میلاد امام رئوف حضرت ثامن الحجج، فرصت مغتنمی است تا از دریای علم و اخلاق و ادب آن حضرت توشه ای برگیریم. و به مقتضای این گروه ، نگاهی گذرا به برخی آداب ارتباطی امام رضا (ع) خالی از لطف نیست.

برخی از افراد به محض آنکه به پست و سمتی دست می یابند از نحوه نگاهشان تا نوع کلامشان و رفتارشان با زیردستان بلافاصله تغییر می یابد و خود را برتر از دیگران می بینند.
این رفتار متکبرانه که نشان از کم ظرفیتی این افراد دارد در موارد بسیاری با توهین و تهمت و افترا به افراد پایین دست همراه است و حاصلی جز بدنام کردن خویش به خاطر ریاستی کوتاه ندارد.

شایسته است همه ما به ویژه آنها که در سمت و پستی مشغول فعالیت اند، شیوه و آداب ارتباطی امام رضا علیه السلام را که مبتنی بر آموزه های قرآنی می باشد سرلوحه کار خویش قرار دهیم.

از ابراهیم بن عباس روایت شده است که گفت: من هرگز حضرت ابى الحسن الرضا (ع) را ندیدم که
�" در تکلم کردن به کسى ستم کند و بد بگوید
�" و ندیدم سخن کسى را قطع کند، بلکه صبر می کرد تا او از سخن گفتن فارغ می شد بعد از آن تکلم می فرمود
�" و ندیدم کسى حاجت خواهد و مقدور آن بزرگوار باشد و رد کند حاجت او را
�" و هرگز ندیدم که پیش روى کسى نشسته باشد و پاى مبارک خود را دراز کند
�" و هرگز ندیدم که پیش روى کسى نشسته باشد و تکیه بر چیزى کند
�" و هرگز ندیدم که یکى از غلامان و مملوک هاى خود را دشنام دهد
�" و هرگز ندیدم که آب دهان بیندازد
�" و هرگز ندیدم که در خندیدن قهقهه کند بلکه خندیدن او به تبسم بود
�" و چون خلوت می شد و خوان طعام از براى او حاضر می کردند جمیع غلامان و مملوک هاى خود را بر خوان طعام مى‏نشانید حتى دربان و مهتر را.

♦️ منبع:عیون أخبار الرضا علیه السلام / ترجمه آقا نجفى، ج‏2، ص: 427
@mardomdaran