شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| در زمان حاضر کمتر کسی است که از نقش اثرگذار روابط‌عمومی و ارتباطات، آگاهی نداشته باشد. در دنیای امروز روابط عمومی ها علاوه بر آنکه عناصر قوی در پیشبرد اهداف هستند؛ جایگاه موثری در تدوین برنامه‌های آینده نگرانه دارند که شرط اصلی موفقیت آن؛ طراحی روش های روزآمد و تعیین راهبردهای متناسب با چشم اندازهاست.

یکی از راه های نیل به این هدف، در گام نخست تعریف روشنی از جامعه و ساز و کارهای ارتباط با گروه های مختلف اجتماعی است.

روابط عمومی را از بنیادی ترین دانش ها برای تقویت فرهنگ توسعه، بومی سازی الگوهای توسعه‌ای و در عین حال معرفی ظرفیت های جامعه می دانم که باید شکاف های حاصل از گسست ها را از میان بردارد.

روابط عمومی در واقع نوعی هنر، شاخه ای از علوم اجتماعی و مدیریت راهبردی با بهره گیری از مهارت های ارتباطی برای پیمودن راه‌های تعالی، توسعه و پیشرفت جامعه است که در وهله اول؛ نیازمند دورشدن از روزمرگی و تدوین برنامه هایی با چشم اندازهای میان و بلندمدت برای ارتقاء جایگاه، ضریب نفوذ و اثرگذاری آن در حوزه های مختلف سازمانی و از آن مهم‌تر، افکار عمومی است.

هرگاه روابط عمومی ها توانستند در قامت نهادهایی پویا و کارآمد، با بهره گیری از شیوه های جدید ارتباطی و اطلاع رسانی، گفتمان سازی کرده، نیازهای مخاطبان را پاسخ گفته و مهندسی افکار عمومی را به دست گیرند؛ موفق ظاهر شده و در رشد و بالندگی سازمانی موثر خواهند بود.

با این مقدمه پرواضح است که فعالیت در حوزه روابط عمومی پیوندی وثیق با رسانه و افکار عمومی دارد؛ لازم است فعالان این بخش افکار عمومی را به عنوان عاملی نیرومند در رأس جریان زندگی سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بدانند و با به خدمت گرفتن شیوه ها، روش های نوین و مهارت های ارتباطی، رسالت سنگین اقناع افکار عمومی را به درستی به دوش بکشند.

بدیهی است این مهم مستلزم تشکیل کانون های مشورتی با نخبگان دانشگاهی، فعالان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی، رسانه های رسمی، فضای مجازی و شبکه های اجتماعی است تا متناسب با ظرفیت های هرکدام، مطلوب ترین نتیجه و در نهایت، هم‌گرایی به دست آید.

یکی دیگر از وظایف روابط عمومی های کارآمد، ارائه داده های مناسب و آگاهانه به مدیران و انتقال اطلاعات واقعی به آنان با هدف رفع نقاط ضعف و نیز اثرگذاری تصمیم گیری هاست و باید همچون آینه ای صیقل یافته، حقیقت و واقعیت را همانگونه که هست، بنمایانند تا مدیریت ارشد، مصلحت عمومی را مطابق با منافع جمعی بسنجد.

معتقد به تقویت بخش روابط عمومی و ارتقاء جایگاه سازمانی آن و در عین حال ضرورت تغییر رویکردهای سنتی نسبت به روابط عمومی ها هستم؛ این موضوع البته پیش شرط هایی دارد که یکی از مهمترین آنها دانش افزایی و مهارت اندوزی کارگزاران روابط عمومی متناسب با جایگاه اثرگذار این حوزه و به بیان بهتر؛ شناخت صحیح فرآیند ارتباط راهبردی روابط عمومی در هدایت بخشی افکار عمومی در جهت تعالی سازمانی است.

توجه داشته باشیم که امروزه نوع ارتباط با افکار عمومی، مدرن و متحول شده و بر این اساس توجه به آموزش های مستمر در این حوزه، اهمیتی صدچندان یافته و بایستی روابط عمومی ها خود را متناسب با شرایط جدید وفق دهند و بکوشند با استفاده از ظرفیت های فضای مجازی و ارتباط و تعامل نزدیک با مردم، سخن مخاطب خویش را بشنوند و فعالانه، در تقویت روحیه همبستگی ملی نقش آفرینی کنند.

به هر سخن؛ باید قدردان تلاش های روابط عمومی در انعکاس اقدامات انجام شده باشیم و یادآور شویم امروز باید همه دستگاه ها در کنار هم و بصورت هم افزا، بکوشند تا گره ای از مشکلات مردم گشوده شود و در این میان روابط عمومی ها نقش موثری در انتقال کاستی ها با ایجاد فضایی آرام برای اتخاذ بهترین تصمیم ها دارند.