شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  یکصدو نود و یکمین نشست علمی تخصصی انجمن روابط عمومی ایران با موضوع "روابط عمومی و کارکردهای نوین تبلیغات با تاکید برNight life Marketing " روز سه شنبه اول تیر ماه سال جاری در محل پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی، برگزارشد.

به گزارش شارا به نقل از خبرنگار انجمن روابط عمومی ایران، در ابتدا " سید غلامرضا کاظمی دینان " رییس انجمن با توجه به موازی سازی های اخیر در روابط عمومی گفت: به تازگی دوستان چندین ساله ما تصمیم گرفتند تا مجموعه دیگری را راه اندازی کنند و ما بسیار از این موضوع خوشحال هستیم، زیرا با افزایش تعداد مجموعه های این حوزه، اهمیت جایگاه روابط عمومی بیشتر مطرح خواهد شد. هرچند در مراسم رونمایی این "خانه " شرکت کردیم چراکه ایجاد این مجموعه ها به نفع روابط عمومی هاست، اما حق نداریم برای مطرح کردن خود، دیگران را ضعیف و به آنها اهانت کنیم. روابط عمومی با اخلاق حرفه ای، سعی بر آن دارد حتی مخالفان خود را با رفتار و گفتار منطقی اقناع کند تا از دشمنی و مخالفت دست بردارند.

رییس انجمن در ادامه با اشاره به اهمیت جایگاه روابط عمومی در موفقیت یک سازمان گفت: ما پل ارتباطی و کارشناسان ارتباطات موثر هستیم. ما حق نداریم صرف اینکه قصد تاسیس مجموعه ای را داریم، به مجموعه هایی که سابقه چندین ساله دارند، توهین کنیم. انجمنی که با همت پروفسور حمید نطقی، مرحوم ملازم، میرزابابا مطهری نژاد و جواد قاسمی تاسیس شد، حال باید شاهد آن باشیم که یکی از موسسین انجمن عضو " خانه " شده است. مگر نه این است که گفته شده این انجمن ناکارآمد است، پس چرا "خانه روابط عمومی" از اعضای هئیت مدیره انجمن عضوگیری می کند؟!

کاظمی دینان اساس یک روابط عمومی را انسجام دانست و گفت: ما روابط عمومی ها وصل کننده هستیم نه تفرقه انداز، اما متاسفانه رفتارهای اخیر موجب تفرقه شده است. من به عنوان رییس انجمن روابط عمومی ایران نمی توانم اجازه دهم که به این انجمن خسارت وارد شود و روزی مشخص خواهد شد که این شخص با چه هدفی و به چه منظور این افراد رو دور خود جمع کرده است. من از خداوند می خواهم که همه مارا اصلاح نموده و آن فرد را هدایت کند که موجب تفرقه بین روابط عمومی ها و اعضای هئیت مدیره آنها شده و ما هرگز تفرقه را نمی پذیریم.

وی افزود: امروز کتابی را خدمت شما معرفی می کنم که به دلیل اهمیت جایگاه روابط عمومی در کشور، پیامی از سوی ریاست محترم جمهور "دکتر حسن روحانی" و معاون اول ایشان و چند تن از مقامات اول کشوری در آن ذکر شده که نشان از پذیرفتن جایگاه روابط عمومی توسط مسئولین کشوری است. همه ما در ارتقای جایگاه روابط عمومی مسئول هستیم و تفرقه انگیزی بدون شک موجب تضعیف این جایگاه خواهد بود. پنج سال پیش هفته روابط عمومی را اعلام کردیم که به نظر من تمام روزهای سال روابط عمومی است. اما پس از پذیرش هفته روابط عمومی دوباره بهانه گیری ها از سر گرفته شد و خواستار نامگذاری بر روزهای هفته روابط عمومی شدند و برای هر روز از این هفته یک نام انتخاب شد. ما این عمل را تحسین کردیم اما بعد از یک هفته این فرد مصاحبه ای انجام داد و اعلام کرد که هفته روابط عمومی را نمی پذیرد! به وی گفتم مگر نه این است که شما هفته روابط عمومی را پذیرفتید پس حرف خودتان را هم قبول ندارید؟!

کاظمی دینان در پایان گفت: انجمن روابط عمومی ایران در نظر دارد کلاس های آموزشی کوتاه مدت در حوزه روابط عمومی تحت نظر مجموعه های آموزشی وزارت علوم تشکیل دهد و به دانشجویانی که در این کلاسها آموزش می بینند، مجوز رسمی اعطا کند تا اگر سازمانها به افراد متخصص نیاز داشته باشند، انجمن روابط عمومی ایران بتواند آنها را به این سازمانها معرفی کند. انجمن روابط عمومی ایران باید همانند یک جامعه پزشکی و یا مهندسی افراد متخصصی رو مورد تایید خود قرار داده و به سازمان ها معرفی کند.

