شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  حتی ساده ترین افراد هم می توانند به شما بگویند که امپراتوری رسانه ای غرب امروزه بر جهان حکومت می کند و هر آن چیزی را که بخواهد می تواند بر جهانیان القا نماید، اما ظاهرا ریشه های تنومند این امپراتوری رسانه ای آنگونه که همه تصور می کنند در عمق زمین فرو نرفته.

از چند سال پیش که در انگلیس (مرکز و ریشه همه امپراتوری های رسانه ای غرب در لندن نشآت گرفته) مجوز شبکه "پرس تی وی" ایران به بهانه های واهی لغو شد تا هفته گذشته که حساب های شبکه رسانه ای "روسیه امروز" در لندن بسته شد این سوال برای همه مطرح است که چرا انگلیسی ها دست به چنین کاری می زنند.

انگلیس جزو معدود کشورهایی در جهان است که همزمان با برقراری روابط صمیمانه با یک کشور به مخالفان آن حکومت پناهندگی می دهد و راحت اجازه راه اندازی رسانه برای آنها صادر می کند.

وقتی هم که با اعتراض دولت ها مواجه می شود مدعی می گردد که قانون انگلیس آزادی بیان و فعالیت های سیاسی را تضمین کرده و تا وقتی اینان دست به اقدامات تروریستی نزنند می توانند آزادانه در انگلیس زندگی وفعالیت کنند.

خوب توجه داشته باشید "آزادی بیان". انگلیس اقدام به صدور مجوز برای شبکه ای مثل "پرس تی وی" می نماید و سپس چون این شبکه خلاف سلیقه دولت انگلیس سخن می گوید شبکه را تعطیل می کند.

پس "آزادی بیان" چه شد.

همین اتفاق امروزه برای شبکه "روسیه امروز" افتاده. چون این شبکه واقعیت ها را منعکس می کند و این واقعیت ها با نظرات سیاستمداران انگلیسی همخوانی ندارد شاید هم بسیار برای انگلیسی ها تلخ است، حساب های این شبکه در انگلیس بسته می شود تا عملا این شبکه نتواند آنجا فعالیت کند و مجبور شود دفترش را تعطیل کند.

این واکنش انگلیس نشان می دهد که تاثیر شبکه "روسیه امروز" بر روی افکار عمومی غرب و انگلیس آنقدر زیاد بوده که دولت انگلیس از بیم تاثیر آن دست به چنین کاری زده چون رسانه هایش نمی توانند در این رویارویی پیروز بیرون بیایند. با چنین شرایطی می توان گفت سردمداران رسانه های روسیه باید خیلی به خود ببالند که توانسته اند روباه پیر را در خانه خود کیش کنند و این واکنش همچنین نوعی نشانه به حساب می آید که پایه های امپراتوری رسانه ای غرب متزلزل شده و در حال فرو پاشی می باشد.

واکنش ها همچنین نشان می دهد که مردم غرب دیگر رسانه های غربی را باور ندارند و برای کنکاش حقیقت به رسانه های مخالف کشورهای خود روی می آورند ورسانه های مخالف غربی ها آنقدر اطمینان مخاطبان را جلب کرده اند که حکومت ها مجبور هستند وارد عمل شوند.