شارا، حسن خسروی عضو هیات مدیره انجمن روابط عمومی ایران- مدتی پیش کتابی بدستم رسید تحت عنوان آیین مردم هنری مربوط به شاعر گرانقدر سرزمین مان ابن یمین فریومدی شاعر مردم دار ایران زمین. این کتاب قشنگ و آموزنده به کوشش سید علی اصغر شریعت زاده تهیه و تنظیم شده و انتشارات علمی فرهنگی پازینه در سال 1379 آنرا به چاپ اول رسانده است. کتاب در واقع مروری دارد بر آثار و بررسی اشعار شاعر شیرین سخن ایران عزیز، ابن یمین فریومدی. طبق نوشته کتاب، ابن یمین، محمود بن یمین الدین متولد به سال 685 هجری قمری و متوفی به سال 769 هجری قمری می باشد که عمر ایشان به ظاهر حدود 84 سال بوده است. خدایش بیامرزد. ابن یمین شاعری بوده از خطه زیباو دلربای شاهرود و بیهق قدیم.
این برایم خیلی جالب بود که یک اهل ادب و انسانی با سلیقه و اهل ذوق مثل آقای شریعت زاده نام کتاب را شاعر مردم دار یا همان روابط عمومی خودمان گذاشته است. مشتاق شده و تقریبا کل کتاب را در تعطیلی آخر هفته مرور کردم که انصافا آنرا کتابی آموزنده و خوب یافتم. الغرض در صفحه 22 کتاب یک قطعه شعرکوتاه از ابن یمین فریومدی ذکر شده که در حقیقت شاید بتوان گفت این شعر روابط عمومی از دیدگاه ابن یمین است. توجه بفرمایید:
چهار چیز است آیین مردم هنری
که مردم هنری زین چهار نیست بری
یکی سخاوت طبعی چو دستگاه بود
به نیکنامی دائم ببخشی و بخوری
دو دیگر آنکه دل دوستان نیازاری
که دوست آیینه باشد چو اندرو نگری
سه دیگر آنکه زبان را به وقت گفتن بد
نگاهداری تا وقت عذر غم نخوری
چهارم آنکه کسی گر بجای تو بد کرد
چو عذر خواهد نام گناه او نبری

نوع نگاه ابن یمین به جامعه پیرامون خود نشان میدهد که وی شاعری مردم دار و مردم شناسی با تجربه بوده وآنگونه که از لایه های کلام وی بر میاید این است که ایشان با مردم حشر و نشر خوبی داشته و از اوضاع و احوال و روحیات مردم شهر و آداب و نگرش ها و شیوه زندگی شان شناخت مناسبی داشته و حوادث تاریخی و اجتماعی عصر خود را بخوبی رصد میکرده است. ابن یمین از این جهت که امروزه اشعار او میتواند درس آموز اهل فن در حوزه روابط عمومی و ارتباطات باشد بسیار محترم و قابل ستایش است. ما ایرانیان بر خود می بالیم که شاعرانی اینچنین فرهیخته و ادب آموخته داشته و داریم که با وجود گذشت صدها سال از درگذشت این مفاخر ایران زمین هنوز که هنوز است سخن و شعر و اثرشان برای ما باعث رشد و شکوفایی است. آقای شریعت زاده معتقد است که یک دغدغه مهم ابن یمین این بوده که می بایست مردم را همواره پند و اندرز داد. یا به عبارت امروزی تر آن ، باید مردم را آموزش داد .در واقع کلید رهایی مردم از ظلم و ستم پادشاهان و ناراستی حاکمان و دولتمردان همانا آگاهی بخشی به مردم و توانمند سازی آنان از نظر فکری است. بسی جای سپاس است به درگاه خداوند متعال که ابن یمین چنین نگاه بلندی نسبت به تعلیم و تربیت عمومی داشته چرا که مردمی موفق و سعادتمند خواهند بود که تربیت یافته ، رشد یافته و بالغ باشند. مردم جاهل و کم خرد و نا آگاه، مسلم است که راه به جایی نبرده و در کشاکش دهر ناموفق و عقب افتاده می مانند. آنهم روزگار امروز و در عصر ارتباطات و اطلاعات که حقیقتا میبایست مردم روز به روز به دانش های نو و به شیوه ای نو باسرعت هر چه تمام تر مجهز به انواع علم و آگاهی خصوصا در زمینه های اعتقادی و فرهنگی باشند.
ابن یمین فریومدی در این قطعه شعر سروده شده معتقد است که خلاصه مردم داری و روابط عمومی آن است که شما چهار چیز را سرلوحه روابط اجتماعی خود قرار دهید

