شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  این دو عبارت کوتاه بخشی از بیانات منتقدانه، صریح، هنجارشکنانه، قابل تامل و نامتعارف دیروز وزیر جوان وزارت ارتباطات بود. عباراتی که بنا به همین صفات فوق، خیلی زود در سطح وسیعی در شبکه های اجتماعی و رسانه ملی منتشر شد، و فرازهایی از این بیانات به مذاق بسیاری از منتقدان روابط عمومی خوش آمد و برخی از عبارات ایشان نیز موجبات رنجش و تعجب برخی کارشناسان حرفه ای این حوزه و احتمالا(امیدوارم) مدیر روابط عمومی آن وزارتخانه را فراهم کرد!

در اینکه روابط عمومی ها باید سخنگوی سازمان باشند و اخبار و وقایع سازمان را منعکس کنند تردیدی نیست و سخن بسیار بجا و درستی است و بی تردید امروزه بخشی از فعالیت عمده ادارات مربوطه هم به این مهم اختصاص می یابد. اگرچه متاسفانه همانطور که ایشان هم اشاره کردند و در نشست های نقد عملکرد روابط عمومی هم بر آن تاکید کرده ایم کم نیستند مدیرانی که بنا به دلایل متعدد و از جمله تقرب و محبوبیت بیشتر نزد رییس و وزیر و ...پیوسته بخش قابل توجهی از وقت و امکانات خویش را صرف همراهی و پوشش خبری رییس دستگاه می کنند تا جایی که برخی کارکنان دستگاهی، خبرنامه های سازمانی را در گذشته به طنز "رییس نامه" می خواندند تا جایی که در یک مورد خاص، کارکنان نهادی علت عمده وزیر شدن رییسی را ناشی از رویکرد مدیر محوری( اهتمام به تبلیغ و برند کردن مدیر و مجیز گویی)قلمداد می کردند!

در آسیب شناسی روابط عمومی های دولتی خاطر نشان کردیم که در یک نظام فاسد اداری و جامعه غیر دموکراتیک که شایستگآن و متخصصان در آن فرصتی برای اثبات قابلیت ها و توانمندی های خود ندارند بی تردید همواره افراد متملق و فرصت طلبی خواهند بود که برای تصاحب موقعیت و مقامی و یا چند صباحی بیشتر بر کرسی قدرت به ناحق تکیه زنند و برای مانایی بیشتر، پیوسته همه ابزار و امکانات واحد را معطوف به رییسی کنند که چنین فرصتی را در اختیار وی گذاشته است.

 شاید از همین روست که بیشتر روابط عمومی های دولتی ما بیش از آنکه وکیل مدافع سازمان و مخاطبانشآن باشند بیشتر در نقش وکیل توجیه گر رییس دستگاه ظاهر می شوند! لذا این بخش از سخنان وزیر جوان ارتباطات قابل تامل و تدبر و بحث و بررسی است!

و لیکن در باب این فراز که "من خودم بلدم حرف بزنم" می توان دست کم یک مقاله علمی نوشت! در واقع این عبارت کوتاه از زبان جهرمی مرا یاد کلام مشهور بلدم بلدم انداخت! به‌نظر نگارنده این سطور این عبارت کمی بوی خودخواهی می داد! وی با بیان این عبارت، آشکارا نشان داد که مایل است همچون یک جوان جویای نام و نشان و تریبون بیش از دیگران دیده و شنیده شود و با بهره گیری از شبکه های مجازی در تعامل هر چه بی واسطه تر و مستقیم تر با مخاطبانش قرار گیرد، شیوه ای که چندیست سیاسیون و مدیران عالی رتبه کشور چنین رویکردی را پیشه خود کرده و بعضا چه نیک در دل ها جای باز کردند و حتی برخی جهانی شدند! و لیکن نکته باریک تر از موی اینجاست که قرار نیست هر که بلد باشد حرف بزند و سخن ساز کند همواره پای در تریبون گذارد و رسانه پیمایی کند!

قرار نیست حال که رییس و وزیری به هر بهانه ای شوق شهره شدن و پوشش حداکثری در رسانه ها را دارد همه جا حاضر و سخنگو باشد!در واقع مدیریت زمان و لزوم پرداختن به مسایل کلان و راهبردی سازمان و وزارتخانه ای هر مدیر مدبری را ناگزیرمی کند که امر خطیر اطلاع رسانی را به اهل و متخصص اش سپرده، تا جای ممکن وقت خود را در اطاق های فکر سپری کند و جز در وقت لازم بی جهت و براحتی خود را در معرض هر رسانه و تریبونی قرار ندهد!

چنین اظهار نظر صریح و غیر متعارفی می تواند حاکی از عدم باور به نقش و جایگاه روابط عمومی و یا دست کم عدم اعتماد به خط مشی و توصیه های حرفه ای مدیر روابط عمومی اش باشد! بویژه مدیر تحول گرایی که چندیست در آن دستگاه از برگزاری نشست های تخصصی انجمنهای روابط عمومی به گرمی استقبال کرده و با برگزاری همایش روابط عمومی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در روز گذشته اهتمام جدی داشته تا زمینه مناسبی برای رقابت حرفه ای واحدهای متبوع و نیز ترویج و توسعه مفاهیم و آموزه های این حرفه را فراهم کند!کاش چنین نقد بی پرده و قابل تامل و البته گزنده و تحقیر کننده حرفه و از همه مهم تر تضییع کننده شان و صلاحیت مدیر آن وزارتخانه در زمانی به زبان وزیر جوان و کم تجربه جاری می شد که مدیر روابط عمومی عزل شده بود!

اگر در جامعه توسعه یافته ای زیست می کردیم و اگر انجمن های حرفه ای و تخصصی، ذی نفوذ، بالنده و تاثیر گذاری می داشتیم و اگر مدیر روابط عمومی دستگاهی چون وزارت ارتباطات از تخصص، شایستگی، عزت و غرور حرفه ای کافی برخوردار بود هیچگاه چنین سخنان متزلزل کننده شان و حرفه را بر نمی تافت و بی درنگ عرصه مدیریت را به دیگران می سپرد تا به آینده گان اثبات کند که عزت حرفه ای و آزادگی فرد بر هر پست و مسند زبون کننده ای برتری دارد!