شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- تایم (به انگلیسی: TIME) یک هفته‌نامه خبری آمریکایی است. هم‌اکنون سردبیر این مجله ادوارد فلسنتال است.

تاریخچه
این مجله در سال ۱۹۲۳ (میلادی) به وسیله بریتون هادن و هنری لیوس به عنوان نخستین مجله هفتگی آمریکا منتشر شد.

اخبار
مجله تایم به بررسى رویدادها در زمینه‌های سیاست، اقتصاد، هنر، مذهب، علم، ورزش، تجارت و علوم اجتماعى مى‌پردازد.

انتشار در جهان
تایم در بسیاری از کشورهای جهان چاپ می‌شود.

ویرایش کانادایی آن به نام Time Canada چاپ تورنتو بود. چاپ این ویرایش از دسامبر ۲۰۰۸ متوقف شد. نسخه آسیایى آن با نام Time Asia در هنگ کنگ چاپ مى‌شود. ویرایش دیگری از این مجله، ویژه کشورهای جنوب اقیانوس آرام بوده و رویدادهای مرتبط با استرالیا، نیوزیلند و جزایر اقیانوس آرام را پوشش می‌دهد. این ویرایش در سیدنی انجام می‌شود.

این مجله، رویدادهای خاورمیانه، آفریقا[۲][۳] و از ۲۰۰۳ (میلادی) آمریکای لاتین را نیز پوشش می‌دهد.

سَبک
سَبک این مجله به شکل طنز است و دیدگاه‌های خود را با شوخی بیان می‌کند. این موضوع باعث شده تا عده‌ای از خوانندگان، به کارگیرى طنز و شوخى را براى یک مجله جدى، بسیار سبک بدانند و از آن انتقاد کنند. برخى نشریات مانند نیویورکر این سبک نگارش را مسخره کنند.

تنها سرمقاله رسمی و جدی این مجله، در سال ۱۹۷۴ (میلادی) بود که در آن خواستار کناره‌گیری ریچارد نیکسون پس از رسوایی واترگیت شد.

رنگ نام
نام این مجله، همواره به رنگ سرخ بوده و تنها یک بار پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (میلادی) به نشانه همدردی با قربانیان، به سیاه تغییر داده شد.

موضع‌گیری
از نگاه سیاسی، تایم موضع راست‌گرایانه دارد و بیان‌کنند سیاست‌های آمریکا در جهان است.

درآمد
درآمد مجله تایم از طریق آگهی‌های بازرگانی تأمین می‌شود.

شخصیت سال
مجله تایم هر سال یک نفر را به عنوان شخص سال انتخاب می‌کند. تایم تأکید دارد که این عنوان الزاماً تحسین‌آمیز نیست. اما چون بسیاری از منتخب‌های سال‌های قبل افراد تحسین آمیزی بودند، هنوز این تصور در میان بسیاری از مخاطبان جاری است. خود تایم به شماره‌هایی اشاره می‌کند که در آن‌ها آدولف هیتلر (۱۹۳۸ (میلادی))، ژوزف استالین (۱۹۳۹ (میلادی)، ۱۹۴۲ (میلادی)) و و سید روح‌الله خمینی (۱۹۷۹ (میلادی)) به عنوان شخصیت سال را کسب کرده بودند.

پیدایش
سُنَت انتخاب شخصیت سال از سال ۱۹۲۷ (میلادی) در مجله تایم بنیان گذاشته شد. در پایان این سال، سردبیران تایم می‌خواستند مهم‌ترین خبر را در هفته‌ای «کم خبر» انتخاب کنند. از سوی دیگر مدتی قبل از آن، تایم، نگاره چارلز لیندبرگ هوانورد را بعد از پرواز تاریخی‌اش بین اروپا و آمریکا روی جلد منتشر نکرده بود. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که لیندبرگ را مرد سال معرفی کنند و با یک تیر دو نشان بزنند. از آن هنگام مجله تایم هرسال شخصیت سال را انتخاب می‌کند.

زنان
در سال ۱۹۹۹ (میلادی) عنوان مرد سال به شخصیت (یا فرد) سال تغییر یافت. با این حال، مجموعاً زنان حضور کمتری در این جایگاه داشته‌اند. والیس سیمپسون در سال ۱۹۶۳ (میلادی)، سونگ می لینگ در سال ۱۹۳۷ (میلادی)، ملکه الیزابت دوم در سال ۱۹۵۲ (میلادی) و کورازون آکوینو در سال ۱۹۸۶ (میلادی) از معدود زنانی بوده‌اند که تاکنون به‌طور مجزا عنوان شخصیت سال را دریافت کرده‌اند.

شخصیت سال گروهی
در سال ۱۹۶۰ (میلادی) «دانشمندان آمریکایی»ُ در سال ۱۹۵۶ (میلادی) «مبارزان آزادیخواه مجارستان»، در سال ۱۹۷۵ (میلادی) «زنان آمریکایی» و در سال ۲۰۰۳ (میلادی) «سربازان آمریکایی» از گروه‌هایی بوده‌اند که به‌طور مشترک روی جلد شماره مخصوص آخر سال تایم قرار گرفته‌اند.

رئیس جمهور‌های آمریکا
از بین رئیس جمهور‌های آمریکا که جز یکی دو استثنا همه روی جلد تایم رفته‌اند، دوایت آیزنهاور تنها رئیس‌جمهوری بوده که پیش از اینکه به ریاست جمهوری برگزیده شود، روی جلد رفت. او بار دیگر هم در سال ۱۹۵۹ (میلادی) عنوان چهره سال را برد.

فرانکلین دلانو روزولت تنها کسی است که سه بار این عنوان را در سال‌های ۱۹۳۲ (میلادی)، ۱۹۳۴ (میلادی) و ۱۹۴۱ (میلادی) برده‌است.

در روز ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ (میلادی) آلبرت انیشتین شخصیت سده معرفی شد. ماهاتما گاندی دیگر نامزدهای این عنوان بودند.

شُما
شخصیت سال ۲۰۰۶ (میلادی) "شُما" یا "تو" (به انگلیسی: You) بود. این موضوع اشاره به همه کسانی داشت که با استفاده از اینترنت، عصر اطلاعات را تکامل بخشیدند.

معترضان
اعتراضات عمومی در آمریکا باعث شد که تایم شخصیت‌هایی را که در آمریکا حساسیت برانگیزند انتخاب نکند. احتمالا به همین رو بوده که شهردار نیویورک به جای اسامه بن لادن شخصیت سال ۲۰۰۱ شد.

در سال ۲۰۱۱ (میلادی) تایم، همه معترضان به وضعیت موجود در کشورهای خود و جهان را به عنوان شخصیت سال بَرگُزید. آن‌ها بدون سلاح گرم به خیابان‌ها ریخته و اعتراض کرده‌اند. نموه این معترضان، اعتراضات بهار عربی، جنبش اشغال وال استریت بودند.
 

منبع: ویکیپدیا