شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- سیاستگذاری فرهنگی به معنای تعیین خط و مشی ها و برنامه ریزی های مشخص برای پیشبرد اهداف فرهنگی در یک سازمان است و روابط عمومی می تواند به عنوان بخشی که به طور مستقیم در جریان مساله فرهنگ در سازمان می باشد در آن تاثیر گذار باشد.

اما سوال اینجاست که آیا روابط عمومی دارای سیاستگذاری فرهنگی است؟ آیا سیاستگذاری های فرهنگی در حوزه های مختلف روابط عمومی صورت می گیرد؟ آیا روابط عمومی به مدیران در سیاستگذاری فرهنگی کمک می کنند؟

پاسخ به این سوالات شاید آری و شاید نه باشد. چراکه ماهیت هر سازمانی روابط عمومی را به گونه ای در ساختار سازمان تعریف می کند. گاهی اوقات روابط عمومی در یک سازمان در جایگاه مشاور قرار می گیرد و گاهی به عنوان یک بازو در خدمت اهداف و سیاستگذاری های تعیین شده از جانب مدیریت. در هر کدام از این دو تیپ نوع خاصی نگاه به مقاله سیاستگذاری فرهنگی شکل می گیرد.

روابط عمومی در کسوت مشاور
در این نوع از روابط عمومی سیاستگذاری فرهنگی بخشی از جریان و فعالیت روابط عمومی است. روابط عمومی در این حالت ابتدا بایستی تعریفی از ماهیت سازمان بدست داشته باشد و بتواند بر اساس آن تعریف و شناختی که از شرایط و بافت سازمان بدست می آورد و با نگاه به اهداف و دورنماهای سازمان سیاستگذاری های فرهنگی و برنامه ریزی های مورد نیاز را انجام دهد.

بدیهی است که برای این کار روابط عمومی به تنهایی نمی تواند اقدام کند مگر اینکه بخواهد صرفا سیاستگذاری هایی را در حوزه اجرایی خودش تدوین نماید. در غیر این صورت دو حالت دیگر امکان دارد اتفاق بیافتد:
1. روابط عمومی مسئول تدوین نسخه پیشنویس سیاستگذاری فرهنگی شود. باید در این خصوص ابتدا بایستی تحقیقات زمینه ای و پیمایشی صورت بگیرد و بر اساس شاخص هایی بافت فرهنگی سنجیده شود و بر اساس آن پیش نویس سیاستگذاری های فرهنگی تدوین شود.

2. مسئولیت بازبینی نسخه پیشنویس سیاستگذاری فرهنگی بر عهده روابط عمومی قرار می گیرد. در این حال احتمالا روابط عمومی با یک نسخه قدیمی از سیاستگذاری های فرهنگی روبروست که نیازمند روزآمد شدن دارد. لذا بایستی روابط عمومی برای رسیدن به یک نسخه مطلوب ضمن پژوهش به مطالعه نمونه های دیگر و روزآمدهای سیاستگذاری های فرهنگی موسسات و نهادهای مشابه دست بزند. و در نتیجه نسخه نهایی تنظیم شود.

روابط عمومی در کسوت بازوی مدیریت
در مدیریت های اقتدار گرا یا در سازمان هایی که زمینه های امنیتی بیشتری در آنها وجود دارند و یا تصمیم گیری ها در سطوح مدیریت بسیار محرمانه انجام می شوند روابط عمومی به حاشیه تبدیل می شود. در این سازمان ها روابط عمومی نمی تواند به خوبی نقش مشاور مدیر را بازی کند چون اساسا اطلاعاتی در اختیار ندارد که بخواهد به خوبی عمل کند. در این زمان ها روابط عمومی بیشتر بله قربان گو می شود و چیزی جز این نیز نمی توان از آن انتظار داشت.

در عین حال باید گفت که روابط عمومی اگرچه در ساختار بروکراتیک تعریف می شود و شرح وظایفی خاص دارد و بر اساس یک سری اصول فعالیت می کند اما وابستگی زیادی به شخص مدیر روابط عمومی دارد. یعنی برخی از مدیران در روابط عمومی می توانند به خوبی روابط عمومی را در سازمان تعریف کنند. چنین مدیرانی می توانند روابط عمومی را از واحد مجری صرف به واحدی برای تحقیق و سیاستگذاری فرهنگی تبدیل کنند. اما تا چنین شرایطی ایجاد نشود همچنان باید مسیر روتین یک واحد سازمانی را طی کنند.

نتیجه گیری
سیاستگذاری فرهنگی یکی از مهمترین فعالیت های روابط عمومی است. اما اینکه روابط عمومی تا چه اندازه می تواند در سیاستگذاری و برنامه ریزی فرهنگی سازمان دخالت کند بستگی به نوع روابط عمومی و نوع مدیریت آن و نوع مدیریت سازمان دارد. چنانچه روابط عمومی بتواند به خوبی خودش را در سازمان تعریف کند می تواند جایگاه خودش را به عنوان یک سیاستگذار فرهنگی در سازمان تعریف کند.
 

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)

نویسنده: عادل میرشاهی