شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، اگرچه راه‌های ارتباطی این روزها زیاد شده است اما به نظر می‌رسد هیچ کدام از این راه‌های ارتباطی باعث کمتر شدن شکاف ارتباطی بین متخصصان نشده است. فرق نمی‌کند متخصص ارتباطات باشید یا عکاسی، تبلیغات، روابط عمومی، رسانه و سایر رشته‌های مرتبط؛ همه به نوعی از این اختلال ارتباطی رنج می‌بریم. هر کدام از ما مثل یک جزیره تلاش می‌کنیم تا نقشی در گسترش و توسعه‌ی زمینه‌ی کاری‌مان داشته باشیم و وقتی با هم کاری را پیش می‌بریم از سوءتفاهم‌ها و سایر اختلال‌های ارتباطی مصون نیستیم. در چنین فضایی ما به عنوان یک رسانه‌ی تخصصی چه قدر می‌توانیم فضای همدلی و ارتباط در جامعه‌ی متخصصان تقویت کنیم؟ آیا اصولا رسانه‌ها این قدرت را دارند که به سهم خود فضای ارتباطی مناسب‌تری را ایجاد کنند یا این که رسانه به عنوان یک عامل آن قدر نمی‌تواند قدرتمند باشد که نقش انجمن‌های صنفی را هم بر عهده بگیرد؟ این پرسش‌ها و زمینه‌های مشابه آن را با متخصصان در میان گذاشته‌ایم تا ارزیابی آن‌ها را بدانیم.

علی آذرنیا، دبیر سرویس عکس روزنامه اطلاعات درباره‌ی شکاف ارتباطی می‌گوید: وقتی صحبت از هنرهای تجسمی بخصوص عکاسی و نقاشی به میان می‌آید، می‌توان گفت این هنرها در ذات خود هنرهای فردی به شمار می‌آیند. ولی از نظر صنفی لازم است تا فعالان حوزه گرد هم جمع شوند و صنفی را تشکیل دهند تا این صنف بتواند به فعالیت حرفه‌ای آنها کمک کند.

او ادامه می‌دهد: در حال حاضر مشکل این است که آیا جامعه ما انجمن‌ها را به رسمیت می‌شناسد؟ انجمن‌هایی که عمرشان به ۱۵ سال یا بیشتر می‌رسد. زمانی که ما انجمن‌های رسمی و مورد حمایت نداشته باشیم و خود انجمن‌ها به این باور نرسیده باشند که می‌توانند منشاء حرکت‌های بزرگ باشند، کانونی هم برای جمع شدن عکاسان در کنار یکدیگر و ارتباط بیشتر نخواهیم داشت.

آذرنیا می‌گوید: اگر امروز می‌بینیم که انجمن‌ها و عکاسان حوزه‌های مختلف دارای ارتباط و گپ و گفت با یکدیگر نیستند، دلیل آن را می‌توان در اعضای آنها جست‌وجو کرد. اعضای انجمن‌های عکاسی عموما دانشجویانی هستند که نمی‌توانند حامی مالی باشند. ما در ایران توقع داریم انجمن‌ها ما را تامین کنند در حالی که در تمام دنیا این اعضا هستند که از نظر فکری، مالی، ستادی و … انجمن را اداره می‌کنند.

او ادامه می‌دهد: مشکل اینجاست که ذهنیت جامعه ما هنوز انجمنی نشده است و جامعه ما پذیرای تشکل نیست. تمامی انجمن‌هایی هم که در یک دوره به سرعت رشد کردند، در حال حاضر مفقود شده‌اند و هیچ فعالیتی ندارند مثل انجمن عکاسی بحران.

آذرنیا به راهکارهای بهبود وضعیت موجود اشاره می‌کند و می‌گوید: بهبود این وضعیت نیازمند زمان است. من به عنوان عکاس باید ابتدا خودم را بشناسم و جایگاه خودم را بدانم. وقتی هرکسی خود و جایگاه خود را درست شناخت، می‌تواند در کنار دیگری به تعامل و ارتباط بپردازد و همه در کنار یکدیگر یک انجمن را بسازند.

دبیر سرویس عکس روزنامه اطلاعات در پایان عملکرد شفقنا رسانه را ارزیابی می‌کند و می‌گوید: شفقنا رسانه به عنوان یک رسانه تخصصی در حوزه فتوژورنالیسم خیلی خوب کار کرده است. زیرا ما تعداد کم و انگشت‌شمار رسانه‌های تخصصی داریم که به عکاسی بپردازند. پیشنهاد من اضافه کردن بخش‌های آموزشی یا مطالب ترجمه شده در کنار اخبار است. از این طریق می‌تواند اطلاع‌رسانی‌های خیلی خوبی انجام شود.

او پیشنهاد می‌کند: مثلا بخشی برای آشنایی با سایت‌های عکاسی خارجی و نحوه‌ی عضوپذیری آنها، اعلام مسابقات آنلاین عکاسی و به طور کلی ترجمه منابع آگاهی‌بخش خارجی اختصاص داده شود که در دسترس عموم عکاسان نیست. همچنین بسیاری از مباحث عکاسی وجود دارد که هنوز در عکاسی ایران ورود پیدا نکرده است مثل شرح عکس‌ نویسی یا عنوان‌گذاری برای عکسها. امروزه در دنیا عکس بدون عنوان (Title) معنایی ندارد و در سایت‌های آنلاین تخصصی کمتر به آن پرداخته می‌شود. ضمن این که رسانه‌های تخصصی مشابه شفقنا رسانه می‌توانند بهترین عکس‌های ماه یا هفته سایت‌های مطرح خارجی را منتشر کنند و در اختیار مخاطبان قرار دهند که این امر به هر چه جذاب‌تر شدن رسانه کمک می‌کند.

منبع: شفقنا