شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- انسان ها در همه اعصار و دوره های مختلف زمانی، پریدن و پرش را دوست داشتند و بی گمان یکی از آمال و آرزوی های بشر در ادوار مختلف به تاسی از پرندگان، پرواز در آسمان ها بوده است. اما این علاقه و دوست داستن به همین جا ختم نشد و علیرغم اختراع ابزار و وسایل مختلف پرواز و حضور تکنولوژی و فنآوری در این عرصه توام با رشد سرسام آور صنایع فضائی و هوائی، این موضوع نتوانست این موجود دوپا را ارضاء کند و در واقع مقوله پریدن و پرواز با اشکال و مفاهیم مختلف نه تنها در هوا و فضا بلکه در زندگی شخصی، اجتماعی و کاری و اداری وی به صورت مختلف از خود ردپا به جا گذاشته است.

اما در این میان بعضی از مشاغل اداری بواسطه شرایط خاص و وظایف مربوطه و همچنین بهره گیری از امکانات و ساز و کارهای متفاوت از وضعیت متفاوت تری برخودار بوده اند. از جمله این موارد می توان به روابط عمومی به عنوان یک نمونه عینی و جدی در این خصوص اشاره کرد.

روابط عمومی ها به واسطه دسترسی و بهره گیری از انواع رسانه های ارتباط جمعی اعم از رادیو، تلویزیون، نشریات، مطبوعات و فضا های الکترونیکی و قدرت تولید پیام، این امکان را دارند که با استفاده از ظرفیت های گسترده و اثر بخش و تاثیر گذار رسانه ها، با تولید و انعکاس و انتشار پیام علاوه بر تلاش در امر برقراری ارتباطات و اطلاع رسانی و آگاهی بخشی و تنویر افکار عمومی، از تربیون های مختلف و موقعیت های متفاوت در کنار معرفی و شناساندن سازمان ها و خدمات و قابلیت ها و امکانات و محصولات و تولید و دستاوردهای آن، فضای ایجاد شده را با ظرایف و از طریق شیوه های مختلف برای معرفی های شخصی و ایجاد شهرت برای افراد استفاده کنند.

در واقع برخی از مدیران و مسئولین روابط عمومی با استفاده از جایگاه حقوقی، قبل از آنکه با اتکاء به مسولیت حرفه ای و اخلاقی در خدمت سازمان باشند، بیشتر زمان و موقعیت و فرصت های پیش آمده را به بهانه معرفی سازمان و کسب شهرت و اعتبار برای سازمان مربوطه، وقف جاه طلبی و خودستائی و معرفی شخصی و ایجاد اعتبار فردی می نمایند که متاسفانه این موضوع یک فرصت و یک سکوی پرش برای پرواز در آسمان جاه طلبی و بلند پرواز های شخصی تلقی می گردد تا رفتار و تعهدات حرفه ای و سازمانی.

حضور برخی از مدیران روبط عمومی در محافل و مجالس مرتبط و غیر مرتب به بهانه های واهی، پیش از آنکه ظرفیت سازی برای معرفی سازمان باشد، پاسخی برای مطامع شخصی آنان به حساب می آید. مواجهه برخی از مدیران روابط عمومی با خبرنگاران با هدف اطلاع رسانی برای کمک به تحقق اهداف سازمانی و رسالت حرفه ای، بیشتر معطوف مصاحبه ها و اخبار و پیام های بی محتوای و بی ارزش و در مقابل موجب مطرح شدن و معرفی مدیر روابط عمومی و کسب شهرت شخصی و فردی وی می گردد.

حضور تنگاتنگ و سایه به سایه مدیر روابط عمومی در کنار مدیران ارشد سازمان که گوئی آنان را به کت مدیران ارشد سنجاق کرده اند قبل از نقش آفرینی مشاوره ای برای مدیر ارشد سازمان تلقی گردد، بیشتر دستخوش شمارش تعداد عکس های منتشره در مطبوعات و جراید و سایت ها و یا میزان تصاویر پخش شده از وی از طریق کانال های تلویزیونی برای نشان دادن به قوم و خویشان می شود، ضمن آنکه در این میان نمی توان تخصیص هدایای با ارزش مختلف توسط برخی از مدیران روابط عمومی را به برخی از خبرنگاران رسانه های ارتباط جمعی با هدف تشکر و قدردانی از زحمات و برقرای ارتباط بهتر و اثر بخش تر نادیده گرفت، زیرا پیش از آنکه نتیجه این خوش خدمتی در خدمت سازمان قرار گیرد، در خدمت شناساندن و معرفی هرچه بهتر و بیشتر مدیر روابط عمومی و کسب شهرت برای وی می شود.

لازم است در این بین به یک نکته دیگر نیز اشاره کرد و آن برگزاری همایش های مختلف با رویکرد توسعه علمی و عملی برای روابط عمومی هاست. اگرچه طی این سال ها تلاش و کوشش قابل تحسین و در خور توجه ای از سوی برخی از عزیزان در این عرصه صورت گرفته است که در قیاس با بخش دولتی متولی موضوع، جای تقدیر و قدرشناسی دارد، ولیکن در برخی از موارد بواسطه ضرورت تامین هزینه های برگزاری و امکان اجرای این همایش ها، روابط عمومی برخی از سازمان ها که عهدار دار نقش اسپانسری برای کمک به تامین منابع مالی مورد نیاز می شوند در قبال این لوطی گری و دست به جیب شدن ها، انتظار دریافت لوح و تندیس ممتاز و ویژ ه بودن از برگزار کنندگان را دارا می باشند و در واقع در یک بده بستان منطقی، مدیر روابط عمومی در قبال پرداخت پول و به بهانه معرفی و تبلیغ سازمان، بیشتر از فضای ایجاده شده برای معرفی و شهرت شخصی استفاده می کند و با قرار گرفتن در جایگاه و گرفتن عکس های یادگاری در حین اخذ جوایز از دست مقامات و انتشار آن در جراید و مطبوعات و سایت و تلگرام و فضای های مجازی و در آخر قاب کردن و چسباندن عکس به دیوار، بجای انجام رسالت و وظیفه حرفه ای، وظیفه شخصی خود را انجام می دهد.

در پایان خالی از لطف ندیدم که به یک موضوع مهم دیگر نیز اشاره کنم و آن اینکه متاسفانه در خلال این سالها برخی از عزیزان به بهانه های مختلف و در مناسبت های متفاوت خود را پدر معنوی روابط عمومی معرفی می کنند و با شکسته نفسی های متواضعانه و با کلی ناز و عشوه و دلبری های منحصر به فرد آن چنان وانمود می نمایند که برای احراز این جایگاه معنوی به شدت تحت فشار و اصرار دیگران بوده اند در غیر این صورت هیچ گاه حاضر به پذیرش مسئولیت های از این دست نمی باشند.

باید به این دوستان عزیز و نازنین یادآور شویم که سال هاست بر مرکب روابط عمومی خوش بنشستید و با رهوار روابط عمومی در عرصه جاه طلبی و کسب شهرت فردی و شخصی و بلند پرواز های حقوقی و حقیقی از ظرفیت روابط عمومی، صاحب منصب شده اید. بیش از این خود را به زحمت نیندازید که روابط عمومی لقای شما را به عطای شما بخشیده است.

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)