این روزها، حساب و کتاب خبرهایی که ـ بدون هماهنگی روابط عمومی ـ روی خروجی خبرگزاری ها و نهایتا صفحات روزنامه ها جای می گیرند از دستم خارج شده. ارتباط مستقیم با عالی ترین مقام سازمان ما برای خبرنگاران به امری عادی تبدیل شده و حتی به طنز در چت جی تاک این را به نقل از آنها می خوانم که “چه صفایی دارد بی هماهنگی روابط عمومی مصاحبه گرفتن از رییس سازمان تان”!!!!

برای تهیه خبر، روی هماهنگی قبلی با روابط عمومی، حساسیت زیادی ندارم (هر چند مسئله بسیار مهمی است) اما واقعا این دست ارتباط گرفتن ها، آن هم با رییس سازمان آیا قرار است آخرین ارتباط خبرنگارها باشد؟!!

برای خبرها و درخواست های رسانه ای بعدی هم آیا همچنان با رییس یک دستگاه ارتباط می گیرید یا برای درخواست های بعدی قرار است تک به تک با مدیران و کارشناسان سازمان ارتباط برقرار کنید؟

داستان پوست و دباغخانه نیست، داستان یک تعامل و همکاری دوسویه است. اگر قرار باشد خبرنگاران و روابط عمومی مقابل هم باشند و دائم در پی گل زدن و مغلوب کردن یکدیگر باشند، بی شک خبر تولید شده هم نمی تواند بی غرض باشد و قطعا یکی در پی خاک کردن پشت دیگری است

اما مسئله ای که بیش از همه آزار دهنده است، اذعان خبرنگار به این نکته است که مدیر شما “ساده” است و راحت دم به تله می دهد!!! بعد هم با “شجاع و پاسخگو” دانستن او سعی در ماستمالی ادعای پیشین خود داشته باشد. اگر درست به خاطر داشته باشم به این رفتار “سوءاستفاده” می گویند.

از آن گذشته منافع ملی است. اصلا قصد شعار دادن ندارم اما به نظر می رسد وقتی پای یک خبر “جنجالی” در میان باشد که قرار است تیتر یک چند روز خبرگزاری ها و مطبوعات باشد، منافع ملی چندان جایگاهی برای فرصت طلب ها ندارد و می توان آن را قربانی چند روز مطرح بودن در رسانه های آن طرف آبی کرد.

این یادداشت ناظر به رفتار خبرنگاران متعهدی که به قلم و شرافت ملی احترام می گذارند نیست.