شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- فوتبال ایران در آستانه شروع رقابتهای جام جهانی برزیل، بزرگترین رویداد بین‌المللی فوتبال، دست‌خوش حواشی و تنش‌های بسیاری شده است. از یک طرف باشگاه‌های بزرگ پایتخت و عوامل دو تیم شامل مدیران، مربیان و بازیکنان در مصاحبه‌های گوناگون با نشریات و بعد از مسابقه در لیگ برتر، از عدم پرداخت حقوق و حمایت مالی دولت (مالک به ظاهر اصلی آنها) حرف می‌زنند و از طرف دیگر وزارت ورزش خود را در مقام مسئول قرار داده و لیست قرارداد همگی آنها را افشا می‌کند. مازیار مهرانی از کارشناسان رسانه در رادیو ورزش، از عدم شفافیت و بی‌عدالتی در ارتباط با افشاگری‌های دو تیم پرسپولیس و استقلال سخن گفت و در ادامه اشاره کرد: این شفاف‌سازی‌ها باید از طریق «سازمان لیگ» اعلام شود و در ادامه این پرسش را مطرح کرد که چرا این افشاگری‌ها شامل دیگر تیم‌های لیگ برتری که اکثرا دولتی هستند و از بیت‌المال بهره میبرند، نمی شود؟! تیم‌هایی نظیر سپاهان و فولاد خوزستان که از ستارگان بزرگی سود می‌برند. در همین ارتباط، فتح‌الله‌زاده مدیرعاملی که مشخص نیست در استقلال بماند یا صندلی‌اش را به شخص دیگری واگذار کند، چندی پیش در گفتگو با رادیو وزش از حضور بازیکن 4 میلیاردی در باشگاه فولاد سخن به میان آورد و حتی از داشتن مدرک و سند در این ارتباط پرده برداشت! پس از افشاگری در مورد قراردادهای دو باشگاه پرسپولیس و استقلال، مدیر کل روابط عمومی وزارت ورزش از خواست رسانه‌ها و «علاقه عمومی» برای شفاف‌سازی هزینه‌های ورزش حرفه‌ای پرده برداشت. مازیار ناظمی که چند سال پیش با قراردادن فایل صوتی مکالمه خصوصی با علی دائی در وبلاگش شخصی‌اش نشان داده به «افشاگری» علاقه خاصی دارد، چرا در مورد تیم‌های دولتی به جز پرسپولیس و استقلال سکوت کرده است؟ آیا خواست رسانه‌ها و علاقه عمومی در این زمینه وجود ندارد؟ یا به دلیل عدم اعتراض تیم‌های صنعتی که کارخانه‌های بزرگ کشور حامی آنها هستند و کمتر دچار مشکل می‌شوند، لزومی به انتشار آنها نیست؟ مهدی مهدوی‌کیا در ارتباط با افشاگری قرارداد بازیکنان این دو تیم گفته: "در کشور آلمان من حتی از قرارداد بازیکن بغل دستی خودم آگاه نبوده‌ام." آیا این موضوع در نهایت به ضرر کسانی که لیست قراردادها را در اختیار رسانه‌ها قرار داده‌اند، تمام نمی‌شود؟ مردمی که در شرایط مالی خوبی به سر نمی‌برند و بارها از سوی دولت به رها کردن یارانه‌ها تشویق می‌شوند، با دیدن این رقم‌ها چه حسی خواهند داشت؟ آیا مسئولان باشگاه‌های تهرانی و مهمتر از آن، متوالیان این دو تیم را زیر پرسش و فشار خود قرار نمی‌دهند که: چرا با آگاهی از وضعیت کنونی، چنین پول‌هایی را در اختیار آنها قرار داده‌اید که حالا با افتخار مجبور به افشای آن شوید؟