شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-14 فروردین 1384 روزنامه های عمومی در ایران پس از 16 روز تعطیل بودن، کار عادی خود را از سرگرفتند. این روال مدتی است که تقریبا به همین صورت ادامه داشته است. همگان از این که روزنامه های تهران در شماره های پنجشنبه 27 اسفند1383 خود نوشته بودند که تا 14 فروردین (به مدت 16 روز) تعطیل خواهند بود تعجب کرده بودند. می دانیم که چنین تعطیلاتی در سایر کشورها سابقه ندارد زیرا که «خبر» و اطلاع رسانی تعطیل بردار نیست.

در کشورهای پیشرفته، روزنامه ها در طول سال، هرروز (هفته ای هفت شماره) منتشر می شوند. برخی روزنامه ها در آمریکا ممکن است تنها در زادروز مسیح (کریسمس) منتشر نشوند. صفحات روزنامه ها در روزهای یکشنبه (تعطیل هفتگی) بیشتر از روزهای هفته و تا چند برابر و آکنده از تفسیر، فیچر و کانتِکست است.

روزنامه برای ملل دیگر ـ دست کم کسانی که پیش از عصر اینترنت روزنامه خوان (مخاطب) شده اند ـ به منزله آب و نان است و مردم به خواندن روزانه و منظم آن احساس نیاز می کنند و بدون داشتنش در هر روز، همانند کسی که گمشده دارد کلافه می شوند زیراکه که همه چیز را از آن به دست می آورند. روزنامه خواندن در عین حال یک عادت است که ترک آن دشوار و به گذشت طولانی زمان نیاز دارد.

چون این احساس در ایرانیان که 16 روز روزنامه نداشتند بروز نمی کند چنین استنباط می شود که روزنامه ها نیاز مردم را برآورده نمی سازند که از نبودشان احساس کمبود و نیاز کنند و برایشان زیاد فرق ندارد که روزنامه باشد و یا نباشد. به علاوه، این تعطیلی اصطلاحا «ماراتن» ثابت می کند که روزنامه ها در ایران امروز سود مالی چندانی عاید ناشر نمی سازند که نگران عدم انتشار باشد و یا در این زمینه دلسوزی داشته باشد.

این روحیه و روش روزنامه نگاری در ژورنالیسم جهان بی سابقه است. خطر ادامه این روش این است که مخاطبان قدیمی (پیش از عصر اینترنت و پیدایش رسانه آنلاین) هم متوجه اینترنت و ابزارهای الکترونیک دیگر شوند که سریع تر از روزنامه و برایگان اخبار را ـ ولو گزینشی و ناقص ـ در دسترس قرار می دهند.

منبع: www.iranianshistoryonthisday.com