چندسالی است که سازمان استاندارد نیز وارد حوزه روابط عمومی شده است و تندیس و لوح استاندارد روابط عمومی را به برترین های روابط عمومی اعطاء می کند. اما سوال اینجاست که آیا می توانیم در این اوضاع نابسامان روابط عمومی در کشور سخن از استانداردها و سرآمدی روابط عمومی بزنیم؟

به گزارش سیتنا، "حسن موسوی" کارشناس روابط عمومی در یادداشتی افزوده است: چندی پیش در نامه ای با امضای علی یونسی رو به نیره پیروزبخت، رئیس سازمان استاندارد ایران این موضوع به چالش کشیده شده بود. علی یونسی با اشاره به عقب افتادگی ایران در حوزه روابط عمومی نسبت به آنچه در جهان می گذرد و در عین حال اعطای درجه های سرآمدی به روابط عمومی ها در مقیاس وسیع و در مقابل دریافت هزینه ای ناچیز، از پیروزبخت پرسیده بود: آیا ما در روابط عمومی های کشور سالانه این همه سرآمد داریم؟

وی در ادامه با ارائه توضیحات بیشتر در خصوص این نشان ها و علائم با تایید سازمان استاندارد می گوید: موسسه اعطاکننده این جایزه سالانه حداقل در پنج مرحله مبادرت به اهدای جایزه می نماید. اولی آن در 27 اردیبهشت برگزار شد که به 60 نفر جایزه اهدا نمود و حداقل دو یا سه مراسم دیگر تا پایان سال توسط این موسسه برگزار می گردد که همه آن بدون ارزیابی و در قبال پرداخت پول است؟ اگر این سازمان این اجازه را داده بفرماییدبراساس چه معیاری بوده چون انجمن های روابط عمومی در این زمینه از صلاحیت بیشتری برخوردارند و اگر غیر از این است چرا این سازمان سکوت اختیار کرده است؟

حقیقت اینجاست که استانداردسازی روابط عمومی در ایران بیشتر از یک روند پر طمطراق و پر سرو صدا نیازمند علمی شدن است. ما در دنیا این استانداردها را داریم و این استانداردها بر مبنای امکانات، ابزارها، آموزش ها، پتانسیل های و دیگر شرایطی که موسسه تعیین می کنند و به منظور تشویق روابط عمومی ها برای کار بیشتر و بالا بردن کیفیت کارشان اعطاء می شود. اما وقتی تعداد زیادی از موسسات موفق به دریافت این استانداردها می شوند، نمی تواند نشانه استانداردسازی واقعی در عرصه روابط عمومی باشد. به ویژه در شرایطی که هنوز روابط عمومی در کشور جایگاه خودش را به عنوان یک نهاد پیشرو پیدا نکرده است.

در واقع استفاده ناصحیح از مشروعیت سازمان استاندارد به عنوان یک نهاد دولتی و قانونی می تواند لطمات جدی بر پیکره روابط عمومی کشور باشد که هنوز نتوانسته بر روی زانوان خود بایستد.

برگزاری جشنواره ها و مراسم اعطای تقدیر از روابط عمومی و چهره های شاخص این عرصه بیشتر نیازمند حضور خود موسسات و انجمن ها و نهادهای مرتبط با این حوزه است تا یک نهاد استاندارد کمی به نام سازمان ملی استاندارد!به واقع سازمان استاندارد هیچ مشروعیتی برای اعطای این عنوان ندارد و در این میان از عنوان آن سوء استفاده می شود.

اینکه موسسات خصوصی روابط عمومی امروز در کشور بتوانند خودشان به تنهایی و بدون تکیه بر بخش های دولتی فعالیت های استانداردسازی را پیش ببرند چیزی است که در دنیا اتفاق می افتد و بهتر است سازمان استاندارد از این قائله بیرون بیاید.