شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی ها باید جایگاهی رفیع در سازمان داشته باشند. وقتی از روابط عمومی صحبت می کنیم، در واقع منظورمان مجموعه ای در یک سازمان، اداره یا هر مرکزی با کارکردهای مختلف درون سازمانی و برون سازمانی است. بخشی که اهداف اصلی آن انجام فعالیت هایی برای معرفی شایسته یک سازمان، فعالیت ها و عملکردهایش، برقرای ارتباط مناسب مدیریت سازمان با مردم و جامعه هدف، ایجاد حس تفاهم و یکدلی بین افراد سازمان با یکدیگر، مردم و مدیریت آن می باشد.

سازمان ها اعم از دولتی و خصوصی، نگاهی متفاوت به روابط عمومی و وظایفش دارند و بالطبع با همین نگاه هم جایگاهی برای بخش روابط عمومی خود در سازمان تعریف می کنند.

برخی ادارات و سازمانها جایگاهی رفیع و سطح بالا برای روابط عمومی خود در نظر می گیرند و روابط عمومی را به عنوان مشاوری ارشد، حتی بالاتر از سایر بخش های سازمان می بینند.

برخی مدیران برای روابط عمومی سازمان و مجموعه خود جایگاهی برابر با سایر بخش های سازمان قائل هستند. اما در این بین هم هستند برخی سازمان ها که هنوز جایگاهی پایین برای بخش روابط عمومی خود قائل هستند و به این بخش اهمیت زیادی نمی دهند و حتی ممکن است آن را زیر مجموعه یکی از معاونتها یا بخش های سازمان خود قرار می دهند.

البته در اتخاذ هر یک از این سه نوع نگرش متفاوت به روابط عمومی در سازمانها، نوع سازمان، گستردگی آن و میزان تخصص و سلیقه های مدیریتی تاثیرگذار است. اما این نکته بسیار مهم است که روابط عمومی چشم و چراغ و آینه تمام نمای هر سازمان است به گونه ای که میزان و چگونگی عملکرد آن در معرفی سازمان و کارکردش به مردم و برقراری حس تفاهم و همدلی بین مدیریت یک سازمان با کارمندان و مردم تاثیرگذار است و در نهایت میزان رضایت و مقبولیت از سازمان را رقم می زند. از این رو مدیران ادارات و سازمانها باید ابتدا با یک نگاه علمی و تخصصی مدیران روابط عمومی متخصص، شایسته و توانمند برای سازمان خود انتخاب کنند و سپس به روابط عمومی سازمان به عنوان مشاوری ارشد، نگاه ویژه ای داشته باشند.

جایگاه قانون، مقررات و ضوابط در جامعه، جایگاهی مهم و حیاتی است. اجرای قوانین، مقررات و ضوابط رمز بقا و پایداری هر جامعه است. قوانین و مقررات تنظیم کننده و نظم دهنده فعالیت افراد، مجموعه ها و سازمانها می باشد و فعالیت در چارچوب قوانین و مقررات لازمه پایداری و ثبات در هر جامعه و سازمانیست.

قوانین و مقررات اعم از قوانین و مقررات عمومی و اختصاصی باید توسط افراد یک جامعه همچنین سازمان ها، نهادها و تشکل های آن رعایت شود. در یک جامعه و بالطبع اجزاء آن سازمانها و نهادها و مجموعه ها افراد باید اشراف کاملی بر قوانین و مقررات عرصه فعالیت خود و حوزه های مرتبط با موضوع فعالیت خود داشته باشند و در راستای فعالیت در چارچوب این قوانین و مقررات و اجرای آن بکوشند.

محمد طاهری / مدرس دانشگاه

http://press.jamejamonline.ir/Newspreview/2745142407796289184