1- سخاوت طبعی:

بدین معنا که منش و شخصیت ما به گونه ای می بایست باشد که فردی بخشنده بوده و با اطرافیان کریمانه و از سر لطف و مرحمت و مساعدت برخورد نماییم به عبارت دیگر خیر رسان و خیر اندیش باشیم تا همواره از ما بواسطه کار و عمل نیکمان به خوبی یاد شود. یعنی اینکه بواسطه بذل و بخشش و خیر خواهی بتوانیم بر دل های مردم حکومت نماییم  و این صفت بزرگ خداوند رحمان و رحیم است که فرمود: ای که از خزانه کرمت، گبر و ترسا وظیفه خور داری.

2- پرهیز از مردم آزاری:

 ابن یمین معتقد است که یک هنر بزرگ در حشر و نشر با مردم و اطرافیان آن است که مردم از آزار ما در امان باشند. در واقع آزار چه از بعد گفتار یا رفتار و حتی اندیشه و طرز تفکر باعث می شود تا دیگران از گرد ما گریزان شده و فردی بی خاصیت و تنها و منزوی شویم و این بازی به نتیجه ای ختم می شود که باخت ما را در بر دارد.

3- نگه داری زبان:

موضوع مهم سوم از دیدگاه ابن یمین در روابط عمومی، زبان، نقش و کارکرد آن در زندگی فردی و اجتماعی است. بدیهی است که زبان مهم ترین وسیله و ابزار برقراری ارتباط میان آدمیان با یکدیگر است . نقش و تاثیر زبان بر کسی پوشیده نیست تا جایی که سعدی شیرین سخن گفته است که: تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد. زبان، نشانه دار و ندار ماست. با زبان است که خوشبخت و بد بخت می شویم. با زبان است که دیگران پی می برند ما که هستیم؟ پس بایستی مراقبت نماییم تا زبان در راه صحیح و درست بکار رفته و با آن موجبات ناراحتی و نارضایتی دیگران را فراهم نکنیم. چرا که اگر زبان در راه ناصواب بکار رفت و پل های پشت سرمان را خراب کردیم آنوقت باید در انتظار پرداختن هزینه های سنگین آنهم باشیم. که چه بسا جبران ناپذیر هم هستند. مثلا اگر در اثر بکار بردن جملات نادرست و ناصواب عده ای از ما رنجیده خاطر شوند، دیگر جبران این بی اعتمادی و بی احترامی ممکن است بسیار زمان برده و ما را از ادامه زندگی عادی خود باز داشته و حتی سلامتی روحی و جسمی ما را تهدید نماید.

4- بخشش:

ابن یمین معتقد است که اگر کسی به شما بدی کرد و به هر علتی پشیمان و سرافکنده شد و نزد شما آمد برای عذر خواهی، او را ببخش و عذر او را بپذیر و نگذار که خوار و نا امید شود و حتی معتقد است که خطای او را به او گوشزد نکن و اشکالش را به رخ او نکش. بدین ترتیب ملاحظه می شود که ابن یمین چقدر برای ارزش های اخلاقی احترام و جایگاه ویژه ای قائل است. چرا که سنگ بنای روابط عمومی

 بر اخلاق و ابعاد مرتبط با آن بنیان گذاری شده و از آنجایی که ما در جهانی پر از انسان زندگی میکنیم میبایست انسان هایی باشیم جهانی و جهان پسند تا اثر و نام نیک از ما بر جای بماند. این است راز و رمز ارتباطات و روابط عمومی که در جای جای فرهنگ و تمدن ارزشمند ما در قالب اشعار و متون ادبی و اخلاقی توسط انسان هایی والا و شریف ذکر شده و امروزه به عنوان میراث فرهنگی این مرز و بوم از آنها بهره میبریم و البته پر واضح است که فرهنگ غنی قرآن و عترت، یعنی دستورات دین مبین اسلام و هم چنین رهنمودهای حیات بخش ائمه معصومین علیهم السلام ماورای همه این اشعار و نوشته های بشری در حقیقت منشور و درسنامه بی بدیل زندگی سعادتمندانه برای اهالی دنیا محسوب شده که امید است همگان بهره های بیشتری از دریای بیکران این دو یادگار گرانبهای پیامبر نور و رحمت حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی(ص) و دستورات نجات آفرین و روشنگرایانه آنها ببریم.