شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)، نویسنده: اریک هانسون- این یادداشت در آغازین روزهای هفته جاری در سایت ولیوگ منتشر شد. یادداشت متعلق به رئیس ارتباطات اپل، کتی کاتون نگاشته شده بود که طی آن در ظاهر از ترک خودش از شرکت بزرگ اپل خبر می داد.

اگر این یادداشت را با دقت مطالعه می کردید، می دیدید که در واقع این یادداشت درباره ترک کتی نبود. بلکه درباره «حکومت» وی در حوزه کارگردانی ارتباطات بزرگترین و محترم ترین شرکت های ایالات متحده بود و ترس وی را از گزارشگران حوزه تکنولوژی را القاء می کرد
و او به سبک بالا پایینی مدیریتش اشاره کرده بود.
وشخصیت و سبک سلطه گرانه وی را نشان می داد.
همه چیزهایی را که وی در یادداشت خود آورده بود می توان در یک واژه خلاصه کرد:
«کنترل».

این واژه ای است که برای تمام اصحاب روابط عمومی بسیار آشناست.

بسیاری از ما تنها به کسب و کارهایی وارد می شویم که بتوانیم بر آن کنترل خود را اعمال کنیم. برای سایرین در صنعت روابط عمومی این واژه الهام بخش مسائل کنترلی است.
به هر حال، بسیاری افرادی که می شناسم موارد جدی با مساله کنترل دارند (و من می گویم این مساله به دوست داشتنی شکل ممکن ممکن است!:).
چرا؟ زیرا بسیاری از نقش های ما بر مفهوم «کنترل» ساخته شده اند. مدیریت پیام. مدیریت کمپین. مدیریت دسترسی به رهبرانی که ما نماینده شان هستیم.
این ها همه و همه در باب کنترل هستند.
و بگذارید صادق باشیم، بسیاری از ما عاشق کنترل هستیم.
اما، با نظم جدید جهانی که همه چیز به سوی تطبیق پذیری، انعطاف پذیری و زیرکی پیش می رود، آیا واقعا می توانیم همچنان مشتاق «کنترل» باشیم؟

مورد خانم کاتون با اپل احتمالا منحصر به فرد است. او در یکی از محبوب ترین شرکت های تکنولوژی در تمام دوره ها کار می کند (نیاز به ذکر نیست، یکی از محبوب ترین و شناخته ترین رهبران تکنولوژی برای تمام زمان ها). اما وی نقش دروازه بانی را به گونه ای افراطی بازی می کند- آنطور که به نظر می رسد. از جایی که ما با خانم کاتون ملاقات نکرده ایم ما نمی دانیم که توضیح وی برای رهبری که در پشت درهای بسته اپل اتفاق می افتد چیست. اما وقتی از گزارشگرانی که با وی کار کرده اند در این باره جویا شویم، می گویند که وی شخصیتی نسبتا کنترل گر دارد. اما آیا واقعا در شرایط دنیای جدید، این سبک روابط عمومی پذیرفته شده است؟

امروزه کنترل گری و مدیریت پیام ها با سرعت و توانایی پاسخ سریع و موثر جایگزین شده اند.
فقط کافی است که به نمونه های مشابه دیگر در حوزه روابط عمومی نگاه کنید تا در یابید که بسیاری از شرکت ها دیگر کنترل را با سرعت، چابکی و فروتنی جایگزین کرده اند.
برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید تلاش های روابط عمومی را در بحران مالی اخیر که پس از رکود اقتصادی ایجاد شد مورد ملاحظه قرار دهید. آنگاه خواهید دید که آنها کو گویی را پیشه کرده اند و با رویکردی روش مدار و محافظه کار از بحران عبور کردند.
با این اوضاع آیا نمی توان گفت که امروز سرعت و چابکی با کنترل تفاوت های عمده دارد؟

و آیا نمی توان گفت که باید این کیفیت ها را جایگزین راه هایی که روابط عمومی طی 20 سال گذشته طی کرده است، جایگزین کرد؟ (بسیار خوب، البته ما می دانیم که سرعت در گذشته نیز اهمیت داشته است، اما شتابی که در سرعت امروز وجود دارد، از قسمی دیگر است.)
به بحرانی که اخیرا برای برند «دومینو» اتفاق افتاد برگردیم. اگر تمام برچسب هایی که به آنها خورده بود تا چند روز پاسخ داده نمی شد، آیا می توانستند از بحران عبور کنند!

امروزه مردم از سازمان ها پاسخ های صادقانه و شفاف می خواهند و آنها پاسخ را به موقع می خواهند. این چیزی نیست که بخواهد با شخصیت ها و سلطه گر تغییر کند بلکه نیازی است که باید به آن پاسخ داده شود. اگرچه این موضوع برای کسانی که برنامه های کامل استراتژیک طراحی می کنند بدیهی است، اما برای اجرای خوب آن باید آن را تکرار کرد و موارد جدید را آموخت.

اما سوال این است که با افرادی که همچنان سبک کنترل گرانه را برای خود بر می گزینند چه باید کرد؟
آیا این سبک همچنان برای آنها می تواند در حوزه کارشان پاسخگوی نیازهای روز باشد؟
قطعا نه، اما امروز این امر اجتناب ناپذیر است که چنین سبک هایی بخش عمده از فضای حرفه ای روابط عمومی را در جهان تشکیل می دهند.

بخش فروش: من فکر می کنم ما باید این شخصیت ها را در آینه عقبمان (در اتومبیل) ببینیم. دیگر نمی توان اطمینان داشت که چنین شخصیت هایی دوام بیاورند.
آیا خروج کتی کاتون از اپل نیز جزئی از همین روند بوده است؟
 

منبع: http://www.business2community.com/public-relations/dark-side-prthy-name-control-0882506#IoyTMjCEcAQoJ34r.99
منبع مزجع:   http://www.shara.ir/view/11014/«کنترل»؛-نیمه-تاریک-روابط-عمومی