شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تصویری که فاقد روح باشد بی‌محتوا است و تصویر بی‌محتوا در بیننده نه تنها اثر نمی‌گذارد، بلکه ممکن است مبتذل نیز جلوه کند، یک عکاس موفق باید با تمام وجود صحنه را حس کند. تصویر را در ذهن خود بپردازد و آن‌گاه آن را ثبت کند. برای این کار او محتاج برآورد و نظرسنجی و تجزیه و تحلیل سوژه است. باید سوژه را از زوایای مختلف بسنجد، آن‌گاه مطلوب‌ترین فرم ممکنه را ثبت کند.

یک عکس پرمحتوا از نقطه‌نظر هنری باید از سه اصل اساسی زیر برخوردار باشد:
1- روان‌شناسی عکس: یک عکس موفق باید حالتی خاص در بیننده به وجود آورد: «خنده، تنفر، نشاط و خشم» که البته درجه آن حالت در اشخاص مختلف متفاوت است. اما به طور کلی برداشت‌ها مشابه هم است. عکس اگر از زمینه پشت و یا بالا بیشتر برخوردار باشد، عکسی است تقریباً متافیزیک و نشان‌دهنده حالت‌های صعودی و تحریف‌گونه و بالعکس، اگر از زمینه جلو و یا زمین بیشتر برخوردار باشد عکس ملموس و آشنا در زندگانی روزمره ما، اما افراط در آن، عکس را پست و تحقیر می‌کند و همین‌طور افراط بیش از حد درمورد عکس‌های نوع اول آن را بسیار رؤیایی و ملکوتی می‌کند.

2- زیبایی شناسی: کلاً سوژه‌ای از نظر هنری زیباست که تأثیر و انگیزه‌ای در بیننده به وجود بیاورد؛ این سوژه اگرچه زشت و چه زیبا باشد؛ زیرا اصل مطلب ایجاد رابطه بین عکاس و بیننده است و مهم‌تر آن که عکاس بتواند برداشت خود را به بیننده و بدون کم و کاست منتقل کند. به طور مثال: شاید منظره‌ای زننده از جنایاتی که نوع بشر درمورد خود مرتکب می‌شود، به حدی زیبا متصور شود که حد نداشته باشد، زیرا خیلی راحت بیننده را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و این اصل زیبایی شناسی عکس است.

3- آناتومی: این قسمت بیشتر درمورد سوژه‌های زنده رعایت می‌شود و آن شیوه‌ای خاص برای هرچه زیباتر نمایان کردن سوژه است. زیرا سوژه باید دارای ریتم و آهنگی خاص و منظم باشد تا بیننده فوری با دیدن عکس توجهش به نوع و حالت سوژه جلب شود و این حالت دیگر جوانب تصویر را تحت‌تأثیر قرار دهد. بین آناتومی تصویر و روان‌شناسی عکس رابطه‌ای ناگسستنی برقرار است و کلمات برای بیان آن محدودند و این دانشی است صرفاً متکی بر تجربه و بینش شخص، اما نباید کتمان کرد که به کار بستن این دو رابطه در عکس تأثیری نیرومند در هر بیننده‌ای ایجاد می‌کند که همین مطلب باعث محتوای بیشتر تصویر می‌شود و همچنین موفقیت برای خالق آن.
 

عکس اگر از زمینه جلو یا زمین بیشتر برخوردار باشد عکسی ملموس وآشنا در زندگی روزمره ما به نظر می رسد ولی اگر از زمینه بالا یا پشت بیشتری برخوردار باشد ملکوتی و رویایی به نظر می رسد.

تهیه و تنظیم: سیدمحمود دادمرزی
نقل مطالب با ذکر منبع بلا مانع است.