شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، وقتی سخن از روابط عمومی به میان می‌آید بلافاصله اعتماد و اعتبار سازمان در ذهن هر مخاطبی تبلور می‌یابد.

این سخن یعنی اینکه روابط عمومی‌ها همواره به مخاطبان توجه جدی داشته و حتی حیات خود را منوط به جذب آنان و در ادامه رضایتشان می‌دانند که اگر این کار به درستی و با آگاهی از نیازهای جامعه صورت پذیرد به سرمایه‌ اجتماعی عظیمی برای یک سازمان تبدیل خواهد شد که هیچگاه دچار افول و تنزل نخواهد شد.

روابط عمومی چشم و گوش و به تعبیری قلب تپنده سازمانی است که همّ و غم مسئولان آن صداقت و کردار درست است و هیچگاه اعتماد و باورپذیری مخاطبان خود را با سودهای کلان (که شاید آینده آن را تضمین نماید) امّا گذرا عوض نمی‌کند زیرا براین باور است؛ اعتماد تنها سرمایه‌ سازمان است که آن را به برندی ماندگار و حتی محبوب مخاطبان تبدیل می نماید.

بسیاری از دست‌اندرکاران عرصه‌های ارتباطات و روابط عمومی با یک قیاس ساده و به نظر سطحی، روابط‌عمومی را با تبلیغات مقایسه کرده و با در نظر گرفتن شاخص‌های پیش پا افتاده از جمله؛ نوع و تعداد مخاطب مرز این دو را مشخص می کنند. اما این یک تعبیر ناصواب است زیرا همه اذعان داریم که مصرف دارو بدون تجویز پزشک امری خطرناک و شاید مهلک باشد. این یعنی صداقت و درستی رفتار.

پس باید باور کنیم تبلیغات نیز بایستی در این راستا گام برداشته و از حالت اغواء و القاء و اجبار مخاطبان به سمت اقناع و باورپذیری یا همان اعتماد آنان حرکت کند چون تبلیغ به معنای واقعی خود همان رساندن پیام و ابلاغ آن به مخاطب به صورت کاملاً شیوا و روشن است.

این درحالی است که متأسفانه برخی از صاحبان محصولات اعم از کالا و خدمات و یا اندیشه‌ها و تفکرات با بهره‌گیری از شیوه‌های القاء و اغواء به دنبال اهداف آنی خود(که همان سودآوری است) برآمده و روح صداقت و صواب را از خمیرمایه تبلیغات کنار گذاشته و به دنبال سودآوری محض و بدون پشتوانه آتی هستند. با این تفسیر و تنویر موضوع به راحتی می توان گفت که تبلیغ فی‌النفسه موضوعی بسیار مفید و ارزشمند است که اجرای درست آن می‌تواند در توسعه همه جانبه یک جامعه مؤثر باشد. زیرا این دیدگاه موجب افزایش اعتماد عمومی و سرانجام ایجاد دژ محکم سرمایه اجتماعی نسبت به سازمان شده و جاودانه خواهد ماند.

تفکر روابط عمومی اندیشه‌ای بنیادین است که با بینشی عمیق و افقی روشن همواره به دنبال افزایش ضریب سرمایه اجتماعی بوده و صرفاً به دنبال تبلیغات پرزرق وبرق و بی اساس امروزی نیست.

بسیاری از برندهای اجتماعی و اقتصادی جهانی معتبر با اتکاء به اعتماد و سرمایه ‌اجتماعی توانسته‌اند قله‌های رفیع را پیموده و آوازه‌ای بلند و ماندگاری در جای جای این کره خاکی داشته باشند و حتی در اذهان عمومی باقی مانده و به نسلی دیگر منتقل شوند.

اعتماد، اعتبار و سرمایه اجتماعی چیزی نیست که یک‌شبه حاصل شود. بلکه صداقت، کیفیت و تعهدی است که روابط عمومی سازمان‌ها سال‌ها بر روی آن سرمایه‌گذاری کرده و به شهره‌ای جهانی تبدیل شده‌اند. این همان محبوبیت برند است که فقط توسط روابط عمومی امکان‌پذیر است. پس می‌توان گفت که محبوبیت برند در گرو تفکر عالمانه و منطقی روابط‌عمومی است که البته اگر با نگاه عمیق و دوراندیشی دنبال شود قطعاً ماندگار و اثربخش‌تر خواهد ماند.

