شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی را کارکرد اخلاقی سازمان و در برخی از منابع مسئولیت اجتماعی سازمان نامیده اند اما آنچه مردم در مواجهه با سازمانها با آن روبرو می شوند فقدان حضور روابط عمومی برای گره گشایی مشکلات شان در فعالیت های روزمره سازمان با مردم است. در واقع یا اساسا روابط عمومی به عنوان پل ارتباطی مردم و سازمانها در این رابطه وجود ندارد، یا مشغول تبلیغات پرهزینه و کم اثر برون سازمانی است یا روابط عمومی ها مشغول بوغ و کرنا کردن و شو کردن مسئولان در رسانه ها هستند.

چنین رویکردی منجر شده است رابطه مردم و سازمانها به رشته ای باریک و پوسیده تبدیل شود. زیرا با فاصله گرفتن روابط عمومی ها از مردم، سازمانها نمی توانند درک درستی از مردم داشته باشند و سازمانها گرفتار گمراهی در برداشت منصفانه و واقعی مشکلات مردم می شوند.

اکنون زمانی است که می توان ادعا کرد یک روابط عمومی غیراخلاقی در حال شکل گیری است. نوعی از روابط عمومی که به راحتی نظرات و پیشنهادات و انتقادات کارکنان و مردم را نادیده می گیرد، اطلاعات کافی و شفاف (به هر دلیلی) برای تصمیم گیری در اختیار مردم قرار نمی دهد و گاهی اوقات اطلاعات نادرست به جامعه منتقل می کند.

روابط عمومی غیراخلاقی را روابط عمومی زرد می نامیم (اصلاحی که برای روزنامه نگاران نیز به کار گرفته شده است). روابط عمومی زرد Yellow PR نوعی از روابط عمومی است که اصول حرفه‌ای و اخلاقی روابط عمومی را نادیده انگاشته و پنهانکاری، فریبکاری و از آن بدتر دروغگویی را سرلوحه فعالیت های روزمره خود قرار می دهد. مردم و مشتریان را متهم می کند و از توهین کردن به مشتریان (نادیده گرفتن شعور مردم، حقوق مردم و...) ابایی نداشته و بسیاری از اطلاعات را دستکاری و تحریف شده به جامعه تحویل می دهند.

روند تولد چنین روابط عمومی، با جدا شدن روابط عمومی ها از مردم و تغییر مسیر روابط عمومی ها به حضور گسترده در رسانه ها و سپس توسعه بی حد و حصر تبلیغات تجاری و یا سیاسی آغاز شده است و با پنهانکاری، فریبکاری و دروغگویی ادامه یافته است.

روابط عمومی زرد نه تنها مردمی نیست بلکه ضربات مهلکی بر پیکر روابط سالم سازمانها می زند بطوری که مردم با سازمانها فاصله گرفته و اعتماد مردم به سازمانها از دست می رود و مشارکت مردمی به حداقل می رسد.

این در حالی است که طی دهه های اخیر مردم از نظر سواد و آگاهی رشد روزافزونی داشته اند و روابط عمومی ها و سازمانها با مخاطبان فعال و آگاه روبرو هستند اما متاسفانه سازمانهای ما به دلایل بسیاری از جمله فاصله گرفتن با مردم، به قدر کفایت بلوغ نداشته و از مردم عقب تر هستند زیرا روابط عمومی ها به جای توجه به مردم مشغول کارهایی غیرمردمی بوده اند.

به‌طور کلی این نوع روابط عمومی چون هدف اصلی خود یعنی خدمت به مردم را گم گرده است با انتخاب اهدافی زودگذر ارزش و جایگاه روابط عمومی را در سازمان تحقیر می کند و سازمان را به گمراهی هدایت می کند. در چنین نوعی از روابط عمومی، مردم فاقد ارزش کافی و در پایین ترین سطح اولویت کاری قرار می گیرد و از تبلیغ و رسانه به عنوان ابزار تبلیغات تجاری و سیاسی برای سود و منافع شخصی برخی از افراد استفاده می شود.