شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  سال ها گام ها را به چپ و راست بر می داریم و هرچه داد می زنند نمی شنویم. ناگهان وقتی دچار طوفان می شویم، می خواهیم همه چیز را یک شبه درست کنیم! این جملات برای هر کسی که چند سالی در ادارات و سازمان های دولتی کار کرده باشد آشکار است.

روابط عمومی در ایران نیز امروز درگیر یکی از این سونامی های مخرب شده است. حضور روابط عمومی به عنوان بخشی از مجموعه مدیریتی سازمان، یکی از مطلوب های روابط عمومی در طول تاریخ خود بوده است، اما مفهوم ادغام روابط عمومی در حوزه ریاست، فهم دیگری را از ماجرا به دست می دهد.

معمولا زمانی که هر بخشی به طور مستقل کار می کند، می تواند از ابتکار، خلاقیت و اجرای تخصصی فعالیت ها بدون نظارت افراد ناآشنا بیشتر بهره مند شود. روابط عمومی نیز در ایران از چنین جایگاهی برخوردار است و ادغام آن در ریاست سازمان، با این موضوع که روابط عمومی زیر نظر مدیریت سازمان فعالیت می کند متفاوت است.

ادغام فعالیت های روابط عمومی و ریاست در سازمان های دولت یازدهم با سرعت بی نظیری در حال وقوع است و این موضوع برای روابط عمومی ها اصلا خبر خوشی نیست. چراکه این به معنای کوچک سازی روابط عمومی و در اختیار گرفتن آن زیر نظر مستقیم مدیرانی است که احتمالا دانش زیادی در مورد این حوزه ندارند.

بنابراین فضای تنگ روابط عمومی سازمان ها با بودجه های محدود آن به زودی محدودتر و تنگتر می شود و از این اوضاع «بوی بهبود» به مشام نمی رسد.

ادغام روابط عمومی در حوزه ریاست، تنها یک چهره زیبا دارد که می گوید روابط عمومی به عنوان بخش مشاور ریاست سازمان باید در کنار مدیر قرار بگیرد. در حالیکه آیا اگر این بخش به طور مجزا فعالیت کند، نمی تواند در ذیل نظر مدیر سازمان قرار داشته باشد. به عبارت دیگر آیا تغییر ساختار بروکراتیک سازمان، موقعیت روابط عمومی را در سازمان ارتقاء می دهد یا آن را به عنوان یک ابزار دم دستی ریاست مجبور به اجرای فعالیت هایی می کند که شاید اگر در یک ساختار مستقل انجام می شد به شکل بهتری به سازمان خدمت می داد.

همچنین روابط عمومی با ساختار مجزا دارای بودجه مجزا است و احتمالا این بودجه با ادغام کاهش یافته و این کاهش باعث حذف بخشی از فعالیت های سازمان خواهد شد. که در نتیجه باید منتظر اشکال غیر متعارف روابط عمومی در این ساختار جدید بود.

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)