درپایان این روز را به یکایک تلاشگران عرصه‌های روابط عمومی و ارتباطات به ویژه کارشناسان روابط عمومی پست‌بانک ایران که صادقانه در راستای اطلاع رسانی و افزایش آگاهی عمومی جامعه تلاش می‌کنندو درصدد اقناع برند محبوب "بانک ایران" هستند تبریک می گویم.

شناخت نیازهای مخاطبان؛ رسالت‌ همیشگی روابط عمومی‌ها

ایجاد ارتباط دوسویه بین سازمان و مخاطب و فهم متقابل از یکدیگر و همچنین حفظ آن به منظور سودمندی و استفاده بهینه از امکانات و فرصت های فرارو مهمترین اصلی است که در دنیای امروز، روابط عمومی‌ها و مراکز اطلاع رسانی باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند.

این در واقع همان هوشمندی است که بایستی متولیان و کارگزاران روابط عمومی درصدد تحقق آن برآیند و هیچ چاره‌ای جزء حرکت در این مسیر ندارند.

روابط عمومی ها به عنوان چشم و گوش و آئینه تمام نمای یک سازمان و واسط صدیق و راستین مخاطبان با آن، زمانی می توانند پویائی و کارآمدی خود را به منصه ظهور برسانند که بتوانند از یک هوشمندی و راهبری قابل قبولی برخوردار باشند.

روابط عمومی ای که خود را هوشمند نساخته و از غافله فضای رقابتی دنیا عقب بماند هرگز نمی تواند در مسیر رشد و پیشرفت گام برداشته و سازمان را از بحران ها و تهدیدهای پیش رو دور کند.

در جهان امروز و در فضای کاملاً آنلاین و تعاملی، هوشمندی برای روابط عمومی ها امری واضح و مبرهن است و هیچ سازمانی بدون تعامل و تفاهم با مخاطب نمی تواند از عهده نیازها و خواسته های آنان برآید زیرا درعصر انفجار اطلاعات توجه به نیازهای نوین مخاطبان حداقّل انتظاری است که باید مدنظر قرار گیرد. در غیر اینصورت آنان بدون کوچکترین تعصب و تعلقی از شما جدا شده و به سمت و سوئی حرکت می کنند که بتواند نیازهایشان را برآورده سازند و اینجاست که یک روابط عمومی هوشمند می تواند از این بحران خودساخته جلوگیری کند.

شناسائی بحران‌ها و چالش‌های احتمالی با برقراری ارتباط دوسویه همسنگ، تفاهم و گفتگوی مستقیم و بدون واسطه با مخاطبان با بهره گیری از ابزارهای نوین ارتباطی نظیر؛ وب سایت، وبگاه، سامانه‌های پیامک و پیامگیر و تالارهای گفتگوی دوطرفه آنلاین نمونه های بارزی از مصادیق هوشمندی در روابط عمومی است که با ایجاد چنین فضاهائی هیچگاه فرصت ارتباط با مخاطب و امکان رصدکردن او را از دست نمی دهد.

درحال حاضر در کشور ما روابط عمومی ها به جهت وابستگی بیشتر به بخش‌های دولتی و عدم گسترش رقابت بین این بخش‌ها کمتر به دنبال هوشمندی هستند و در واقع بیشتر درصدد مطرح کردن خود از طریق اعمال قدرت و یا نفوذ در افکار عمومی هستند.

بطوریکه با صرف هزینه های بی حساب و کتاب و پیام های تکراری بیشتر برای تثبیت خود تلاش می‌کنند و حتی در این راه از نفوذمندان مختلف از جمله؛ عرصه های هنری و اجتماعی نیز در تبلیغات تجاری و سیاسی خود بیشترین بهره را می برند و از این حیث هیچگاه در میان مخاطبان از جایگاه واقعی برخوردار نیستند.

