شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- پروفسور «ماری گاردنر» که اندیشه و آموزش های او تاثیر زیاد در پیشرفت روزنامه نگاری معاصر داشته سوم فوریه 2004 در 83 سالگی درگذشت. وی بود که نوشت: پشت سر هرسیاستمدار و یا دولتمرد موفق و بلندآوازه یک روزنامه نگار لایق و زبردست ایستاده است که بدون این ژورنالیست، آن مقام به این درجه از شهرت و قدرت نمی رسید.

گاردنر در کتاب خود «نقش روزنامه نگار» مثال های متعدد برای تایید این «تز» آورده است. پس از انتشار این کتاب بود که در گوشه و کنار جهان مقامات به دست و پا افتادند تا رسانه ها، بهترین روزنامه نگار خود را مأمور پوشش کارهای آنان کنند و این مسابقه ادامه دارد.

دکتر گاردنر که پنج دهه در دانشگاههای مینه سوتا، تکزاس و میشیگان «روزنامه نگاری» تدریس کرده و در چند دوره آموزش ضمن کار، روزنامه نگاران آمریکای لاتین را با روش نوین روزنامه نگاری آشنا ساخته بود در کتاب دیگرش «ژورنالیسم و صداقت» تحریف خبر، حذف برخی عناصر آن و یا آمیختن خبر به تفسیر و نظر و نوشتن آن با دید حب و بغض را برابر خیانت به جامعه خوانده و به سردبیران توجه داده است که روزنامه نگاران تازه کار (به کلام او: کوچک) را مأمور پوشش کارهای حساس، بزرگ و حیاتی نکنند. وی تاکید دارد که روزنامه نگار پیش از نوشتن شرح یک رویداد به صورت خبر ژورنالیستی، پیرامون آن اطلاعات کافی به دست آورد، سوابق رویداد را بخواند و تنها به اظهارات و اعلامیه ها و نطق های رسمی و احیانا از پیش تهیه شده اکتفا نکند و ... زیرا که امین مردم است و روشنگر آنان.

دکتر گاردنر که بموازات 55 سال تدریس، اطاق خبر چند روزنامه و تلویزیون را سازمان بندی کرده و مؤلف یک دفترچه راهنما برای چگونگی استخدام روزنامه نگار است اکیدا با این عمل که روزنامه نگار نظر خودرا در قالب خبر بگنجاند مخالفت کرده و نوشته است: مخلوط کردن خبر با نظر، میکربی است که رسانه را بیمار و عُمر آن را کوتاه می کند. جای نظر؛ صفحه مقالات است.

گاردنر در طول کار تدریس بارها دعوت شده بود که رسانه های درحال افول را درمان و بازسازی کند.