شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روزنامه‌نگار پیشکسوت و بازیکن اسبق فوتبال این روزها برای گذران زندگی مسافرکشی می‌کند.

به گزارش شارا به نقل از  شفقنا، در روزگاری که قراردادهای میلیاردی برای فوتبالیست‌ها یک دستمزد معمولی محسوب می شود و در دورانی که هر روز شاهد حضور چهره‌های غیرورزشی و غیرفوتبالی به عنوان مدیر در عرصه ورزش و فوتبال هستیم.

و در عصری که ارزش‌های اخلاقی فقط شعار هستند و در عمل کمتر خبری از آن هست و ورزشی‌ها مدام در مصاحبه‌هایشان دیگران را تخریب می‌کنند. گپ زدن با یک روزنامه نگار پیشکسوت که زمانی هم فوتبالیست‌ بوده می‌تواند تنفسی در این هوای نه چندان پاک، محسوب شود.

این روزها گاهی اوقات یادمان می‌افتد آدم‌هایی هم هستند که برای این فوتبال زحمت کشیده‌اند، آدم‌هایی که کمتر کسی به یادشان می‌افتد اینکه چه بوده‌اند و برای ورزش و رسانه‌ها در حد توان خودشان چه کرده‌اند.

محمد رزمجو یکی از این آدم‌هاست. خبرنگار پیشکسوت و دبیر سابق مجله معتبر و قدیمی دنیای ورزش که اکنون دیگر کمتر از او خبری می‌بینیم و می‌شنویم.

او در گوشه‌ای از این کشور بزرگ و پهناور بدون هیچ جنجالی و با تکیه بر بازوان خویش روزی خود و خانواده‌اش را درمی‌آورد.

با دنده عوض کردن و چرخاندن فرمان تاکسی سفید - نارنجی‌ قدیمی‌اش. حتی دیدن تاکسی پیکانش هم آدم را به روزگار دور می‌برد.

رزمجو یکی از پیشکسوتان روزنامه‌نگاری که اکنون با غیرت و شرافت و مردانگی راننده تاکسی شده و نان خود و خانواده‌اش را درمی‌آورد تا منت کسی را نکشد. شاید این سرنوشت تلخ اغلب روزنامه‌نگارانی باشد که عمری با عزت و شرف زندگی می‌کنند و از آلودگی‌ها دوری می‌جویند!

شاید بهتر است بقیه روزنامه نگاران با خواندن حرف‌های این پیشکسوت فکری به حال آینده نه چندان دور خود بکنند؛ روزگاری که بعد از 20 و چند سال تلاش صادقانه و قلم زدن عاشقانه به دست فراموشی سپرده می‌شوند!

گفت‌وگو با مردی که لیسانس ادبیات دارد و دیپلمش را در سال 1352 گرفته می‌تواند خواندنی و جذاب باشد یا حداقل خواندن این مصاحبه یادآوری می‌کند که در پشت پرده این فوتبال پرهیاهو چه آدم‌های با وجدانی هستند که اکنون در سکوت خبری کار می‌کنند و از رفاقت نه تنها سوءاستفاده بلکه استفاده هم نکرده و نمی‌کنند تا  خود را به درجات بالا برسانند و پست‌های مدیریتی بگیرند.

برای مردانی چون محمد رزمجو، مردی و مردانگی و مشتی‌گری در این روزگار هنوز قیمت دارد و ارزش برایشان صفرهای حساب بانکی نیست بلکه مردی و مردانگی و جوانمردی به معنای واقعی نمرده است؛ آنهم در حالی که حقوق بازنشستگی‌اش شاید به اندازه پول خرد ستاره‌های کاغذی این روزهای فوتبال نباشد.

در گفتار و ادبیات رزمجو هم هیچ نشانه‌ای از بی‌حرمتی حتی نسبت به آنهایی که با او نامهربان بودند دیده نشد. شاید خواندن این مصاحبه برای ستاره‌های امروزی دنیای فوتبال بد نباشد. از این نظر که یاد بگیرند به جای تخریب و تحقیر حریف و هم‌دوره‌های خود به گونه‌ای دیگر صحبت کنند و حتی در رفتارشان نیز صداقت کلامی موج بزند.

گفت‌وگوی فارس با محمد رزمجو دروازه‌بان اسبق پرسپولیس، روزنامه‌نگار و یک ایرانی متعصب و متعهد را در تاکسی اش بخوانید؛ امیدوارم اهالی رسانه‌ با خواندن حرف‌هایش به افتخار صداقت این مرد یادی و تجلیلی در شان و شخصیت رزمجو و خانواده‌اش بکنند.

رزمجو حاضر نبود این مصاحبه را انجام بدهد و می‌گفت دوست ندارم تصور کنند که می‌خواهم با گفت و گو با رسانه‌ها خودم را مطرح کنم و آویزان کسی بشوم؛ اما در نهایت با اصرار ما و مشتی‌گری خودش حاضر به مصاحبه شد.

اما رسالت رسانه ای ایجاب می کند که به سراغ چنین افرادی باید رفت و ناگفته هایی را به رشته تحریر درآورد. باید نشان داد که از این سفر پر زرق و برق فوتبال که عده ای میلیاردی می برند و امرار معاش می کنند، هستند کسانی که چند دهه از این رشته نوشتند و چیزی هم عایدشان نشد.

آنهایی که شب هایشان را در تحریریه به شب رساندند و حالا باید در یک صندلی سفت بنشینند و در خیابان های شلوغ تهران رفت و آمد کنند و فقط با خاطرات خوش گذشته زندگی کنند.