شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تعامل خوش روابط عمومی‏ ها با رسانه‏ ها آغاز شده است. هم‏ زمان با شروع به کار دولت تدبیر و امید، بازپس‏ گیری شکایت از سوی رسانه در حالی آغاز شد که یک نوع آشتی بین حوزه روابط عمومی و حوزه‏ رسانه ها به وجود آمده است. حال از آن جایی که مهم‏ترین رکن دولت تدبیر و امید، صداقت و شفافیت نیز اعلام شده است طی یک سال گذشته نیز شاهد فضای رسانه ‏ای بازتر و شفاف ‏تر بوده ‏ایم.

اما این نکته جای تأمل دارد که رسانه‏ ها در طی سالیان گذشته بارها کوشیدند با نقد و بعضاً افشاگری از برخی سازمان‏ ها وظیفه ذاتی خود را انجام دهند اما در آن طرف میدان، روابط عمومی‏ ها هم که باید مدافع سازمان خود باشند آن را یک نوع بداخلاقی رسانه ‏ای دانستند. اوج این فعالیت‏ در حالی نمایان‏تر شد که به باور خیلی از کارشناسان، عدم حضور نیروهای متخصص در هر دو نهاد رسانه و روابط عمومی طی این چند سال به وفور دیده شد.

این مسئله نیز بین روابط عمومی‏ ها و رسانه‏ ها مشترک است. به گونه ‏ای که از یک طرف، در رسانه ‏ها و به ویژه مطبوعات، مسئله‏ ی کمبود نیروی انسانی آموزش دیده وجود دارد و از طرف دیگر این مسئله در روابط عمومی ‏ها نیز مشهود است. بنابراین، یکی از موانع اصلی در راه برقراری ارتباط مطلوب بین رسانه‏ ها و روابط عمومی‏ ها، مسئله‏ ی کمبود نیروی انسانی متخصص در این دو کانون مهم ارتباطی است و باید آن را یک مسئله ‏ی مشترک نام داد. لازم است به طور کلی در تبیین مسائل موجود بین رسانه ‏ها و روابط عمومی ‏ها، نارسایی‏ های هر دو مورد توجه قرار گیرد و قهر موجود بین این دو به گردن یک طرف نیافتد. بدین منظور این نارسایی زمانی رنگ کم‏رنگ‏ تری به خود می‏ گیرد که نیرویی متخصص در هر نهاد مذکور اشاره شده در تیررس امور قرار گیرد.

البته با این تفسیر عدم شناخت و آگاهی کافی نسبت به توانایی ‏ها، جایگاه و محدودیت‏ ها و ظرفیت ‏ها از سوی روابط عمومی‏ ها و رسانه‏ های جمعی نسبت به یکدیگر را می ‏توان به عنوان یکی از مهم‏‏ترین نواقص و تنگناهای ارتباطی بین این دو واحد ارتباطی مطرح کرد. از یک طرف، روابط عمومی‏ ها گمان می ‏کنند که رسانه‏ ها باید کلیه مطالب آن‏ها را به شکل دلخواه روابط عمومی منعکس کنند. از طرف دیگر، رسانه‏ ها از محدودیت‏ های سازمانی و مشکلات درون سازمانی روابط عمومی به راحتی و آسوده خاطر می‏ تواند اطلاعات لازم را در اختیار آن‏ها قرار دهد. بنابراین یکی از عوامل مؤثر در عدم برقراری ارتباط مطلوب بین رسانه‏ ها و روابط عمومی ‏ها، عدم درج اخبار ارسالی از طرف روابط عمومی‏ ها در رسانه‏ هاست.

حال با تمام این تفاسیری که عنوان شد به نظر می‏ رسد با توجه به تکیه دولت بر حضور کارشناسان متخصص در هر پست و سازمانی، حضور فارغ ‏التحصیلان ارتباطات بتواند این مشکل عمده بر سر راه این دو کانون ارتباطی را مرتفع نماید.

شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تعامل خوش روابط عمومی‏ ها با رسانه‏ ها آغاز شده است. هم‏ زمان با شروع به کار دولت تدبیر و امید، بازپس‏ گیری شکایت از سوی رسانه در حالی آغاز شد که یک نوع آشتی بین حوزه روابط عمومی و حوزه‏ رسانه ها به وجود آمده است. حال از آن جایی که مهم‏ترین رکن دولت تدبیر و امید، صداقت و شفافیت نیز اعلام شده است طی یک سال گذشته نیز شاهد فضای رسانه ‏ای بازتر و شفاف ‏تر بوده ‏ایم.

اما این نکته جای تأمل دارد که رسانه‏ ها در طی سالیان گذشته بارها کوشیدند با نقد و بعضاً افشاگری از برخی سازمان‏ ها وظیفه ذاتی خود را انجام دهند اما در آن طرف میدان، روابط عمومی‏ ها هم که باید مدافع سازمان خود باشند آن را یک نوع بداخلاقی رسانه ‏ای دانستند. اوج این فعالیت‏ در حالی نمایان‏تر شد که به باور خیلی از کارشناسان، عدم حضور نیروهای متخصص در هر دو نهاد رسانه و روابط عمومی طی این چند سال به وفور دیده شد.

این مسئله نیز بین روابط عمومی‏ ها و رسانه‏ ها مشترک است. به گونه ‏ای که از یک طرف، در رسانه ‏ها و به ویژه مطبوعات، مسئله‏ ی کمبود نیروی انسانی آموزش دیده وجود دارد و از طرف دیگر این مسئله در روابط عمومی ‏ها نیز مشهود است. بنابراین، یکی از موانع اصلی در راه برقراری ارتباط مطلوب بین رسانه‏ ها و روابط عمومی‏ ها، مسئله‏ ی کمبود نیروی انسانی متخصص در این دو کانون مهم ارتباطی است و باید آن را یک مسئله ‏ی مشترک نام داد. لازم است به طور کلی در تبیین مسائل موجود بین رسانه ‏ها و روابط عمومی ‏ها، نارسایی‏ های هر دو مورد توجه قرار گیرد و قهر موجود بین این دو به گردن یک طرف نیافتد. بدین منظور این نارسایی زمانی رنگ کم‏رنگ‏ تری به خود می‏ گیرد که نیرویی متخصص در هر نهاد مذکور اشاره شده در تیررس امور قرار گیرد.

البته با این تفسیر عدم شناخت و آگاهی کافی نسبت به توانایی ‏ها، جایگاه و محدودیت‏ ها و ظرفیت ‏ها از سوی روابط عمومی‏ ها و رسانه‏ های جمعی نسبت به یکدیگر را می ‏توان به عنوان یکی از مهم‏‏ترین نواقص و تنگناهای ارتباطی بین این دو واحد ارتباطی مطرح کرد. از یک طرف، روابط عمومی‏ ها گمان می ‏کنند که رسانه‏ ها باید کلیه مطالب آن‏ها را به شکل دلخواه روابط عمومی منعکس کنند. از طرف دیگر، رسانه‏ ها از محدودیت‏ های سازمانی و مشکلات درون سازمانی روابط عمومی به راحتی و آسوده خاطر می‏ تواند اطلاعات لازم را در اختیار آن‏ها قرار دهد. بنابراین یکی از عوامل مؤثر در عدم برقراری ارتباط مطلوب بین رسانه‏ ها و روابط عمومی ‏ها، عدم درج اخبار ارسالی از طرف روابط عمومی‏ ها در رسانه‏ هاست.

حال با تمام این تفاسیری که عنوان شد به نظر می‏ رسد با توجه به تکیه دولت بر حضور کارشناسان متخصص در هر پست و سازمانی، حضور فارغ ‏التحصیلان ارتباطات بتواند این مشکل عمده بر سر راه این دو کانون ارتباطی را مرتفع نماید.