روابط عمومی های ایران در مقایسه با روابط عمومی های جهان در رده های میانی قرار دارد .

در چند ساله اخیر با توجه به دوره های آموزشی که برگزار شده است و همچنین ارتباط بیش از پیش با سازمانهای بین المللی روابط عمومی و با توجه به اهمیت پاسخگویی به مردم و مشتریان ، روابط عمومی های کشورمان نیز عملکرد بهتری نسبت به گذشته داشته اند ولی هنوز در کشورمان برای رسیدن به یک روابط عمومی ایده آل فاصله زیادی داریم.

یکی از معضلات موجود در روابط عمومی ها بحث مهندس زدگی در ادرات است که بیشتر مدیران ، مهندسانی هستند که این افراد نیازمند آشنایی با علوم انسانی مخصوصا علوم اجتماعی هستند . مشکل دیگر این امر است که متاسفانه در سیستم اداری کشورمان صاحبان ایده و نظر در حوزه علوم اجتماعی و ارتباطی متخصص دانسته نمی شود و تصور بر آن است که هر فردی می تواند در این زمینه ها اظهار نظر کند و این امر خود بیانگر این مطلب است که مدیران ما هنوز به این باور نرسیده اند که روابط عمومی یک هنر و فن است که هر کسی نمی تواند از عهده آن برآید .

برای جدا شدن از این مسایل به نظر میرسد که در بدو امر جذب نیروهای آگاه به علوم اجتماعی، شناساندن اهمیت روابط عمومی ها به مدیران و مدیران ارشد می تواند گام هایی موثر جهت تثبیت جایگاه روابط عمومی ها باشد .
اگر چه در سالیان اخیر روابط عمومی رشد مناسبی را داشته است اما هنوز فعالیت های روابط عمومی بصورت علمی انجام نمی شود در صورتیکه سالهاست در کشورهای پیشرفته از مشاوران متخصص و شرکت های خصوصی که بصورت علمی عمل می کنند ، استفاده می شود.

به نظر می رسد که کشورمان در مقایسه با سایر کشورها در عرصه روابط عمومی در رده های میانی قرار دارد و اگر بخواهیم سطح خود را از این رده بالا ببریم باید با افزایش روابط خود با شرکت های مشاوره خارجی این رشته را فعالتر کنیم که این امر نیز نیازمند سرمایه گذاری مناسبی است.

اگر چه روابط عمومی ها نیازمند حمایت های دولت هستند ولی این حمایت ها باید بیشتر از طریق تصویب قانون و آئین نامه و اهمیت بخشیدن بر جایگاه روابط عمومی ها در سازمان ها باشد . این در حالی است که آزادی عمل هم می تواند یکی از مواردی باشد که کمک اساسی به رشد روابط عمومی ها باشد و روابط عمومی ها بتوانند در یک محیط آزاد و غیر دستوری به فعالیت بپردازند.

منبع: http://www.asrepooya.com/fa/articles/show.aspx?id=574