شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- آیا لطفا چند دقیقه حواس تان به کیسه خرید من هست؟ این یک سوال ساده است، اما آن را از چه کسی می توان پرسید؟

اعتماد به غریبه می تواند ریسکی باشد، پس چگونه می توانیم در مورد اینکه به چه کسی باید اعتماد کنیم، تصمیم بگیریم؟

بر اساس مطالعات جدیدی که نتیجه آن در نشریه علمی Proceedings of the National Academy of Science  منتشر شده است، ما بیشتر به افرادی اعتماد می کنیم که از نظر ظاهر شبیه افراد معتمد ما هستند. در مقابل کمتر به کسی که شبیه فردی است که قبلا به ما خیانت کرده، اعتماد می کنیم.

محققین دانشگاه های براون و نیویورک، می خواستند بدانند ما چگونه در مورد فردی که باید به او اعتماد کنیم یا خیر، تصمیم می گیریم. آنها از 29 داوطلب خواستند که در یک بازی اعتماد، با عکس سه مرد ناشناس شرکت کنند. به هر کدام از آنها 10 دلار داده شد و خواسته شد که آن را بر روی یکی از سه نفر سرمایه گذاری کنند.

 آنها این الگو را 15 بار بر روی هر عکس تکرار کردند. در خاتمه به آنها گفته شد که یکی از سه مرد، تقریبا همه سود حاصل از سرمایه گذاری را با داوطلب شریک شده، دیگری 60 درصد از سود را شریک می شود و نفر سوم همه سود را برای خود بر می دارد. داوطلبان بر اساس این اطلاعات تصمیم گرفتند که نفر اول بسیار قابل اعتماد، نفر دوم تا حدودی قابل اعتماد و نفر سوم غیر قابل اعتماد بود.

در آزمون دوم، از 29 دوطلب خواسته شد که شریک خود را از میان 58 عکس پیدا کنند. 54 عدد از عکس ها طوری دستکاری شده بودند که فرد درون آن اندکی شبیه یکی از سه مرد آزمون اول به نظر برسد. با اینکه شباهت حداقل بود، اما داوطلبان افرادی را انتخاب کردند که شبیه مرد اول یعنی فرد بسیار قابل اعتماد به نظر می رسید.

به گزارش iranjavan، دکتر الیزابت فلپس، از دانشگاه نیویورک می گوید: این آزمایش نشان داد که مغز ما از یک مکانیسم یادگیری استفاده می کند که در آن اطلاعات اخلاقی از تجارب گذشته کدگذاری شده و انتخاب های آینده را هدایت می کند.