" سید مهام الدین طباطبایی " دکترای اقتصاد بازرگانی؛ مدرس، مشاور پژوهشگاه صنعت نفت سخنران علمی تخصصی این نشست با موضوع "روابط عمومی و کارکردهای نوین تبلیغات Night Life Marketing " در ابتدا با تعریفی از بازاریابی منطقی و احساسی گفت: نزدیک به دو دهه است که میان محققان بحث بزرگی است که آیا بازاریابی فعالیتی است منطقی یا احساسی؟ پاسخ به این سوال می تواند نگاه ما را نسبت به زیر شاخه ها و فعالیت های بازاریابی مشخص کند. برخلاف تئوری هایی که در مورد بازاریابی تاکنون مطرح شده و عمده مبدا آنها از آمریکای شمالی است، اما در سال 2012 تئوری جدیدی مطرح شده که بازاریابی اساسا یک فعالیت احساسی است و مبتنی بر احساسات.

دکتر طباطبایی در ادامه بحث گفت: تئوری جدیدی که مطرح می شود تئوریEmpathetic Marketing است. نکته جالبی که در این تئوری مطرح می شود بحث رضایت مندی مشتری است. در فارسی راضی بودن بار منفی پنهان دارد، اما وقتی می گوییم فردی خوشحال شد از ته قلب خندید این جمله بار مثبت دارد. هدف این تئوری خوشحال کردن آدمها از صمیم قلب است. به طور مثال در سالهای گذشته سینما سانس های صبح نیم بها بود. اولین بار که بعضی ها این موضوع را شنیدند احساس کردند که سینماها به دلیل نداشتن مشتری قصد دارند سانس های خالی خود را پر کنند. در ریودو ژانیرو برزیل نیز همین تخفیف نیم بها اتفاق افتاد. منتهی به جای تخفیف در یک روز هفته، سانس ساعت 4 تا 7 روزهای هفته به جز شنبه و یکشنبه برای افرادی که در مرکز شهر و در محدوده ترافیک قرار داشتند در نظر گرفته شد تا پس از پایان کار به سینما رفته و ساعتی را فارغ از خستگی کار روزانه در یک فضای تفریحی سپری کند. این کار دو هدف سود دهی برای سینما و رفع خستگی برای کارمندان، را دنبال می کرد. یک نگرش کوچک می تواند موجب یک سود دهی بزرگ شود که منجر به یک ابزار همدلانه شود. در این تئوری ما تصور سودجویی نداریم و به دنبال همدلی افراد جامعه هستیم و حتما باید درد کشیده باشیم تا بتوانیم همدلی کنیم. گزارشی در رم (2016) منتشر شده مبنی بر شاخص خوشحالی در جهان بین 157 کشور، ایران رتبه 105 را به خود گرفت. بیشترین عامل خوشحالی در ایران " پول " اعلام شد. زمانی که شاخص های دیگری جایگزین خوشحالی " پول " نشود شاخص خوشحالی مردم پول خواهد بود.

مدرس دانشگاه در بحث زندگی شبانه چنین اظهار داشت و گفت: بسیار عجیب است که تنها شهری که در جهان زندگی شبانه ندارد شهر تهران است. تهران تنها شهر خاورمیانه است که زندگی شبانه ندارد. زندگی شبانه بهترین زمان برای شاد کردن مردم به خصوص در کلان شهرها است. زندگی شبانه یکی از مهمترین زمانی است که یک بازاریاب می تواند با مخاطب خود ارتباط برقرار کند. ماه رمضان یکی از ماه هایی است که میزان شادی مردم بعد از افطار افزایش می یابد. ابزارهای تبلیغاتی که در حال حاضر در اختیار ما قرار دارند شامل: بیلبورد، ایستگاه های شهری، رادیو، تلویزیون و روزنامه هستند. در دنیایی که سالانه 26 هزار کالای جدید وارد بازار می شود یعنی سالانه 26 هزار شرکت فعالیت می کنند تا این کالاها را در اختیار مردم دنیا قرار دهند، برای انتخاب هر کالا در هر نقطه از جهان دسترسی و تامین آن کالا به راحتی انجام می شود. آیا می توان برای همه افراد یک نوع تبلیغ داشت؟ ما باید برای آدمهای خاص تبلیغات خاص داشته باشیم. شرکت اپل فروشگاه های 24 ساعته دارد که بیشترین مراجعه کنندگان به اپل در سراسر دنیا از ساعت 6 بعد از ظهر به بعد است. پیام تبلیغاتی هیچگاه نباید به صورت مستقیم انجام شود زیرا پیام مستقیم آن ویژگی همدلانه تبلیغات را بی اثر می کند. اثرگذاری فرهنگی می تواند مشتری را به مدت طولانی به ما وابسته کند و شما می توانید مشتری را حفظ کنید. در نتیجه شکستن روابط عاطفی سخت تر از شکستن روابط اقتصادی است.

