شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- تايم (به انگليسي: TIME) يك هفته‌نامه خبري آمريكايي است. هم‌اكنون سردبير اين مجله ادوارد فلسنتال است.
تاريخچه
اين مجله در سال ۱۹۲۳ (ميلادي) به وسيله بريتون هادن و هنري ليوس به عنوان نخستين مجله هفتگي آمريكا منتشر شد.
اخبار
مجله تايم به بررسى رويدادها در زمينه‌هاي سياست، اقتصاد، هنر، مذهب، علم، ورزش، تجارت و علوم اجتماعى مى‌پردازد.
انتشار در جهان
تايم در بسياري از كشورهاي جهان چاپ مي‌شود.
ويرايش كانادايي آن به نام Time Canada چاپ تورنتو بود. چاپ اين ويرايش از دسامبر ۲۰۰۸ متوقف شد. نسخه آسيايى آن با نام Time Asia در هنگ كنگ چاپ مى‌شود. ويرايش ديگري از اين مجله، ويژه كشورهاي جنوب اقيانوس آرام بوده و رويدادهاي مرتبط با استراليا، نيوزيلند و جزاير اقيانوس آرام را پوشش مي‌دهد. اين ويرايش در سيدني انجام مي‌شود.
اين مجله، رويدادهاي خاورميانه، آفريقا[۲][۳] و از ۲۰۰۳ (ميلادي) آمريكاي لاتين را نيز پوشش مي‌دهد.
سَبك
سَبك اين مجله به شكل طنز است و ديدگاه‌هاي خود را با شوخي بيان مي‌كند. اين موضوع باعث شده تا عده‌اي از خوانندگان، به كارگيرى طنز و شوخى را براى يك مجله جدى، بسيار سبك بدانند و از آن انتقاد كنند. برخى نشريات مانند نيويوركر اين سبك نگارش را مسخره كنند.
تنها سرمقاله رسمي و جدي اين مجله، در سال ۱۹۷۴ (ميلادي) بود كه در آن خواستار كناره‌گيري ريچارد نيكسون پس از رسوايي واترگيت شد.
رنگ نام
نام اين مجله، همواره به رنگ سرخ بوده و تنها يك بار پس از حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ (ميلادي) به نشانه همدردي با قربانيان، به سياه تغيير داده شد.
موضع‌گيري
از نگاه سياسي، تايم موضع راست‌گرايانه دارد و بيان‌كنند سياست‌هاي آمريكا در جهان است.
درآمد
درآمد مجله تايم از طريق آگهي‌هاي بازرگاني تأمين مي‌شود.
شخصيت سال
مجله تايم هر سال يك نفر را به عنوان شخص سال انتخاب مي‌كند. تايم تأكيد دارد كه اين عنوان الزاماً تحسين‌آميز نيست. اما چون بسياري از منتخب‌هاي سال‌هاي قبل افراد تحسين آميزي بودند، هنوز اين تصور در ميان بسياري از مخاطبان جاري است. خود تايم به شماره‌هايي اشاره مي‌كند كه در آن‌ها آدولف هيتلر (۱۹۳۸ (ميلادي))، ژوزف استالين (۱۹۳۹ (ميلادي)، ۱۹۴۲ (ميلادي)) و و سيد روح‌الله خميني (۱۹۷۹ (ميلادي)) به عنوان شخصيت سال را كسب كرده بودند.
پيدايش
سُنَت انتخاب شخصيت سال از سال ۱۹۲۷ (ميلادي) در مجله تايم بنيان گذاشته شد. در پايان اين سال، سردبيران تايم مي‌خواستند مهم‌ترين خبر را در هفته‌اي «كم خبر» انتخاب كنند. از سوي ديگر مدتي قبل از آن، تايم، نگاره چارلز ليندبرگ هوانورد را بعد از پرواز تاريخي‌اش بين اروپا و آمريكا روي جلد منتشر نكرده بود. آن‌ها به اين نتيجه رسيدند كه ليندبرگ را مرد سال معرفي كنند و با يك تير دو نشان بزنند. از آن هنگام مجله تايم هرسال شخصيت سال را انتخاب مي‌كند.
زنان
در سال ۱۹۹۹ (ميلادي) عنوان مرد سال به شخصيت (يا فرد) سال تغيير يافت. با اين حال، مجموعاً زنان حضور كمتري در اين جايگاه داشته‌اند. واليس سيمپسون در سال ۱۹۶۳ (ميلادي)، سونگ مي لينگ در سال ۱۹۳۷ (ميلادي)، ملكه اليزابت دوم در سال ۱۹۵۲ (ميلادي) و كورازون آكوينو در سال ۱۹۸۶ (ميلادي) از معدود زناني بوده‌اند كه تاكنون به‌طور مجزا عنوان شخصيت سال را دريافت كرده‌اند.
شخصيت سال گروهي
در سال ۱۹۶۰ (ميلادي) «دانشمندان آمريكايي»ُ در سال ۱۹۵۶ (ميلادي) «مبارزان آزاديخواه مجارستان»، در سال ۱۹۷۵ (ميلادي) «زنان آمريكايي» و در سال ۲۰۰۳ (ميلادي) «سربازان آمريكايي» از گروه‌هايي بوده‌اند كه به‌طور مشترك روي جلد شماره مخصوص آخر سال تايم قرار گرفته‌اند.
رئيس جمهور‌هاي آمريكا
از بين رئيس جمهور‌هاي آمريكا كه جز يكي دو استثنا همه روي جلد تايم رفته‌اند، دوايت آيزنهاور تنها رئيس‌جمهوري بوده كه پيش از اينكه به رياست جمهوري برگزيده شود، روي جلد رفت. او بار ديگر هم در سال ۱۹۵۹ (ميلادي) عنوان چهره سال را برد.
فرانكلين دلانو روزولت تنها كسي است كه سه بار اين عنوان را در سال‌هاي ۱۹۳۲ (ميلادي)، ۱۹۳۴ (ميلادي) و ۱۹۴۱ (ميلادي) برده‌است.
در روز ۳۱ دسامبر ۱۹۹۹ (ميلادي) آلبرت انيشتين شخصيت سده معرفي شد. ماهاتما گاندي ديگر نامزدهاي اين عنوان بودند.
شُما
شخصيت سال ۲۰۰۶ (ميلادي) "شُما" يا "تو" (به انگليسي: You) بود. اين موضوع اشاره به همه كساني داشت كه با استفاده از اينترنت، عصر اطلاعات را تكامل بخشيدند.
معترضان
اعتراضات عمومي در آمريكا باعث شد كه تايم شخصيت‌هايي را كه در آمريكا حساسيت برانگيزند انتخاب نكند. احتمالا به همين رو بوده كه شهردار نيويورك به جاي اسامه بن لادن شخصيت سال ۲۰۰۱ شد.
در سال ۲۰۱۱ (ميلادي) تايم، همه معترضان به وضعيت موجود در كشورهاي خود و جهان را به عنوان شخصيت سال بَرگُزيد. آن‌ها بدون سلاح گرم به خيابان‌ها ريخته و اعتراض كرده‌اند. نموه اين معترضان، اعتراضات بهار عربي، جنبش اشغال وال استريت بودند.
منبع: ويكيپديا