روابط عمومی ترجمه ای است از واژه انگلیسی Public Relations و همانطور که از معنی آن بر می‌آید وظیفه‌اش مدیریت ارتباط بین سازمان و عموم مردم است. روابط عمومی نهادی است که به جوامع نوین تعلق دارد و در روند پیدایش و رشد سازمان‌های نوین برای تسهیل ارتباط میان سازمانها با محیط درونی و بیرونی، مخاطبان، گروه‌های تأثیرگذار و تأثیرپذیر از سازمان‌، افکار عمومی، رسانه‌ها و سازمانهای دیگر ایجاد شده است.

روابط عمومی با ایفای کارکردهای اطلاع‌رسانی و اطلاع‌یابی، ایجاد و حفظ ارتباطات دوسویه و تفاهم متقابل بین سازمان و مخاطبان و جلب اعتماد و مشارکت مخاطبان به سازمان، کمک به مدیریت برای همگام شدن با تغییرات محیطی، نزدیک کردن نگرش‌های مخاطبان با سازمان و متقابلاً نزدیک کردن اقدامات و نگرش‌های‌سازمان با مخاطبان به پویایی و رشد و توسعه سازمان در محیط و در راه رسیدن به اهداف و استراتژی‌های آن کمک می‌کند. با این وجود در کشور ما روابط عمومی، مانند سایر رشته های علوم انسانی مورد غفلت قرار گرفته است و توسعه روزافزون ارتباطات و اطلاعات، نتوانسته در آن تأثیر چندانی داشته باشد.

این در حالی است که روابط عمومی از اجزا و عناصر اصلی ارتباطات است و در ایجاد بستر های مشارکت ذهنی و عینی نقش نهادی و بنیادی دارد، زیرا جنس و ماهیت مجموعه وظایف و فعالیت های آن به طور عمده، ارتباطی، تعاملی و تبادلی است و امر مشارکت نیز با مقوله اطلاع رسانی که از مهمترین رویکرد های روابط عمومی است آغاز می شود. یکی از عواملی که در سرنوشت هر گروه و فرد اهمیت و ارزش دارد و آنها را برای رسیدن به هدفشان یاری می دهد، کیفیت رابطه آنها با افراد و مؤسساتی است که با آن سر و کار دارند( حبیبی، 29/2/1386).

روابط عمومی در کشور ما نیاز به پویایی، برنامه ریزی و نگرش استراتژیک دارد. بر این اساس از منظر مدیریت استراتژیک هر سازمان باید ماموریت خود را تعریف کند و در راستای ماموریت تعریف شده اهدافش را مشخص و برای تحقق اهداف باید استراتژی خاص خود را تعیین نماید؛ لازم است مدیر روابط عمومی در سازمان نه در زیرمجموعه بلکه خود یک مجموعه باشد در کنار رئیس سازمان با پتانسیل‌های لازم، امکانات رسانه‌ای و یک تیم کاری که انواع خدماتی که لازم می‌باشد را انجام دهد.

این در حالی است که در شرایط کنونی براساس نظر کارشناسان، روابط عمومی در ایران با چالش های متعددی همچون تشکیلات ، اعتبارات، آموزش ، نحوه عمل ، نیروی انسانی، وجود نگرش های منفی نداشتن متولی مشخص و نبود قانون مندی مسئولیت های استراتژیک و حرفه ای دست و پنجه نرم می کند. پس بجاست، که با انجام مطالعات و بررسی های لازم اساساً معلوم شود که روابط عمومی در کشور ما دارای چه جایگاهی است و به چه رویه و رویکردی برای بهبود موقعیت و افزایش اثرگذاری نیاز دارد.