اما اگر جز این باشد و شما به صرف اینکه همه آدم ها مطمئن هستند اسرار کاری خود را برایشان بگویید کارتان چندان معقول و منطقی نیست.

مسلما به صلاح نیست که به همه بگویید که شما:
- می خواهید تقاضای یک کار بهتر و موقعیت جدید بدهید.
- می خواهید شغل دیگری در خارج از اداره پیدا کنید.
- می خواهید کارتان را رها کنید به هر قیمتی که تمام شود.
- دارید به درخواست افزایش حقوق و اضافه کار فکر می کنید.
- دارید به تغییر جدول و ساعت های کاری تان فکر می کنید
- و بالاخره اینکه یک بازیگر قوانین هستید.

هرگز درباره کارهایی که می کنید به کسی چیزی نگویید، شاید نوعی خودستایی قلمداد شود. یک بازیگر قوانین هرگز فخرفروشی نمی کند. زیرا یک بازیگر قوانین همیشه نمونه مجسم تواضع و فروتنی است. در واقع اگر شما اسرار خود را حتی به یک نفر بگویید که صمیمی ترین دوست شما باشد مطمئن باشید که او هم به صمیمی ترین دوستش می گوید و حتما نفر دوم هم دوستان صمیمی زیادی دارد، می بینید که در کمترین زمان، مهمترین و محرمانه ترین مسایل شما سوژه محافل و مجالس اداری می شود. متاسفانه فضای ادارات به گونه ای است که هیچ حرفی پوشیده و پنهان نمی ماند و شما باید مراقب گفتار و رفتار خود باشید. به طور مثال خیلی راحت به دوست و همکارتان می گویید که دوشنبه آینده می خواهید از اداره چند ساعت خارج شوید، زیاد طول نمی کشد که مدیر شما را می خواهد و از شما توضیح می خواهد که چرا دوشنبه آینده می خواهید از اداره بیرون بروید.

اگر شما برای دیگران حرف هایتان را بزنید محکوم می شوید به:
- شایعه پراکنی.
- سخن چینی و به این ترتیب به دیگران فرصت می دهید تا از حرف های شما بر علیه خودتان استفاده کنند.
- غیرمنصفانه به مخالفین خود امتیاز می دهید.
- و به مدیریت نشان می دهید که شما با آنها مشکل دارید.

شاید به نظر مضحک بیاید اما حتی سعی کنید «با صدای بلند فکر نکنید» مبادا دیگران فکرتان را بخوانند. بهتر است نظر و توصیه های خود را برای خودتان نگه دارید تا کمتر دچار ضرر و زیان شوید. همه چیز به خودتان بستگی دارد. اگر اطلاعاتی می خواهید و دیگران دلیل آن را می پرسند به نوعی آنها را از اصل موضوع دور کنید. یک چیز ساختگی سر هم کنید تا از سؤال کردن منصرف شوند. نه، اشتباه نکنید منظورم این نیست که دروغ بگویید فقط آنها را از فضای موجود به فضای دیگری پرتاب کنید، همین.

شما می توانید محافظه کار، دوراندیش، محتاط، خلاق و حتی گاهی عجیب و غریب باشید. شما می توانید آنها را مانند یک طعمه به دام بیندازید دامی که خودشان به خاطر کنجکاوی های شان گرفتارش هستند. بله، شما می توانید در جواب این سؤال که «چرا به فکر پیدا کردن یک کار دیگر هستی؟» با بی اعتایی بگویید که من همیشه به کار دوم فکر می کنم. در واقع پاسخ شما به معنی آره یا نه نیست. «نه» نگویید، دروغ هم نگویید آن هم در موردی که حقیقت آشکار است.

کلام آخر:
به راحتی می توانید با نشان دادن موضع خود به دیگران مانع از دخالت و کنجکاوی آنها در خصوص زندگی تان شوید و در نتیجه کمتر مجبور به دروغ گفتن شوید.

منبع: صد قانون کار