شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا): با توجه به برگزاری هفتمین جشنواره ملی انتشارات روابط عمومی و اولین همایش تولید محتوی در تاریخ 25 تیر 1391، نقطه نظرات حامد رضا اسماعیلی عضو هیات مدیره انجمن متخصصان روابط عمومی در این خصوص جویا شدیم که در پی می آید:
 در سال های پیش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جشنواره ای را با عنوان روابط عمومی های برتر برگزار می کرد و فعالیت های شاخص در بخش های مختلف مانند انتشارات، تبلیغات، پژوهش، افکارسنجی و . . . را ملاک کارآمدی و گزینش برترین ها قرار می داد. کم کم این موضوع مطرح شد که فعالیت های روابط عمومی از پیکره واحدی تبعیت می کند که جدا کردن بخش های آن و امتیاز دادن به بخشی از این پیکره نمی تواند ملاک مناسبی برای تشخیص کارآمدی و یا عدم کارآمدی روابط عمومی ها باشد.
 اما در عین حال برگزاری جشنواره هایی همچون جشنواره ملی نشریات برای وضعیت فعلی روابط عمومی بسیار ارزشمند است چرا که به این زودی ها نمی توان انتظار تغییر و تحول بنیادی در روابط عمومی هایی را داشت که در بن بست های ساختاری و ذاتی خود گرفتار آمده اند.
 از سوی دیگر، شناسایی نقاط ضعف و قوت، امکان تبادل تجربیات، ارایه الگوهای مناسب و تشویق نیروی انسانی متخصص از دستاوردهای جشنواره های روابط عمومی است.
 رویکرد هفتمین جشنواره ملی انتشارات تمرکز بر تولید محتوا است موضوعی که در جشنواره های پیشین کمتر مورد توجه بوده است.
 البته باید توجه نمود که محتوا می تواند به کارکرد مطلوب و یا کژکارکرد منجر شود. به عنوان نمونه وقتی محتوای نشریات روابط عمومی به سمت معرفی، مأموریت، اهداف و برنامه های سازمان هدف گذاری می شود این محتوا می تواند دارای کارکردهای مطلوب باشد. اما اگر به جای آن، محتوا به سمت تعارفات، تقدیر و تشکرها، عکس مدیران ارشد و مصاحبه ها و اخبار بی محتوای آنها برنامه ریزی شود و در واقع شخصیت محور باشد کارکرد مطلوب فرآیند محوری به کژکارکرد شخصیت محوری تبدیل می شود، همچنین ممکن است تناسبی بین مطالب سرگرم کننده و علمی آموزشی نباشد درصورتی که این نسبت رعایت نشود تاثیر محتوا بر مخاطبان به حداقل می رسد. در بسیاری از نشریات، روابط عمومی ها به دلیل استفاده از مطالب آرشیوی و نه تولیدی و یا اصطلاحاً( مطالب صفحه پرکن) کارکرد مطلوب آموزش این نشریات به کژکارکرد محتوای سطحی و مطالب دم دستی تبدیل می شود.
 دیگر کارکردهای مطلوب مورد انتظار از این نشریات نقش تبیینی، تحقیقی و تحلیلی به صورت واقع گرایانه و بدون جهت گیری است که در بسیاری موارد این نقش ارزنده به کژکارکرد پنهان کاری، توجیه گری و دروغ پردازی تبدیل می شود.