شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بابانوئل یک شخصیت تاریخی و داستانی در فرهنگ عامیانه کشورهای غربی و مسیحی است. نام بابانوئل با جشن کریسمس آمیخته شده‌است. بابا نوئل عمدتاً یک پیرمرد چاق با ریش سفید بلند و لباس قرمز است. معمولاً او یک کیسه پر از هدیه به همراه دارد که در روز کریسمس یا شب قبل از آن برای بچه‌ها می‌آورد.

این باور وجود دارد که بابانوئل بچه‌ها را به دسته‌های خوب و بد تقسیم می‌کند و برای کودکانی که رفتار مناسبی در طول سال داشته باشند هدایایی می‌آورد.

همچنین داستانی وجود دارد مبنی بر اینکه این هدایا در کارگاه اسباب ‌بازی‌ سازی او در قطب شمال ساخته می‌شوند. در کشورهای انگلیسی زبان به این شخصیت "سانتاکلاوز" (santa claus) که برگرفته از نام کشیش مسیحی نیکلاس قدیس می‌باشد، گفته می‌شود.

نیکولاس در قرن چهارم میلادی می‌زیست و از اهالی یکی از شهرهای قدیمی بیزانس به نام مایرا در منطقه آناتولی در ترکیه فعلی بود. نیکولا در خردسالی پدر و مادرش را از دست می‌دهد و ثروت زیادی برایش به ارث می‌ماند. او بواسطه کمک و دادن هدیه به فقرا شهرت داشت. جسد سنت نیکلا (نیکلاس) اکنون در کشور ترکیه در منطقه Demre (سواحل دریایی مدیترانه) مدفون است و به علت مومیایی شدن طبیعی (به علت سرما) هنوز قسمتهایی از آن سالم باقی مانده‌ است. دانشمندان در سال ۲۰۰۳ موفق به بازسازی صورت وی از روی استخوان‌ های او شدند و با کمال تعجب دریافتند که بابا نوئل واقعی رنگین پوست (پوستی به رنگ قهوه‌ای روشن) بوده است.

البته فراموش نشود که در سال ۱۸۲۲ در آمریکا و در نوشته‌های دکتر مور -نویسنده داستان کودکان- بابانوئل به شکل امروزی متولد شد.

افسانه بابانوئل که ریشه در رسوم و باورها دارد به شکل یک مرد کوچک اندام چاق و خوش‌رو با ریش سفید، لباس قرمز و چکمه‌های مشکی است. وی سوار بر سورتمه‌ای که گوزن‌ها آن را می کشند سراسر دنیا را درمی‌نوردد و هدایای کودکان را توزیع می‌کند.

او عمدتاً یک پیرمرد خوشرو با ریش سفید بلند و لباس قرمز است که در روز کریسمس یا شب قبل از آن برای بچه‌ها هدیه می‌آورد.

شاید جالب باشد که بدانیم اغلب کودکان آمریکایی و بریتانیایی به وجود او باور دارند و هر ساله منتظرند تا هدایای خود را از وی دریافت کنند. در این ارتباط محققان علوم تربیتی و روانشناسان به دانستن این مساله علاقه نشان داده و در مورد آن تحقیق کرده‌اند.

نتایج تحقیقی که در سال ۱۹۷۸ در مجله پزشکی اختلالات فکری و روانی اطفال آمریکا (AJO) منتشر شد حاکی از آن بود که ۸۵٪ کودکان ۴ ساله، ۶۵٪ کودکان ۶ ساله و ۲۵٪ کودکان ۸ ساله به وجود بابانوئل باور دارند.

همچنین مطالعه‌ای که در بریتانیا در سال ۱۹۹۹ بر روی والدین کودکان زیر ۸ سال انجام شد نشان داد که ۹۲.۵٪ والدین معتقدند که کودکانشان بر این باورند که بابانوئل وجود دارد.

تحقیق مشابهی که ۳۳ سال بعد یعنی در سال ۲۰۱۱ بر روی کودکان ۵ ساله آمریکایی صورت گرفت و در مجله علوم شناختی و رشد (J Cogn Dev) به انتشار درآمد حاکی از آن بود که ۸۳٪ این کودکان به وجود بابانوئل باور دارند.

باور کودکان به بابانوئل از سنین ۳-۴ سالگی شروع می‌شود و از سن ۸ سالگی به بعد رو به افول می‌گذارد.

جالب است بدانیم در تحقیقی از کودکان خواسته شد تا از بابانوئل سوالات شخصی بپرسند. بچه‌های کوچکتر سوالاتی از این قبیل که «آیا قطب شمال سرد است؟» و «گوزن‌های بابانوئل در طول تابستان چکار می‌کنند؟» پرسیدند، اما بچه‌های بزرگتر سوالات منطقی‌تر و منتقدانه از قبیل «چگونه بابانوئل با توجه به حجم خود در شومینه جا می‌شود؟» و «چگونه بابانوئل می‌تواند رفتار تمام کودکان جهان را رصد کند؟» مطرح کردند، که این تغییر در نحوه سوال پرسیدن کودکان در مورد این پدیده خیالی حاکی از تغییرات در تفکر و نگاه آنان به پدیده ‎های پیرامونشان است.

ارتباط موثر و مفید تربیتی بین بابانوئل و کودکان که در طول یکسال، بدها را با ندادن هدیه تنبیه و خوب ها را با اهدا کادو تشویق می کند، شاید مهم ترین عنصر ماندگاری این افسانه ی قدیمی باشد‌.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)