روابط عمومی ها به عنوان مصدر افکار عمومی می توانند با هوشمندی هرچه تمام تر، مخاطبان را با سازمان مأنوس کرده و آنان را چنان به سازمان وابسته کنند که هرگز فکر جدائی در ذهنشان خطور نکند و این زمانی عملیاتی و اجرائی می شود که سازمان به طور خودکار، نیازها و خواسته های آنان را شناسائی کرده و با هوشیاری در اختیارشان قرار دهد در غیر اینصورت روابط عمومی ها جایگاه واقعی خود را از دست خواهند داد.

با این تفاسیر به صراحت می توان گفت که روابط عمومی های کشورمان از هوشمندی کمتری برخوردار هستند زیرا به ندرت به دنبال چنین تفکر و حرکتی بوده اند.

هوشمندی در روابط عمومی به معنی شناخت به موقع نیازهای مخاطب و تأمین آن در همه شرایط است و یک روابط عمومی زمانی موفق است که بتواند در مسیر هوشمندی گام برداشته و به سمت و سوی پیشرفت و تعالی خود حرکت کند.

در این راستا؛ هوشمندی راهبردی یعنی اینکه با درک صحیح و درست از دورنمای تعالی و پیشرفت سازمان و بهره گیری از روش ها و ابزارهای مناسب ارتباطی می توان موفق عمل کرد.

هوشمندی عاطفی نیز با توجه به گرایش های درونی و تعلق خاطر افراد همواره در شناخت درست مخاطب و درک نیازها و خواسته های وی می تواند جایگاه ویژه ای داشته باشد.

همچنین هوشمندی مجازی هم در شرایط امروز، امری لازم و ضروری است و اگر کسی از این هوشمندی بهره مند نباشد قطعاً از دروازه عصر اطلاعات و ارتباطات دور خواهد ماند و به نوعی این فرصت طلائی را از دست می دهد. بطور کلی مرزی بین هوشمندی های مورد وصف وجود ندارد زیرا هریک از این هوشمندی ها می تواند به عنوان مکمل یکدیگر عمل کرده و روابط عمومی را به سمت تعالی و پیشرفت هدایت کنند.

برگزاری سمینارها و سمپوزیوم های تخصصی ملی و بین المللی همانند این سمپوزیوم با توجه به حضور نخبگان و متخصصان عرصه های بین المللی ارتباطات و روابط عمومی و ارائه تجارب و آموخته های جدید توسط آنان می تواند تحولی شگرف در این زمینه ایجاد کرده و در اعتلای روابط عمومی های کشورمان مؤثر و مفید واقع شود.

به هرحال امیدواریم با برگزاری چنین سمینارهائی بتوانیم بیش از پیش در عرصه روابط عمومی هوشمند موفق و مؤثر عمل کنیم.

افکار عمومی ‌و نقش سازمان ها

به مناسبت 27 اردیبهشت ماه روز ملی ارتباطات و روابط عمومی و نقش بی بدیل روابط عمومی ها در شکل گیری افکارعمومی موضوع بحث را به افکارعمومی و نقش سازمان ها در شکل گیری آن می پردازیم.

اصطلاح افکار عمومی‌(public opinion) به معنای مجموعه عقاید افراد یک جامعه نسبت به یک موضوع است که در آن افراد درباره آن موضوع دارای منافع و علائق مشترک می‌باشند.

چهار عنصر؛ وجود افراد با منافع مشترک، انجام اقدامات و تلاش‌هائی برای تبلیغ موضوع مورد توجه عموم جهت رسیدن به تفاهم مشترک و اعمال نفوذ مستقیم یا غیرمستقیم در پیدایش و تشکیل افکار عمومی‌لازم و ضروری است.

افکار عمومی‌واجد پویایی و تحرک جامعه است و قادر به اعمال فشار نیز می‌باشد و با افکار رایج با شیوه قضاوت منفعل و خنثی تفاوت زیادی دارد. 

