شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- اینترانت در واقع فرم محدود شده شبکه جهانی اینترنت است که از پروتکل های اینترنت برای انتقال داده ها استفاده می کند. از اینترانت بیشتر در سازمان های بزرگ یا سازمان هایی که نیازمند امنیت بیشتر هستند استفاده می شود. تفاوت میان اینترنت و اکسترانت و اینترانت در بسته بودن اینترانت در چارچوب سازمان است. هدف شرکت ها در استفاده از اینترانت، کاهش هزینه ها، زمان و تلاش برای بالا بردن بهره وری در استفاده افراد از شبکه های اطلاعاتی است.

نخستین وبسایت های اینترانت و صفحات وب در سال 1991 منتشر شدند و در سال 1994 در سازمان های غیر آموزشی ظاهر شدند.

در واقع اینترانت تنها برای کارکنان سازمان تدارک دیده می شود اما گاهی اوقات مشتریان، تهیه کنندگان و سایر افراد تایید شده نیز به آن متصل می شوند و از آن استفاده می کنند.

امنیت اینترانت ها در بسیاری از سازمان ها توسط شبکه هایی نظیر گیت وی و فایروال محافظت می شوند. اگرچه در اکثر موارد دسترسی به اینترانت برای کاربران تنها از طریق یک شبکه محلی به طور مستقیم امکان پذیر است، اما برخی از شرکت ها دسترسی خاص غیر کارکنان از طریق شبکه های خصوصی مجازی (VPN) را امکان پذیر می کنند.

اینترانت ها می توانند از هر نرم افزاری برای ارتباطات TCP/IP استفاده کنند، اما عملی ترین راه دسترسی به اینترانت استفاده از وب و مرورگر می باشد چرا که آنها از مزیت های اینترنت همچون استقلال سیستم عامل و حداقل نیازهای نصب و راه اندازی برخوردارند. نرم افزارهایی که از رابط مرورگر استفاده می کنند، برای ده ها میلیون کاربر در سطح جهانی یا هزاران کاربر در درون شرکت یا سازمان قابل استفاده می باشند.

تولید محتوا، نظر سنجی، ارائه محتوای ضروری، اطلاع رسانی و اطلاع گیری از فعالیت های محوری روابط عمومی از طریق اینترانت است.

استفاده از اینترانت در سئو پی آر به معنای هدر دادن منابع سازمان است. زیرا اینترانت فرصت دیده شدن سازمان را در سطح اینترنت از سازمان می گیرد.

اقدامات اجرایی راه اندازی اینترانت
الف: قبل از راه اندازی اینترانت
• اخذ مجوز مدیر عامل
• تحقیق برای سخت افزارهای موجود جهت راه اندازی اینترانت
• تهیه جدولی از کارهای پیمانکاران راه اندازی اینترانت (جدول قطعات و هزینه ها)
• بررسی امکانات مورد نیاز سایت اینترانت
• تهیه RFP راه اندازی سخت افزارهای اینترانت بر اساس اطلاعات دریافتی
• مذاکره با پیمانکاران و انتخاب بهترین گزینه برای اجرای کار
• بررسی نمونه های کار انجام شده و اعتبار شرکت پیمانکار
• تهیه RFP راه اندازی سایت اینترانت
• مذاکره با پیمانکاران و انتخاب بهترین گزینه برای اجرای کار
• برآورد هزینه ها و اعلام آن به امور مالی برای تایید نهایی
• پرداخت هزینه های اولیه خرید قطعات برای شروع به کار پیمانکار
• معرفی مسئول راه اندازی برای نظارت بر کار پیمانکاران

ب: حین راه اندازی اینترانت
• تعیین محل قرار گرفتن سرورها در یک اتاق امن و با تهویه مناسب
• آماده سازی شرایط در داخل مجموعه شرکت برای اجرای پروژه
• کسب اطمینان از اجرای به موقع پروژه
• تدارک یک سیستم امنیتی قوی برای حمایت از شبکه
• گردآوری اطلاعات عمومی و مستندات برای بارگزاری در شبکه اینترانت
• گردآوری تصاویر و گرافیک های مورد نظر
• تهیه فهرست کاربران و برای تهیه نام کاربری و رمز عبور
• تهیه فهرست کارکنان جهت ارائه آدرس ایمیل
• تعیین میزان دسترسی ها برای هر کاربر بسته به نوع فعالیت
• نظارت بر حسن انجام کار پیمانکار توسط مسئول تعیین شده
• بخش بندی های لازم برای طبقه بندی محتوا و ارائه به طراح سایت
• یکپارچه سازی سایت اینترنتی و اینترانت در صورت استفاده از سرور اختصاصی (در این حالت نیازی به طراحی مجدد سایت نیست. می توان بر روی بستر سایت شبکه اینترنت را پیاده سازی کرد.)

ج: بعد از راه اندازی اینترانت
• سپردن سایت و اینترانت به مسئول IT برای رفع حفره ها (Bug) های موجود
• بررسی موارد موجود در RFP و مقایسه آن با موارد ارئه شده
• تهیه گزارش از انجام کار و ارائه به مدیریت و مالی برای انجام تسویه ها
• دریافت برگه گارانتی یا خدمات پس از فروش
• ایجاد اکانت های مورد نیاز با توجه به فهرست تهیه شده
• ایجاد ایمیل های مورد نیاز با توجه به فهرست ایمیل های سازمانی
• تهیه پاکت ها و نامه های تقدیم آدرس ایمیل و رمز عبور با امضای مدیر به کاربران
• نصب سیستم امنیتی، فایروال بر روی اینترانت
• بارگزاری داده ها و اطلاعات بر روی مرکز داده
• تعیین محدودیت های استفاده برای کارکنان شرکت
• نصب سیستم مانیتورینگ یا نظارت روی سیستم کاربران
• توجیه کاربران و همکاران برای گزارش نواقص سیستم به بخش IT
• رفع مشکلات اینترانت در طول دوره ضمانت شرکت پیمانکار
• مستندسازی پروژه، ارائه گزارش و آرشیو

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)