شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- اغلب مردم در پاسخ به این سوال که کار روابط عمومی چیست و یا چه نقشی در سازمان‏ ها دارد؟ تنها به نقش ابتدایی و پیش پا افتاده روابط عمومی یعنی نصب بنر تبریک و تسلیت اشاره می‏ کنند و هر چقدر بیشتر بپرسید ذهنتان به یک تعریف ساده نقش روابط عمومی در کلیه اهداف تعیین شده برای روابط عمومی نرسد و این گواه آن است که روابط عمومی هنوز نسبت به تغییر نگرش افکار عمومی و ارائه تصویری مثبت از خود فاصله بسیاری دارد چرا که افکار عمومی هنوز تصویری صحیح و شناخته شده از روابط عمومی ندارد.

نگرش سنتی و منسوخی که در آن ضرورتی احساس نمی ‏گردد که مخاطبین می ‏توانند از تصمیم ‏ها و برنامه‏ ها و عملکرد دستگاه ‏ها از طریق روابط عمومی اطلاع یابند و از سوی دیگر نیازها و تقاضاهای آن‏ها را به دستگاه انتقال دهد.

در تئوری و نظر می ‏گوییم افکار عمومی تعیین کننده هدف غایی روابط عمومی است؛ اما از این نکته غافلیم که همین افکار عمومی به واسطه تصویری نادرستی که از نقش و وظایف روابط عمومی دارد باعث شده در سطح کلان جایگاه آن متزلزل باشد و در هر دوره زمانی دستخوش تغییرات غیر کارشناسانه و غیر علمی شود.

بنابراین تا زمانی که مردم ندانند نقش روابط عمومی چیست نمی‏ توان انتظار داشت روابط عمومی بتواند دانش و آگاهی را به اعماق جامعه ببرد و یا این که عامه جامعه روابط عمومی را به عنوان یک تفکر ارتباطی که با تکیه بر مدیریت استراتژیک در تصمیم ‏سازی‏ های سازمانی اثرگذار است؛ بشناسند.

واقعیت روابط عمومی در بخش های دولتی و غیردولتی این است که هنوز جامعه نسبت به نقش وظایف آن شناخت صحیح و کاملی ندارد. این شکاف به حدی عمیق است که علی‏رغم تأکید بسیار روابط عمومی ‏ها بر رسانه‏ ها و برقراری ارتباط با آن‏ها که گاها روابط عمومی را به رسانه ‏زدگی تبدیل می‏ کند اما متاسفانه همان اصحاب رسانه نیز اطلاع بیشتری از نقش و وظایف روابط عمومی جز نقش اطلاع ‏رسانی ندارند و تصور می ‏کنند روابط عمومی فقط رسانه است. 

این بدان جهت است که فعالان روابط عمومی چه در بخش دولتی و چه در بخش غیردولتی هنوز نتوانسته ‏اند برنامه مدونی برای این که بخواهند مخاطبان خود را نسبت به اهمیت نقش و جایگاه خود اقناع کنند؛ نداشته ‏‎و ندارند و تلاش ‏های روابط عمومی ‏ها در دهه ‏های اخیر نیز نتوانسته به این مهم برسد. از سوی دیگر رسانه‏ ها نیز به عنوان کانال ‏های ارتباطی که گسترده ‏ترین رابطه را با عامه دارند، به دلیل همین شناخت تک بعدی از روابط عمومی، رسالت خود را به همین یک نقش محدود کرده‏ اند و در معرفی روابط عمومی به جامعه حق مطلب را ادا نکرده ‏اند.

به نظر می ‏رسد روابط عمومی در معرفی و یادآوری نقش ‏ها و وظایف تخصصی و گسترده خود به صورت هدف‏مندتر باید عمل کند؛ چون مخاطب وی نتایج کارها و اقدامات وی را مشاهده نکرده به همین منظور جایگاه و شخصیتی که مد نظر روابط عمومی است برایش قائل نیستند.