با رشد و گسترش دموکراسی درجهان، افکارعمومی‌بعنوان یک عامل نیرومند در رأس جریان زندگی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی قرار دارد که با نیروی قدرتمند خود می‌تواند مؤسسات و افراد را در دستیابی به اهدافش یاری نموده و یا بالعکس می‌تواند در فاصله کوتاهی با‌ایجاد فضای روانی ویژه آن‌ها را با همه توان معنوی و مادی خود نابود سازد. به همین علت باید نیروی افکارعمومی‌را باور داشت، با آن مواجه شد و آن را شناخت.

مسئولان و متولیان روابط عمومی‌ها همواره باید در زمینه افکار عمومی‌دارای اطلاعات و دانش وسیع باشند، باید بدانند افکار عمومی‌چیست؟ چگونه شکل می‌گیرد و به چه شکل تغییر می‌یابد.

مدیران سازمان‌ها همواره از مسئولان روابط عمومی‌می‌خواهند تا افکارعمومی‌موجود را برای آنان ارزیابی کرده و توضیح دهند و یا در موارد لزوم با درایت خاص خودشان، افکارعمومی‌مساعد را‌ایجاد نموده و افکار عمومی‌منفی را در صورت وجود تغییر دهند. 

افکار عمومی‌عقاید جمعی اظهار شده پیرامون یک موضوع بحث انگیز است و به سبب وجود عنصر اظهار بیان، دارای پویایی و حرکت می‌باشد و با منافع، آرزوها، نیازهای مردمی‌که افکار عمومی‌را تشکیل می‌دهند پیوند خورده است.

آغاز پیدایش افکارعمومی‌در واقع زمان آگاه شدن مردم به رابطه بین یک موضوع و منافع شخصی آنان است و هنگامی‌که رابطه بین منافع شخصی و موضوع شناخته شد و افکار عمومی‌بوجود آمد دیگر به سادگی قابل تغییر و یا از میان برداشتن نیست.

افکار عمومی‌در مدت طولانی پیرامون یک موضوع خاص نمی‌تواند وجود داشته باشد مگر‌اینکه دائماً توسط رویدادهای تازه و اقدامات مستمر، افکار عمومی‌را برانگیخته نگه‌داشت چون مردم نسبت به موضوعی که از آن اطلاع ندارند و یا از آن‌ها پنهان نگاه داشته می‌شود نمی‌توانند افکار و عقیده داشته باشند.

اهمیت افکار عمومی‌به قدری مهم و حیاتی است که سیاستمداران، اقتصاددانان، جامعه شناسان، بازرگانان و متخصصین تبلیغات و روابط عمومی‌هریک به دلائلی علاقمند به شناخت افکارعمومی‌هستند و تکنیک‌ها و روشهای خاصی را برای شناخت آن به کار می‌بندند.

برای نخستین بار "ژرژ گالوپ" روان‌شناس آمریکایی با روش علمی‌شروع به سنجش افکارعمومی‌در سطوح ملی آمریکا پیرامون مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نمود که هم اکنون موسسه گالوپ به عنوان یکی از معتبرترین مراکز سنجش افکار در دنیا به شمار می‌رود.

شناخت افکار عمومی‌موجب می‌شود یک موسسه نقاط ضعف و قوت خود را بطور مستمر شناسائی کرده و بر فرصت‌ها و تهدیدها نیز آگاهی داشته باشد تا بتواند بموقع عکس‌العمل و اقدام لازم را انجام دهد. موضوعی که در شناخت افکار عمومی‌مدنظر قرار می‌گیرد توجه به رهبران افکار عمومی‌است، آنان افرادی هستند که اطلاعات بیشتری پیرامون یک موضوع داشته و عموماً بر تحریک و تشویق مردم تسلط بیشتری دارند و مشتاق هستند از طریق وسائل ارتباط فردی، گروهی و جمعی با بیان نظرهای جامع و اطمینان بخش، افکارعمومی‌را پیرامون یک موضوعی سنجش نمایند.

افکارعمومی‌عموماً بصورت رسمی‌و غیررسمی‌شناخته می‌شود که رهبران رسمی‌به سبب موقعیت و عناوین اجتماعی ـ سیاسی مدنظر قرار می‌گیرند و رهبران غیررسمی‌به سبب اطلاعات زیاد و کسب اعتبار و قدرت و تسلط به مسائل در بین مردم دارای پایگاه و اعتبار هستند و می‌توانند برای شناخت افکار عمومی‌یک سازمان کمک شایانی بکنند.

