شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- به حد فاصل سال های 2007 تا 2008 باز می گردیم. وقتی که توییتر واقعا در حال اوج گیری بود، صنعت روابط عمومی با یک نقطه محوری روبرو شده بود. دیگر ایمیل های خشک و خالی برای خبرنگاران آنطور که در گذشته بود موثر نیست. رفتن به سوی آنها قبلا راه حل دیگری بود اما دیگر نمی تواند برای مقیاس های جدید قابل اعمال باشد.

با شروع عصر رسانه اجتماعی و توانایی برای اتصال مستقیم به منابع، خبرنگاران در جهان اطلاعات مورد نیازشان را با نوک انگشتانشان می یابند. اگرچه اینترنت هنوز 19 سال دارد اما زمین بازی آن به شدت تغییر کرده است. امروز مردم از همان بدو ورود به این فضا تولید کننده محتوا می شوند و می توان هرکس را یک ناشر قلمداد کرد.

به جای وحشت، کارگزاران روابط عمومی باید به سرعت استراتژی خودشان را با تغییرات سریع صنعت وفق دهند. آنها باید مقاصدشان را از «یافتن یک قلاب و ایمیل به خیل کثیر خبرنگاران برای نگارش درباره مشتریانشان» به «یافتن مخاطبان، ساخت روابط معنی دار با آنها، اثبات ارزش با محتوای جذاب و مرتبط، ارائه زیبای آن در پیش روی آنها» تغییر دهند.

با این حال، مهم نیست که استراتژی روابط عمومی چه بود، اهداف فراگیر کسب و کار همچنان همین ها هستند:
1. به دست آوردن آگاهی
2. ایجاد رهبری اندیشه
3. ساخت جوامع وفادار و مرتبط یا سفرای برند
4. ورود مشتریان جدید
اینکه کارگزارن روابط عمومی دریابند چهار عنصر کلیدی برای دریافت داستان هایشان عبارتند از:
1. داستان سرایی
2. کمک به خبرنگاران برای ایستادگی در میان رقبای خود
3. ایجاد محتوای رقابتی که مشتریان و خبرنگاران آن را با ارزش بدانند.
4. انجام تحقیقات گسترده برای یافتن مکان مخاطبان و پخش محتوا در آنجا
به بیان دیگر آنها بازاریابی محتوا را شروع کرده اند. چندین راه دیگر نیز وجود دارد که بازاریابی محتوا را تغییر داده و ما نیز در روابط عمومی از آن تاثیر گرفته ایم. در اینجا به چند نمونه انگشت شمار اشاره می کنیم:

1. اکنون، هرکسی یک عامل است.
اگر نگاهی به یک کارآفرینی، شرکت، شرکت تندرو، چندین نشریه محبوب دیگر بیاندازید متوجه می شوید که بسیاری از نویسندگان در واقع جزء عوامل هستند. (عواملی نظیر، موسسان، مدیران عامل، مدیران انجمن ها، مدیران مالی و ...)
تا زمانی که محتوای شما با کیفیت است و بیش از اندازه تبلیغاتی نمی باشد، نشریات از آن تلقی مثبتی دارند و همیشه نوشته های تازه با آغوش باز سردبیران روبرو می شود. فقط مطمئن شوید که دستورالعمل عاملان را پیش از ارائه قطعه تان بررسی کنید.

کار کردن برای راه اندازی، یکی از موضوعاتی است که به نظر می رسد باید به همراه اطلاعاتی درباره ویژگی های منحصر به فرد کالا و خدمات همراه باشد تا بتواند سردبیران را برای چاپ متقاعد کند.

2. نشریات می خواهند اندیشه های رهبران فکری را منتشر کنند.
به بیان دیگر، نشریات می خواهند کاری را منتشر کنند که مردم زیادی آن را دنبال می کنند. این بدان معنی نیست که مردم به دنبال کمیت و کیفیت نیستند، بلکه باید آنها را نیز داشته باشید اما خیلی مهم است که وقتی سخنی را از کسی نقل قول می کنید آن شخص در فیسبوک و توییتر 50K دنبال کننده داشته باشد. در نهایت، نشتریات نیاز به متشری دارند.