در پایان سخنرانی دکتر سید مهام الدین طباطبایی لوح عضویت افتخاری از سوی انجمن روابط عمومی ایران توسط رییس انجمن به وی اهدا شد.

پنل تخصصی این نشست با موضوع " بررسی نهاد سازهای موازی روابط عمومی " با حضور میرزابابا مطهری نژاد دبیر انجمن روابط عمومی ایران، دکتر سپنجی، دکتر منصور ساعی و دکتر امیر لعلی برگزارشد.

دکتر منصور ساعی در ابتدا گفت: انشعابات متعددی در دهه های گذشته در انجمن روابط عمومی رخ داده است. بنده با انشعابات موافق نیستم، اما عده ای از دوستان با این موضوع موافق بودند. زمانی که NGO تاسیس می شود تمام کسانی که در آن حرفه مشغولند باید زیر چتر آن قرار گرفته و آن را تقویت کنند. در واقع تقویت این چتر بزرگ می تواند تصمیم سازی، سیاست گذاری و یا یک حرکت نهادی را صورت دهد. انشعاباتی که در انجمن متخصصان، خانه روابط عمومی و فعالان حوزه روابط عمومی صورت گرفته، مسائلی را به دنبال داشته است. بنده به عنوان علاقه مند به روابط عمومی این کارهای جزیره ای و انشعابی را ضربه زدن به انرژی کارشناسی، حرفه ای، مادی و معنوی حوزه روابط عمومی می دانم. انشعاب چند علت دارد از جمله قدرت طلبی و دیده شدن افراد، دنبال کردن منافع اقتصادی که انجمن های مدنی جای مناسبی برای کسب درآمد نیست و تضعیف نهادهای مدنی که این خصوص ضربه زدن به حرفه روابط عمومی است. اگر انجمن روابط عمومی ایران تقویت شود، می تواند نهاد مدنی مانند سازمان مهندسی، وکلا و پزشکی شود که آقای کاظمی دینان به آن اشاره داشتند.

دکتر امیر لعلی در ادامه عنوان کرد: بحث ما فراتر از بحث انجمن روابط عمومی ایران است. بنده نه به عنوان عضو هئیت مدیره انجمن بلکه به عنوان علاقه مند به حوزه ارتباطات و روابط عمومی فعالیت می کنم دو موضوع را مطرح می کنم. اول اینکه قطعا کسی مخالف این موضوع نیست که نهادها و اصنافی باید شکل بگیرند و وجود آنها برای جامعه لازم است. این موضوع را از دو منظر بررسی می کنیم؛ گروه هایی که درخواست مجوز می کنند و مجوز دریافت می کنند و نهادهای قانونی که این مجوزها را اعطا می کنند که ما به هر دو موضوع توجه می کنیم. یک تقاضا وجود دارد برای تشکیل انجمن های صنفی که می تواند کارگری و کارفرمایی، حرفه ای و آموزشی باشد که روزانه تعدادی از این انجمن ها شکل می گیرد. اما این کار تا زمانی خوب است که این انجمن ها وارد تداخل فضایی هم نشوند و کارهایشان با هم موازی پیش نرود زیرا قدرت از هر دو طرف گرفته می شود. انجمن ها در مقابل نهادهای بزرگتر برای احقاق حقوق مردم بوجود آمدند. حال اگر این انجمن های پراکنده و کوچکتر باشند قدرت آنها نیز کاهش می یابد. ما باید از کاهش قدرت انجمن ها جلوگیری کنیم. انجمن روابط عمومی ایران می تواند بخش کوچکی از فضای روابط عمومی را پوشش دهد. شاید به دلیل عدم فضای همدلی و عدم حضور افراد فعال و دلسوز انجمن نتوانسته کارکرد بزرگتری از خود ارائه دهد. اگر در تصمیم گیری ها مشارکت و همدلی بود شاید امروز عده ای به راحتی به خود اجازه ورود به این حوزه را نمی دادند تا خود را رقیب بدانند. این ضعف در ما بود که نتوانستیم نهاد پر قدرتی را ایجاد کنیم. بحث دیگر این است که در قانون ما احزاب و اصناف اسامی مختلفی دارند مانند سندیکا یا بنیاد که شما اگر بنیاد روابط عمومی تشکیل دهید به راحتی می توانید با الفاظ دیگر مانند سندیکای روابط عمومی ایجاد کنید که همه اینها بازی با الفاظ است. اگر اساسنامه های اینها را مطالعه کنید همه آنها یک هدف را دنبال می کنند اما قانونگذار این اجازه را داده که نهادهای مختلف شکل بگیرند. بنابراین اینها از خلایی که در قانون وجود دارد استفاده کردند. اگر نهادهایی که مجوز صادر می کنند, در عدم تشکیل نهادهای موازی دقت داشتند، شاید الان اتفاق بهتری افتاده بود و ما در بین خودمان دچار چنین درگیری هایی نمی شدیم.

