شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- عکاسی در اواخر حکومت محمدشاه قاجار یعنی در سال های قبل از 1264 هجری قمری که ناصرالدین شاه قاجار به سلطنت رسید وارد ایران شده است و در آن زمان تازه 10 سال از اختراع دوربین عکاسی گذشته بود و استفاده از این پدیده جدید به وسیله خارجیانی که در چارچوب روابط سیاسی و نظامی به ایران می آمدند صورت می گرفت تا اینکه اولین مرد ایرانی اقدام به عکاسی کرد.

 اولین مرد عکاس ایرانی را ناصرالدین شاه دانسته اند که به قصد عکس گرفتن از مادرش مهدعلیا و زنان حرمسرا، عکاسی را از شخصی فرانسوی به نام موسیوکارلیان که به همراه امین الملک برای گرفتن عکس شاه به ایران آمده بود، آموخت.
 
 

  اولین زن عکاس ایرانی که مبادرت به عکاسی نمود اشرف السلطنه همسر محمدحسن خان صنیع الدوله بود. از این خانم خوش ذوق عکس های زیادی به یادگار مانده و ظاهراً عاشق طبیعت هم بوده و آن گونه که معلوم است در نقاشی از طبیعت هم دستی داشته باشد. البته ایشان هنر عکاسی را از مردی به نام محمدمیزرا آموخت که در آن دوره از عکاسان پیشرو در تهران محسوب می شده اند و شاگردان بی شماری داشته است.
 
 
 با همه این تفاسیر کتاب های معتبر تاریخی پدر عکاسی ایران را عبدالله میرزای قاجار می دانند.

 این مرد اولین عکاس مخصوص ناصرالدین شاه بود عکس های بسیاری به امضای او موجود است. وی یکی از شاهزادگان قاجار بود و در مدرسه دارالفنون عکاسخانه ای دایر کرد و آن را عکاسخانه مبارکه دارالفنون نامید که تا اوایل مشروطیت دایر بود و بسیاری از کسانی که بعدها عکاسی را آموختند، از شاگردان عبدالله میرزای قاجار بودند. در عهد مشروطیت اهمیت هنر عکاسی آشکار شد و نقش آن به عنوان رسانه ای مؤثر در ایجاد ارتباطات نمایان گردید.
 

تهیه و تنظیم: سیدمحمود دادمرزی
نقل مطالب با ذکر منبع بلامانع است