شناخت افکار عمومی، نحوه شکل گیری و راه‌های شناخت آن برای مسئولان و متولیان روابط عمومی‌بسیار با اهمیت است زیرا  آنان را قادر می‌سازد تا با موفقیت تغییرات لازم را در افکار عمومی‌ایجاد کنند، رهبران رسمی‌و غیررسمی‌باید افکارعمومی‌را درباره موضوعات بشناسند و نحوه دسترسی و یاری گرفتن از آن‌ها را دریابند و همچنین تکنیک‌های لازم را برای شناخت آن شناسایی کنند.

روابط عمومی‌ها روش‌های گوناگونی را برای شناخت و هدایت افکار عمومی‌در نظر می‌گیرند که عمده ترین آن عبارتند از:

◘ دوستان، کارمندان، مراجعه کنندگان به موسسه و مصرف کنندگان کالا یا خدمات آن.

◘ جمع‌آوری و بررسی شکایات، گزارش‌ها، نامه‌ها، تلفن‌ها و نوشته‌های انتقادی افراد داخلی و خارجی سازمان.

◘ شرکت در جلسات سازمان، سمینارها و نشست‌های انتقادی پیرامون خود با فعالیت مؤسسه.

◘ پرس و جوهای شفاهی، تلفنی و جستجوهای‌اینترنتی.

◘ تهیه بریده جراید به ویژه به صورت الکترونیکی

بطور کلی می‌توان گفت افکارعمومی‌به عنوان عامل رشد و توسعه سازمان محسوب می‌شود چون شناخت آن موجب می‌شود مؤسسه به منظور تأمین خواسته‌های جدید آنان، از حالت ‌ایستا و سکون خارج شده و با اجرای فرآیند پویا و متحرک رو به جلو حرکت کند. 

روابط‌عمومی‌های مؤسسات و سازمان‌ها باید تلاش کنند ضمن حفظ افکار عمومی‌مثبت نسبت به بالابردن حجم آن با گرایش‌‌های  مختلف اجتماعی، شغلی و سیاسی اقدام نمایند. درپایان ذکر‌این نکته مهم است که شناخت مناسب افکارعمومی‌بسیار مشکل است و همه خیال می‌کنیم که با جمع آوری نظرات چندنفر می‌توان جوّ فکری جامعه را شناخت و یا زمینه آن را ارزیابی کرد و از طرفی افکارعمومی‌پدیده‌ای است که تنها درجائی که فکری وجود داشته باشد مطرح می‌شود، قابل رؤیت نیست و فقط در برخورد آراء و عقاید نمایان می‌شود.

روابط عمومی و نقش آن در توسعه 

بیست و هفتم اردیبشهت ماه "روز ملی ارتباطات و روابط عمومی" فرصت مناسبی است تا ضمن تبریک به جامعه روابط عمومی و ارتباطات بتوان بر روابط عمومی و نقش موثر آن در جامعه بویژه در توسعه اشاره کرد.

همانطوریکه همه می دانیم روابط عمومی مظهر تجلی عینی اندیشه ها و تفکرات صحیح یک سازمان است که در زیر لوای افکار عمومی و هدایت آن تلاش می کند به مانند یک مشاور امین و صادق بتواند با ایجاد ارتباط عمیق و ناگسستنی بین سازمان و جامعه نقش موثری را در گسترش ایجاد ارتباط دوسویه و تعاملی ایجاد نماید و در این راستا هیچگاه به دنبال تهییج و تحریک افکار عمومی نخواهد بود.

بلکه می خواهد با بهره گیری از فن و هنر و دانش روز ارتباطات و روابط عمومی بصورت منطقی و عقلانی اهداف مورد نظر سازمان را در راستای رسالت آن در سطح جامعه به منصه ظهور برساند.