3. وبلاگ های شرکتی در حال تبدیل شدن به جریان اصلی نشریات هستند.
آیا هرگز به Buffer، Contently، GrooveHQ، وبلاگ Crew’s برای نکات، ابزارها، ایده ها، الهامات، توصیه های جانبی کسب و کار یا بهترین شیوه های عمل نگاه کرده اید؟ چه یک تازه کار یا بازاریاب محتوایی، جواب سوال بلی است.
شرکتهایی که از وبلاگ ها به عنوان خروجی های رسانه ای برای پخش اطلاعات با ارزش با هدف هدایت ترافیک به سایتشان استفاده می کنند می توانند در آن حوزه پیشرو شوند و در نهایت مشتریانی را به سوی خود جلب کنند. این امکان وجود دارد که آنچه ذکر شد در برخی از این وبلاگ ها بتواند به جریان های اصلی نشریات پیوسته و بسته به اهدافش مخاطبان خاصی را پیدا کند.
در سایر موارد، شرکت ها جویای ساخت اعتبار و قدرت رهبری در زمینه کاری شان می باشند. شرکت هایی نظیر GE که خبرنگارانی را برای طراحی و انتشار محتوا برای آنها و سایت های برندشان استخدام می کنند.

4. پخش DIY تنها یک شاید نیست بلکه یک «باید» است.
بنابراین شما باید این پست عالی را برای هرچیزی که هر کس می تواند درباره بازاریابی محتوا بداند داشته باشید، حالا چه؟ فقط به این خاطر که شما یک یادداشت را در وبلاگ خود منتشر کرده اید، به این معنا نیست که الف سحر و جادوی گوگل همه کارها را انجام می دهد و توده ای از مردم از سایت شما بازدید می کنند. شما باید پایه کار را بگیرید.
محتوای خود را در شبکه های اجتماعی ترویج کنید و این کار را بیشتر از یک بار انجام دهید. (ضرر نمی کنید.) آن را در فروم های مرتبط، گروه های لینکداین، گروه های فیسبوک، در خبرنامه خودتان، ایمیل های فرد به فرد اثرگذاران کلیدی که ممکن است به آن علاقه داشته باشند و غیره ارسال و منتشر کنید.
نکته نرم افزاری: یکی از بهترین شیوه های ارسال قطعه شما برای یک اثرگذار برای ویرایش یا توصیه پیش از انتشار است که به آنها این اعتبار را می دهید که در قطعه منتشر نشده تان به شما کمک کنند. این نه تنها بر مقاله شما می افزاید، بلکه آن اثرگذاران احتمال بیشتری دارد که آن را با کسانی که دنبالشان می کنند به اشتراک بگذارند.

5. ما از دمیدن در شیپورهایمان نمی هراسیم.
به اشتراک گذاری پوشش مطبوعاتی تان، هرچند کاملا بی غرض باشد می تواند گاهی احساس تکبر و غرور را برساند. اما زمانی که ما برای تولید یک قطعه تحقیقی را انجام می دهیم و ساعت ها زمان می گذاریم، هر کجا که آن را ببینند آن را به اشتراک می گذارند.
از اینکه کارتان را ترویج کنید نترسید. بافر این کار را می کند. خیلی زیاد. فقط مطمئن شوید که تلفیقی از محتوای ترویجی و محتوای تعاملی را به همراه پاسخ سوالات را منتشر کرده اید و تشکر از اعضای گروه که محتوای شما را به اشتراک می گذارند و سایر مشارکت کنندگان را نیز فراموش نکنید.

6. سندیکاسازی + یادداشت های میهمانان جایگزین های خوبی برای بدست آوردن رسانه ها هستند.
شاید شما هیچ چیزی درباره ارزش های خبری برای اشتراک در همان زمان ندانید، اما شما یک یادداشت وبلاگی عالی دارید که می تواند کشش خوبی را برای مخاطبان شما ایجاد کند. آن را به نشریات مرتبط که خوانندگانشان به سندیکا سازی علاقه دارند ارسال کنید. این یک موقعیت برد-برد است: سردبیران محتوای با کیفیت در دست دارند و می توانند به سادگی به راحتی به آخر کارشان بیافزایند و شما آن را در یک سایت با ترافیک بالا منتشر کنید. فقط مطمئن شوید که به یادداشت اصلی لینک اصلی را بگیرید تا خوانندگان بتوانند قطعات بزرگ محتوای شما را در محل اصلی پیدا کنند.
 

کلام آخر
همچنان که می بینید، امروزه ارتباطات ما و زندگی مان به شدت دیجیتالی شده است و خطوط میان روابط عمومی سنتی و بازاریابی محتوایی مدرن در هم تنیده شده اند. این چیز خوبی است. این به ما فرصتی را می دهد که در گفتن آنچه در نظر داریم و به اشتراک گذاری داستان هایمان با مخاطبان خلاقانه عمل کنیم.
شما چه فکر می کنید؟ می توانید آن را با ما در سایت شارا به اشتراک بگذارید.

منبع: http://thenextweb.com/socialmedia/2014/06/29/6-ways-content-marketing-changed-way-pr/
منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)