شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بی شک اصلی ترین و مهم ترین زیستگاه بشر در دنیای معاصر شهر است که هرچه از عمر دراز آن می گذرد بر شاخ و برگ های آن افزوده شده و اگر با خود محاسن زیادی را به ارمغان آورده باشد، همسان با آن محاسن، مشکلات و معضلات فراوانی را نیز بدنبال داشته است که انسان و مداخلات گسترده او عامل اولیه این معایب و مشکلات است که می توان انفجار جمعیت، نابسامانی کاربری های شهری، توزیع نامناسب این کاربری ها، بیگانگی او با طبیعت، آلودگی هوا و محیط زیست، آلودگی های صوتی و نوری، آلودگی های بصری، ترافیک، حاشیه نشینی و مهاجرت پذیری و... از جمله آن ها دانست که ضرورت وجود مدیریت شهری کارآمد وعالم به برنامه ریزی شهری را دو صد چندان می نماید.

شاید به خاطر همین پیچیدگی و چندگانگی شهرهاست که جان ورانکن در مقاله چالش های شهرهای آینده خود می نویسد: اشتباه است شهرهای بزرگ امروز را تنها مجموعه ای از ساختمان ها، جمعیت متراکم یا قدرت اقتصادی بدانیم. شهرها امروز بازار تبادل ایده ها و میدان جذب آدم های متنوع متنوع است؛ غریبه هایی که شهر را به مرکز خلاقیت، نو آوری و هنر تبدیل می کنند، در عین حالی که شهر را مستعد بحران های اجتماعی جدید نیز می کنند.

در ایران تلاش برای دست یابی به مدیریت شهری، دست کم صد سال سابقه دارد. قبل از انقلاب مشروطه ، شهرها با روشی اداره می شد که استفاده از زور به خوبی نمایان بود. با بروز و ظهور مشروطیت، اندیشه نظام جدید، اداره شهری بر اساس حکومت قانون و همیاری مردم مطرح شد اگرچه گفته می شود که توفیق چندانی به دست نیامد.

پس از پیروزی انقلاب در سال 1357 تقاضا برای مدیریت شهری و مشارکتی شکل جدی یافت تا آن که به تشکیل شوراهای شهر و شورا یاری ها منجر شد. هرچند عملکرد شوراهای شهر و روستا نیز از ابتدای تشکیل تاکنون خالی از اشکال نبوده و نیازمند واکاوی های فراوان است.

با تشکیل شوراهای شهر و آغاز فعالیت آنها تغییرات فراوانی در بدنه مدیریت شهری احساس شد و به این نتیجه ختم گردید که باید این مجموعه مدیریتی از روش های سنتی مدیریت شهر به دلایل ناکارآمدی و عدم پاسخگویی شفاف به نیازهای ساکنان شهرها دوری جسته و مدلی را برگزینند که ضمن حضور و مشارکت فعالانه تمامی شهروندان، تلاش ها به سمت و سوی مدل حکمروایی خوب شهری باشد. مدلی که با شاخصه هایی چون اثر بخشی، عدالت، پاسخ گویی، مسوولیت پذیری، شفافیت، اطلاع رسانی، مشارکت و امنیت؛ و... نقش حیاتی در تحقق توسعه شهری داشته باشد.

با آغاز به کار شورای مشورتی سیاستگذاری شمس قزوین 1404؛ نشان می دهد که شهردار منتخب منتخبین پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر قزوین تلاش می نماید تا مدل شهریاری خوب شهری را بر مبنای حکمرانی خوب به اجرا درآورده، شهر قزوین را در امر توسعه با مدیریت نوین شهری و بر اساس ماموریت، چشم انداز، راهبردها و اهداف اصلی هدایت نماید. هرچند عده ای از صاحب نظران معتقدند که قزوین 20 نیز با همین تفکر و در راستای زندگی بهتر برای شهروندان قزوین تشکیل شده بود.

نگاهی به نمودار سازمانی شمس نشان می دهد که شورای مشورتی سیاستگذاری با نظارت شورای اسلامی شهر و مدیریت مستقیم شخص شهردار راهبری و سکانداری می شود.

شهردار با تشکیل هیات رییسه و هیات اجرایی نیز، پنج کارگروه تخصصی امور مدیریت و حکمرانی خوب شهری مدیریت شهر، کارگروه تخصصی امور پایدار شهری بقاء شهر، کارگروه تخصصی امور اجتماعی و فرهنگی شهری هویت شهر، کارگروه تخصصی امور فنی و مهندسی شهری کالبد شهر و کارگروه تخصصی امور مالی و اقتصادی شهر منابع شهر را با ترکیب اعضای ثابت حقوقی، اعضای مدعو حقیقی و اعضای مدعو حقوقی در هریک از کارگروه های تخصصی تشکیل می دهد.

جای آن چه در این نمودار خالی است و شاید اصلی ترین نقطه ضعف این تشکیلات سازمانی باشد؛ روابط عمومی است. مردم می پسندند و حق آنان است تا از هرآن چه در درون هر تشکیلات رسمی و قانونی اتفاق می افتد و یک پای ثابت آن تشکیلات، خود مردم هستند، مطلع شوند.

دوست دارند با دیدگاه های نو و نوین آشنا شده و با توجه به دانش و تخصص خود که یا ماحصل تجارب علمی و آکادمیک بوده و یا تجربه سال ها زندگی در شهر، شهر نشینی و شهروندی است، به شمس منتقل کرده و سهم حداقلی در مدیریت شهر داشته باشند و بی شک فلسفه وجودی تشکیل شوراهای شهر و روستا نیز همین است و آن چه می تواند نقش بارزی در این مشارکت داشته باشد، روابط عمومی است.

روابط عمومی کارآمد و عالم به دانش روز و برخوردار از مشاوران امین. روابط عمومی که با مردم باشد، برای مردم تلاش نماید و حلقه واصل بین شمس و آنان باشد.

قزوین+ شمس+شمس قزوین 1404