شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بر اساس یک قانون نا نوشته رسانه ای برای اینکه تصویر شما روی جلد مجلات معروف بین المللی مانند تایمز و نیوزویک و... چاپ شود یا باید بسیار محبوب باشید یا بسیار منفور.

آقای ترامپ هم خود یک فرد خبره رسانه ای است و می داند که نمی تواند نقش آن شخصیت محبوب را بازی کند به این دلیل برای کسب شهرت باید نقش دوم را بازی کند.

امضای دستورات اجرایی و جنجالی و سخن های غیر متعارف و ایراد شعارات جنجالی همه در این راستا هستند.

بسیاری افراد که در فضای رسانه ای فعال هستند این تیپ افراد را می شناسند. معمولا هم اینان می توانند عوام گرایان خوبی باشند چون انعکاس خشم نهفته این عوام هستند. عوامی که لحظه ای فکر می کنند و معمولا هر بلایی سرشان می آید به دلیل این است که افق های دور را نمی توانند ببینند. مصطلحا دور تر از نوک دماغشان را نمی توانند ببینند.

من در ابتدای فعالیت رسانه ای خود وقتی در مناظره های مطبوعاتی شرکت می کردم، در موارد زیادی با این تیپ افراد برخورد داشتم و به مناظره می پرداختم. بعضی وقت ها تا هفته ها اعصابم متشنج بود که چرا اصلا با چنین فردی به مناظره پرداختم اما بعد ها متوجه شدم راهکار رویارویی با این تیپ افراد بسیار ساده است، یک لبخند ژکوند، تغییر فضای بازی به فضایی که خودم می خواهم نه آنچه او می خواهد، وادار کردن طرف مقابل به عصبیت بیشتر و از کوره در رفتن تا گاف بدهد و اشتباه بیشتر کند و به سخره گرفتن وی با خونسردی.

باور کنید تنها راه مقابله با این نوع افراد اینگونه است. اینان افرادی روانی هستند که فقط با ناراحت کردن دیگران می توانند آرامش پیدا کنند و اگر نتوانند طرف مقابل خود را ناراحت و یا عصبانی کنند به خود زنی می پردازند چون حربه که که روح و روان مریض آنها را ارضا می کند را از آنها گرفته اند.

البته ما در ایران دیپلمات های بسیار کار کشته ای داریم که هنر برخورد با این تیپ افراد را دارند ولی خوب ما نیز به عنوان فعالان رسانه ای نیز شگرد های خود داریم.

این افراد معمولا مانند بچه های کوچکی هستند که همه چیز را بازی می پندارند و بخواهیم یا نخواهیم باید مانند همان بچه های کوچک با آنها رفتار کنیم و با آنها بازی کنیم.

همانگونه که قبلا گفتم بهترین روش مقابله با این افراد تغییر زمین بازی است. باید به گونه ای بازی کرد که اینها پیش بینی نمی کنند و علاقه ندارند آنجور بازی کنند.

به عنوان مثال قطعا آقای ترامپ با امضای قانون منع ورود ایرانیان به ایالات متحده توقع دارد عصبانیت ایران و ایرانی ها را ببیند و از مصطلحا "جلز و ولز کردن آنها" لذت ببرد. بهترین واکنش این است که این خواسته که وی را ارضا می کند را به وی ندهیم و با واکنشی کاملا معکوس این لذت را از وی سلب کنیم.

اگر وی ورود ایرانی ها به آمریکا را ممنوع می کند ما ورود آمریکایی ها به ایران را آزاد کنیم ؛ و فریاد بزنیم که ما نژاد پرست نیستیم و مثل نژاد پرست ها عمل نمی کنیم.
اگر وی بر علیه مسلمانان تصمیم می گیرد ما بر علیه مسیحیان و یهودیان و وابستگان به همه مذاهب و ادیان دیگر ، طبق آموزه های دینی خود، رفتار محبت آمیز و دوستانه نشان دهیم و نشان بدهیم که با عشق و محبت می توانیم عقده های نفرت و کینه طرف مقابل را در هم بشکنیم.

عقده های نفرت و کینه طرف مقابل را در هم بشکنیم.

واکنش کاربران شبکه های اجتماعی نسبت به تصمیم جدید ترامپ برای ممنوعیت ورود ایرانیان به خاک آمریکا
اگر وی توقع دارد که با این کار جدایی میان ایرانی ها و نظام خود بوجود آورد بد نیست یک عفو عمومی توسط رهبری برای همه ایرانی هایی که به هر دلیلی سرزمین خود را ترک کرده اند صادر شود تا نشان داده شود که سرزمین مادری فرزندانش را در همه شرایط در آغوش می گیرد.

اگر وی با مهاجران و پناهندگان رفتار تحقیر آمیز و خصومت وار نشان می دهد ما رفتار محبت آمیز و دوستانه نشان دهیم و نشان دهیم که مانند او نیستیم.

وی توقع دارد ما عصبانی باشیم و داد و فریاد کنیم ، ما به وی لبخند بزنیم و با آرامش رفتار کنیم. مطمئن باشید شخصیت دوگانه روانیها در این شرایط در هم می ریزد و دائم به خود می پیچند و می گویند من کجا اشتباه کردم که طرف مقابل عصبانی نشد. حتما جایی کارم اشتباه بوده که نتوانستم وی را عصبانی و ناراحت کنم.

بله اینچنین است که ما می توانیم با سیاست قانون و زمین بازی بچه گانه را تغییر دهیم و لذت را از طرف مقابل سلب کنیم و وی را در عقده عدم رسیدن به ارضای روحی و روانی دفن کنیم.