سپس دکتر سپنچی نظرات خود را بیان کرد: به نظر من هر قدر فضای نهادهای مدنی در جامعه گسترده تر باشد به نفع ما خواهد بود و کمک بزرگی به ما خواهد کرد. اما با توجه به نکاتی که دوستان اشاره کردند ما نباید هم افزایی و تجمیع را از دست بدهیم. اگر قرار است کارهای ماندگاری در کشور صورت گیرد باید در این تشکل های کوچک سرمایه گذاری شود. وقتی به رای خود و دیگران احترام بگذاریم و در همین فضا به فعالیت خود ادامه دهیم، در عمل فضای ارتباطی و روابط عمومی را ماندگارتر کرده ایم. نکته دیگرحرکت روابط عمومی به سوی یک نظام جامع مانند نظام مهندسی و پزشکی است. اینها موضوعات مهمی است که چاره اندیشی آنها باید در انجمن های متخصصی همچون انجمن روابط عمومی ایران صورت گیرد. متاسفانه در حوزه روابط عمومی کشور آشفتگی چشمگیری قابل مشاهده است. ما اغلب تقوای کلام و تقوای ارتباط از دست می دهیم و مراقب آنچه که بر زبان می آوریم نیستیم. وقتی ما همدیگر را به این شکل از میدان به در می کنیم، افراد غیرمتخصص به خود اجازه ورود به این حوزه را می دهند.

میرزابابا مطهری نژاد نیز در این خصوص گفت: بنده سخنان خود را طی یادداشتی به اطلاع شما رساندم. در آنجا نیز گفتم انجمن روابط عمومی ایران اولین نهاد مدنی بعد از انقلاب است و این دوستان همگی عضو انجمن روابط عمومی ایران بودند. من فقط در اینجا به یک نکته اشاره می کنم که تشکیل احزاب در کشور به همین صورت بود؛ یک عده جمع شدند و یک حزب را تشکیل دادند و عده ای حزب دیگر را ایجاد کردند. کسانی که نمی خواهند جامعه مدنی شود این وضعیت را تشویق می کنند و با این کار احزاب اقتدار خود را از دست می دهند. با توجه به سخنان یکی از اشخاص موسس خانه روابط عمومی که ادعا دارد اولین طراح ایجاد انجمن متخصصان روابط عمومی بودم، طرح بومی سازی و الگوی ایرانی- اسلامی روابط عمومی را چند سال پیش مطرح کردم، اولین استاندارد سازی را ثبت کردم و پیگیر ایجاد دوره کارشناسی و دکترای روابط عمومی بودم و در نهایت اینکه اگر من نبودم سالها این همایش ها و سمینارها برگزار نمی شد، روابط عمومی را به عرصه اجتماعی نمی کشاندم و چیزی از روابط عمومی نمی ماند و من بودم که روابط عمومی را زنده نگه داشتم و طبیعی است که در این میان سود هم باید داشته باشم. از ایشان سوال می شود که شما "لوح فروشی" هم می کنید؟! من در این یادداشت به این افراد اعلام کردم که بیایند و عضو انجمن شوند و در انتخابات چند ماه آینده شرکت کنند تا فعالیت خود را در انجمن متمرکز کنند. در جای دیگر یادداشت گفته شده که از نام "خانه" استفاده نکنید که این نام به گونه ای القا می شود که همه نهادها و روابط عمومی ها این خانه را تشکیل داده اند که اینطور نیست. "سالها مثل درختی که دم نجاریست وقت روشن شدن اره لرزید" ( کاظم بهمنی ) بنده هم طی سالها همانند این درخت تمام وجودم می لرزد و نگران این هستم که مبادا اتفاق ناگواری برای روابط عمومی بیفتد.

کاظمی دینان در خاتمه گفت:من مخالفتی با ایجاد خانه روابط عمومی ندارم اما اعتقاد دارم ادب در کلام خود را حفظ کنند، نه اینکه صرف مطرح کردن خود دیگران را تخریب کنند. ما نگران این موضوع هستیم. ما مخالف توهین و خروخ از اخلاق حرفه ای هستیم.