شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، نیک باتلر- ممکن است حوزه فوتبال و دو میدانی در مقایسه با تمام تغییرات گسترده ای که در سراسر جهان و تصمیم گیری های کلان رهبران حاضر که ثبت شده است و در حال وقوق می باشد جایگاه کمرنگی وجود داشته باشد. اما در بریتانیا یک انتخابات عمومی در ماه آینده وجود دارد، و تمرکز رسانه ها در هفته گذشته بر این بوده است که رهبران برجسته هفت حزب پیشرو خود را معرفی کنند.

منظره ای نسبتا تهوع آور، که نشان می دهد بیشتر از هر چیزی استرالیایی ها مناظره کنندگان طبیعی تلویزیونی نیستیم، قطعا این درباره عموزاده های امریکایی مان درست نیست. با نمایندگانی از احزاب کوچکتر همه به مراتب از ما بهتر عمل می کنند و این البته سوالاتی نگران کننده را درباره «نخستین گذشته پس از» سیستم رای گیری که به عنوان دارایی اصلی تمایل به ایجاد دولت قوی برای دومین انتخاب در یک ردیف مطرح می کنند پیش می آورد، اما برای دومین انتخابات عمومی در این ردیف، اکنون به نظر نمی رسد که کسی بتواند رای اکثریت را جلب کند.

در هنگام تماشای مناظره ها، من از نیرنگ ها و رقص کلامی که به نظر می رسید مایوس شدم. هر لبخند، هر تکیه کلام و هر تقلب حلیه گرانه در مقابل رقبا از پیش برنامه ریزی شده بود، قدرت قانونی روابط عمومی این اجازه را داده بود که این مناظره همچون سایر برنامه های تجاری از پیش ساخته شود. همه روزنامه ها به طور مختصر به چهره ها نزدیک شده اند و جریان بعد از آن به احزاب سپرده خواهد شد و فقط «چک کردن نکات اصلی با آنها خواهد بود.»

این سبک از روابط عمومی سیاسی، بر اساس تصویر اگر نه بیشتر بلکه به اندازه یک جنس و محصول 24 ساعته است که تکنولوژی آن زمان محور می باشد. این هنجار از سال 1990 نهاده شده است، وقتی لایک های بیل کلینتون در ایالات متحده و تونی بلر در بریتانیا «دموکرات» های جدید و «کارگر» های جدید را ساخت. جاییکه تغییر از گذشته بیشتر از لفاظی به عمل واقعی کشیده شد.

عکس مناظره تلویزیونی انتخابات عمومی بریتانیا به طور عمده استفاده از روابط عمومی و «اسپین» است

ورزش شاید مهمترین صنعت روابط عمومی محور در جهان باشد، و دسترسی به ورزشکاران برتر امروز به طور کلی ممکن است تنها در یک کنفرانس مطبوعاتی مقدور باشد یا اینکه در فضایی مملو از افراد، و یا مصاحبه های حمایت شده یا ترویج کنندگانی که پرسش های شما را به دقت کنترل می کنند و سپس در یک پیام وبلاگی به نمایندگی از چنین افرادی به آن پاسخ می دهند.

جهان ما از سیاست ورزش کمی متفاوت از گذشته است و هنوز امکان دارد در خصوص برخی از بازیگران مهم در بار یا گوشه کنار صحبت کنیم یا اندیشه هایمان را رها کرده، با آنها به طور مستقیم تماس بگیریم بدون اینکه بخواهیم از واسطه ها استفاده نماییم. اما حتی این نیز محدودیت هایی دارد و در طول دو تحول کمیسیون تفتیش برای امپیک 2022 و رقابت های پارا المپیک در ماه گذشته، دسترسی به کمیته بین المللی المپیک (IOC) و دعوت های مختصر رسمی، محدودیت هایی را اعمال کرده اند که هم در آلماتی و پکن مدیران روابط عمومی اروپا و امریکایی برای نظارت بر رسانه ها و فعالیت های رسانه ای به استخدام در آمده اند.

بیشتر از هر چیز دیگری، دستور کار کمیته بین المللی پارا المپیک 2022 فرآیندهای چرخش را به طور مشابه روابط عمومی هوشمند تعریف کرده است تا بتواند از قبل این کار پیشرفت فعالیت های خود را نشان دهد. هرچند اگر شما فراتر از چرخش مطبوعات منتشر شده نگاه کنید، تغییرات عمده زیادی را ملاحظه می کنید که رخ داده اند. از طریق فرآیند «انتقال 2022» که در هفته گذشته پرده برداری شد، فدراسیون بازی های مشترک المنافع (CGF) در حال حاضر یک کمپین مشابه را آغاز کرده است.