درعصر ارتباطات و اطلاعات و در دل جامعه اطلاعاتی، روابط عمومی بعنوان آئینه تمام نما و چشم و گوش یک سازمان و تامین کننده نیازهای ارتباطی آن و مخاطبان به حساب می آید که با سرلوح قرار دادن صداقت و حقیقت گوئی سعی می کند پاسخگوی نیازهای ارتباطی سازمان به منظور برقراری رابطه حسنه با مشتریان و مخاطبان باشد و در این مسیر هیچگاه از تغییر و تحول و تقویت بنیادین نیز غافل نخواهد ماند.

اهمیت اطلاعات و ارتباطات در دنیای کنونی به اندازه ای است که امروز مسئولان کشور را به فکر ارتقاء آن واداشته و  همه سازمانها و دستگاه های اجرائی را ملزم به ایجاد مرکز روابط عمومی کرده است و این امر نشان دهنده افزایش نقش و جایگاه مهم افکار عمومی در بقاء و دوام سازمانی است. داشتن یک روابط عمومی روزآمد و پویا بیانگر این است که فعالیت روابط عمومی به عنوان یک عمل ارتباطی و تعاملی هیچگاه متوقف نخواهد شد، بلکه همیشه همانند دانش و اطلاعات درحال تقویت و دگرگونی رو به جلو است.

روابط عمومی سه وظیفه خطیر؛ اطلاع رسانی، اطلاع یابی و تبلیغات یک سازمان را برعهده دارد و از یک طرف براساس سیاست ها، رسالت و اهداف سازمان به دنبال شناخت، جذب و حفظ افکار عمومی است و از طرف دیگر به دنبال تحقق رسالت آرمانی خود یعنی ایجاد نگرش مشارکت گرائی، تفاهم و حفظ موازنه قدرت بین سازمان و مخاطب است و هیچگاه درصدد حرکت یک جانبه و موضع گیری غیرمنطقی و نادرست نیست.

با توجه به تحولات اساسی در جامعه اطلاعاتی، ایجاد زیرساخت های مناسب و تغییر نگرش در روابط عمومی ها امری لازم و ضروری است تا بتوان یک تحول اساسی و زیربنائی را در بستر تولید و پردازش اطلاعات و روزآمد کردن آن بنیان نهاد زیرا که امروزه اطلاعات سرمایه مهم، استراتژیک و کلید حرکت توسعه و حتی قدرت محسوب می شود و به جرات می توان گفت سازمانهائی که در این زمینه عملکرد مناسبی نداشته باشند محکوم به شکست و در نهایت حذف از بازار رقابت خواهند بود.

با توجه به این مباحث می توان گفت؛ نقش و جایگاه روابط عمومی در توسعه یک جامعه بسیار واضح و روشن است، چون روابط عمومی ها با بهره گیری از دیدگاه ها و نظرات اندیشمندان، صاحبنظران و حتی منتقدان و انتقال آن به مسئولان سازمان و دستگاه های اجرائی می توانند از انحرافات سازمانی جلوگیری نموده و مسیر توسعه و پیشرفت را هموار سازند. بنابراین یکی از وظایف بسیار مهم روابط عمومی در برنامه های توسعه، انتقال اطلاعات و انتقادات به کلیه بخشهای جامعه است تا همه فرصت همکاری و مشارکت در توسعه را داشته باشند چون

خمیرمایه هر تصمیم گیری داشتن آگاهی و اطلاعات است که روابط عمومی در ارائه آن نقش بی بدیلی دارد. در واقع روابط عمومی بعنوان بازوی توسعه است چون موجب می شود مسئولان جامعه بتوانند از طریق روابط عمومی، عملکرد توسعه ای خود را مجدداً مشاهده کرده تا ضمن تقویت نقاط قوت، نقاط ضعف خود را نیز برطرف سازند.

اما باید اذعان داشت در این برهه زمانی و با توجه به بازار رقابتی و لزوم توجه به افکار عمومی، شناخت نیازهای واقعی و جدید مخاطبان، روابط عمومی ایران درحال عبور از دوران گذار و پا نهادن در فضای جدیدی است که امیدواریم با بهره گیری از دانش روز ارتباطات و روابط عمومی و همچنین بهره مندی از تجارب و مشاوره های رهبران فکری جامه از حالت سازمان گرائی به مخاطب گرائی هدایت شده تا بتوان در فضائی کاملاً دوسویه و تعاملی از مشارکت و همفکری مخاطبان استفاده نمود.

