شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- ضرورت نیاز به ارتباط و پیوستگی روحی و جسمی انسانها به هم، از آفرینش آدم و حوا به عنوان دو انسان با ویژگی های گوناکون و خواسته های متفاوت آغاز شد و شاید بتوان گفت تاریخ اجتماعی بودن انسان از نخستین نگاهی که بین دو انسان گره خورد، سرچشمه گرفته است.

با گسترده شدن حلقه های انسانی در جای جای گیتی و کمبود امکانات ارتباطی، فقدان حلقه اتصالی در این میان به چشم می خورد که سر و سامانی به پایه ای ترین نیاز روحی انسان بخشد و جهانش را شکوفای دانستن کند. اگر روابط عمومی را حلقه گم شده این ارتباطات بدانیم، که هست، می توانیم داوری مان را از میزان موفقیت آن در ساماندهی به ارتباط گروهها، شرکتها، دولتها و در نهایت انسانها بیان کنیم.

شاید "روابط عمومی" در درازای تاریخ نامهای فراوانی به خود گرفته باشد اما بی گمان رسالتش را همواره در سایه پادشاهی ها، حکومتها، دولتها و سپس سازمانها و شرکتها انجام داده و بر خلاف وظیفه دشوار و کار سترگش، نامی کمرنگ و گاهی بی رنگ داشته است.

امروز روابط عمومی پیشانی ارتباطات داخلی و خارجی هر حکومت است؛ سربلندی هر سازمانی رابطه مستقیم با عملکرد روابط عمومی آن دارد و حتی شرکت های کوچکتر نیز با اراده و مدیریت روابط عمومی بزرگ می شوند و جان می گیرند.