از آنجا که همکار من مایک روباتون در قطعه ای فوق العاده به چند ماه پیش اشاره کرد، شما نیمی از مصاحبه هایی که این روزها در زباله دان انداخته می شوند را نمی شنوید، خطوط قدیمی همچنان در خصوص «احترام به نظرات مخالف» و «تمرکز بر بازی بعدی» بارها و بارها تکرار می شوند. چنین گستره ای از این که هیچ چیزی آینده جالب را صرفا به طور خالص مطرح می کند وجود ندارد، مانند زمانی که مدافع نوجوان اسپانیایی آرسنال هکتور بلرین در مورد یادگیری زبان انگلیسی با لهجه لندنی را در مصاحبه تلویزیونی بی بی سی مطرح کرد.

یک نظر عادی، بدون آمادگی از پیش، و بسیار با طراوت

عکس هکتور بلرین یک نگاه اجمالی نادر از افتادگی در مصاحبه بعد از بازی
 

نکته مهم درباره جنبش المپیک این است که ما هنوز شخصیت های برجسته ای داریم، که هنوز بدون توجه به میزان فشاری که بر روی آنها است صادق هستند و سخنان روشنگری را بیان می کنند. متاسفانه، دو تا از بهترین نمونه ها در امسال جابجا شدند، و جایگزین آنها مطابقت بیشتری با کلیشه های مدرن دارد. اولین مقامی که امسال متاسفانه CGF را ترک کرده است مدیر اجرایی مایک هوپر بود که وقتی اولین بار او را معرفی کردم، با یک پوزخند و چشمک به من گفت شفافیت بهترین راه برای مهربانی است و من در آن زمان مانند یک بچه کوچک در تصویری که همراه با یک مقاله بود به نظر می رسیدم.

مدیر اجرایی دیگری که در بازی های المپیک حضور داشتند گیلبرت فلی بود که بازی های ریو 2016 را در دست داشت. او همیشه در دادن خطوط مستقیم عالی بود، یک بار وقتی از او پرسیده بودند که وقتی کمیته بین المللی المپیک بازی های جوانان را مدال نمی دهد، «شغل شما چیست؟»

جایگزین آنها، به ترتیب دیوید گریومبرگ و کریستوف دوبی شدند، هر دو به نظر عالی می رسند، و ورودی های مثبت آنها احساس شده است اما پاسخ به هر سوال با کلیشه هایی آماده شده و صحبت های مدیریت شده (من ترجیح می دهم یک مجله مد بخوانم تا اینکه به صحبت های مدیریت شده گوش بدهم.) به نوعی مناسب نیست.

کمیته بین المللی المپیک باکبنچ کانادا، استوارت ریچارد پاوند، رئیس فدراسیون بین المللی اسکی جیان فرانکو کاسپر و رئیس کمیته بین المللی المپیک، جان کوتس سه سخنران خوب دیگر هستند که هنوز باقی مانده اند.

ما باید امیدوار باشیم که اعضای نسل جدید از افراد پیشین خوشه چینی کنند.

عکس مدیر اجرایی سابق CGF مایک هوپر در رویکرد خود بدون گارد با رسانه ها روبرو می شد

البته، هیچ چیزی در «یک پیام» اشتباه نیست، مدرن و گارد گرفته شده، و همه ما می دانیم که صحبت کردن با رسانه ها بیشتر از اینکه باعث ترمیم شود باعث آسیب می شود. غیر ارتودکس بودن و متفاوت بودن در مدیریت شما عالی است، اما این می تواند تله های خودش را داشته باشد و استانداردهایی قطعی و سبک هایی در این زمینه وجود دارند که همه باید دنبال شوند.

همچنین باید گفت که روابط عمومی همواره وجود داشته است، حتی اگر آنچنان که امروز دیده می شود شناخته شده نبوده است. سیاستمداران کمی به تصویر خود و سبک خود دقت می کند و سعی می کند که خود را به طور مناسب جلوه دهد، شاید بتوانید از وینستون چرچیل و گاندی یا آدولف هیتلر نام ببرید.

اما سیاست امروز هم مانند ورزش است و وقتی که شما به چهره هایی می رسید که قدری متفاوت هستند می بینید که به همین دلیل بیشتر دوست داشته می شوند. آدم های بی نظم و شلخه لندنی هستند که در عین حاتل بسیار با هوش هستند، شهردار بوریس جانسون یکی از این افراد است که بسیار مورد توجه قرار دارد.

با یک انقلاب بریتانیایی به ظاهر مدیریت های ورزشی- به رهبری سر کریگ ریدی، سر فلیپ کراون و برایان کوکسان، و دیگرانی چون سباستین گو، سارا لوئیس و لوئیس مارتین منتظر بال هستند- امیدواریم آنها از بوریس و ماوریکس بیاموزند تا همچنین در بحث های تلویزیونی رهبران احزاب حضور پیدا نمایند.

منبع: http://www.insidethegames.biz/articles/1026528/nick-butler-like-in-politics-pr-rules-the-roost-in-21st-century-sport
منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)

برگردان: گروه ترجمه شارا