روابط عمومی و برند محبوب

روابط عمومی مصدر اعتماد و اعتبار یک سازمان، حتی مسند محقق شدن اهدف آن است و اگر درست در جامعه هدایت شود به سرمایه‌ای عظیم تبدیل می شود که هیچگاه دچار افول و تنزل نخواهد شد. روابط عمومی چشم و گوش و به تعبیری قلب تپنده سازمانی است که همّ و غم مسئولان آن صداقت و کردار درست است و هیچگاه اعتماد و باورپذیری مخاطبان خود را با سودهای کلان (که شاید آینده آن را تضمین نماید) امّا گذرا عوض نمی‌کند چون براین باور است؛ اعتماد تنها سرمایه‌ سازمان است که آن را به برندی ماندگار و حتی محبوب مخاطبان تبدیل می نماید.

بسیاری از دست‌اندرکاران عرصه‌های ارتباطات و روابط عمومی با یک قیاس ساده و به نظر سطحی، روابط‌عمومی را با تبلیغات مقایسه کرده و با در نظر گرفتن شاخص‌های پیش پا افتاده از جمله؛ نوع و تعداد مخاطب مرز این دو را مشخص می کنند.

اما این یک تعبیر ناصواب است زیرا همه اذعان داریم که مصرف دارو بدون تجویز پزشک امری خطرناک و شاید مهلک باشد. این یعنی صداقت و درستی رفتار. پس باید باور کنیم تبلیغات نیز بایستی در این راستا گام برداشته و از حالت اغواء و القاء و اجبار مخاطبان به سمت اقناع و باورپذیری یا همان اعتماد آنان حرکت کند چون تبلیغ به معنای واقعی خود همان رساندن پیام و ابلاغ آن به مخاطب به صورت کاملاً شیوا و روشن است.

این درحالی است که متأسفانه صاحبان محصولات اعم از کالا و خدمات و یا اندیشه‌ها و تفکرات با بهره‌گیری از شیوه‌های القاء و اغواء به دنبال اهداف آنی خود(که همان سودآوری است) برآمده و روح صداقت و صواب را از خمیرمایه تبلیغات کنار گذاشته و به دنبال سودآوری محض و بدون پشتوانه آتی هستند.

با این تفسیر و تنویر موضوع به راحتی می توان گفت که تبلیغ فی‌النفسه موضوعی بسیار مفید و ارزشمند است که اجرای درست آن می‌تواند در توسعه همه جانبه یک جامعه مؤثر باشد. زیرا این دیدگاه موجب افزایش اعتماد عمومی و سرانجام ایجاد دژ محکم سرمایه اجتماعی نسبت به سازمان شده و جاودانه خواهد ماند.

تفکر روابط عمومی اندیشه‌ای بنیادین است که با بینشی عمیق و افقی روشن همواره به دنبال افزایش ضریب سرمایه اجتماعی بوده و صرفاً به دنبال تبلیغات پرزرق وبرق و بی اساس امروزی نیست.

بسیاری از برندهای اجتماعی و اقتصادی جهانی معتبر با اتکاء به اعتماد و سرمایه ‌اجتماعی توانسته‌اند قله‌های رفیع را پیموده و آوازه‌ای بلند و ماندگاری در جای جای این کره خاکی داشته باشند و حتی در اذهان عمومی باقی مانده و به نسلی دیگر منتقل شوند.

اعتماد، اعتبار و سرمایه اجتماعی چیزی نیست که یک شبه حاصل شود. بلکه صداقت، کیفیت و تعهدی است که روابط عمومی سازمان‌ها سال‌ها بر روی آن سرمایه‌گذاری کرده و به شهره‌ای جهانی تبدیل شده‌اند. این همان محبوبیت برند است که فقط توسط روابط عمومی امکان‌پذیر است.

پس می توان گفت که محبوبیت برند در گرو تفکر عالمانه و منطقی روابط عمومی است که البته اگر با نگاه عمیق و دوراندیشی دنبال شود قطعاً ماندگار و اثربخش‌تر خواهد ماند.

منبع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)