شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-اعتراض چینیان که در سراسر آسیای جنوب شرقی پراکنده اند به Jack Cafferty دبیر عمومی Public Editor وقت شبکه تلویزیونی کابلی ـ خبری CNN که چرا ضمن گزارش ابراز نظر مخاطبان درباره اخبار پخش شده در 15 اپریل 2008، آنان ـ چینیان ـ را ... توصیف کرده است یک بار دیگر اهمیت و حساسیت و شرح وظایف این شغل (مقام) مطبوعاتی را «موضوع روز» کرده بود. کافرتی متولد دسامبر 1942 در شیکاگو، در دسامبر 2012 به کار خود در CNN پایان داد.

«کافرتیCafferty» که شخصا نظرات مخاطبانِ شبکه سی ان ان (ایمیل ها، فاکس ها و پیام های تلفنی) را که درباره هر «موضع روز» دریافت می شود با تفسیر و اظهار نظر به اطلاع دیگر مخاطبان این شبکه کابلی ـ خبری می رسانید در اپریل 2008 ضمن اشاره به یک پیام و موضوع آن، بر واژه «چینیان» صفت Thug (قالتاق) را که نوعی اهانت تلقی شده بود افزوده بود. گفته شده بود که چنین سخن گفتن همچنین خلاف اصول اخلاقی ژورنالیسم است که «روزنامه نگار» مکلف به رعایت این اصول است. ژورنالیسم اصیل چنین اجازه ای را نمی دهد، مگر اینکه به نام فردی عادی سخن بگوید (نقل قول از دیگران)، نه «ژورنالیست و در این کسوت».

از زمان پیدایش «پابلیک ادیتور Public Editor» در شبکه های تلویزیونی، ژورنالیست های قدیمی بارها هشدار داده اند که مبادا این دبیر = ادیتور (مقام تحریریه رسانه که اظهار نظر و پرسش مخاطبان را درباره یک مطلب و یا خبر دریافت می دارد و منعکس می سازد) آلوده تبلیغات روابط دولت ها و مقام های رسمی شود، و خواسته اند که چنین سمتی تنها به فرد واجد شرایط و یک ژورنالیست وفادار به اصل بیطرفی و اصول اخلاقی این حرفه سپرده شود.

سمت «دبیر عمومی = پابلیک ادیتورPublic Editor» در شبکه های تلویزیونی غرب به اقتباس از روزنامه ها از نیمه دهه یکم قرن 21 ایجاد شده است. ایران دهها سال زودتر از سایر کشورها سمت پابلیک ادیتور به وجود آورد. دریافت اظهار نظر مخاطبان ازجمله انتقاد و تمجید آنان از نیمه دوم دهه 1330 (بیش از نیم قرن پیش) با تاسیس تلفن 27000 در رادیو ایران (و به ابتکار نصرت الله معینیان) آغاز شد. تلفن 24 ساعته 27000 نظرات مردم درباره هر برنامه، تصمیم و اقدام دولت و موسسات را دریافت می کرد و منعکس می ساخت (به صورت ارسال نظر برای مقام مربوط و در صورت عام المنفعه بودن برای پخش و انتشار).

روزنامه ها از اواخر قرن نوزدهم دارای پابلیک ادیتور شده اند. در آغاز کار، نظرات کتبی و از طریق پُست دریافت می شد و عنوان «نامه به سردبیر» مربوط به همان زمان است که باقی مانده است. در ایران، عباس مسعودی ناشر روزنامه اطلاعات از نیمه اول دهه 1330 به ایجاد «پابلیک ادیتور» در اطاق خبر همت کرد و نخستین دبیر عمومی این روزنامه، یک روزنامه نگار قدیمی به نام آقای شاد بود. تا نیمه سال 1359 و آغاز جنگ عراق با ایران، نامه های مخاطبان شامل مشروح نظرات آنان عینا و یا با مختصر ادیت حرفه ای چاپ می شد که از آن پس به صورت بسیار کوتاه تلفنی درآمده است که غالبا درباره مشکلات روزمره است. حال آنکه روزنامه های سایر کشورها به انتشار مشروح نظرات مخاطبان ادامه می دهند و دو صفحه از هر شماره روزنامه را به آن اختصاص دارد. نظرات مخاطبان پیرامون مسائل روز و ... باید با ذکر نام و نشانی آنان درج و یا پخش شود تا مستند باشد و مورد تردید قرار نگیرد.

 در سالهای اخیر که با پیدایش آنلاین ها و قرارگرفتن اخبار در اینترنت و صاحب وبسایت شدن هر مقام و موسسه و در نتیجه اُفت تیراژها و ریزش مخاطبان، رسانه ها اعم از چاپی و الکترومانیتیک (رادیو ـ تلویزیون) بر میزان انتشار و پخش نظرات و مطالب مخاطبان که از طریق پابلیک ادیتور دریافت می شود افزوده اند و همچنین خاطرات روزنامه نگاران و رجال و شرح مشاهدات (سفرنامه، دیدار از خیابانهای شهر، فروشگاه، فرودگاه و ...) و مطالب اینوستیگیتیو (روزنامه نگار در نقش کارآگاه پلیس)، کانتِکست و ... که اختصاصی اند و پیش از انتشار نمی توانند در اینترنت قرار گیرند.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com