شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- خلاقیت و نوآوری یکی از شاخصهای مهم موفقیت یک سازمان است. معمولا بدون این دو مفهوم، سازمان با چالشها و مشکلات فراون روزمره مواجه میباشد. بسیاری از تعاریف خلاقیت و نوآوری بیانگر نوعی از توانایی در خلق ایده و چگونگی معرفی آن به دیگران است. معنای این گزاره این است که یک سازمان چنانچه ایدههای مختلف نداشته باشد، در حقیقت تولیدات یکسان و غیرجاذبهمند را عرضه میکند که طبیعی است مورد توجه جامعه قرار نمیگیرد.
خلق ایده، داشتن فکر جدید، طراحی روشهای نوین و بالاخره هر چه که میتواند هدفمند با آنچه که موجود است متفاوت باشد میتواند در رابطه با خلاقیت قرار گیرد و در همین راستا، هر آنچه که به شکل مناسب و مطلوب بتواند ایدههای جدید را عرضه کند و به مشتریان معرفی نماید نوآوری به شمار آورد.
بدیهی است برای یک سازمان، داشتن ایدههای خلاق و روشهای نوآورانه برای معرفی ایدههای مزبور از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین، ضروری است که در صدد تقویت کارکنان خود در این زمینه باشد. مطالعات بیشمار نشان دهنده این هستند که خلاقیت تنها یک امر ذاتی نیست و بخش اکتسابی آن بیش از بخش ذاتی آن میباشد. در این زمینه میتوان گفت که 20درصد خلاقیت ذاتی و 80 درصد آن اکتسابی است.
معنای 20درصد ذاتی و 80درصد اکتسابی خلاقیت این است که این ویژگی مهم را میتوان با آموزش و تجربه غنیسازی کرد و در حقیقت حتی ایجاد نمود. ایجاد خلاقیت یک فرایند است. این فرایند با شناسایی افراد باهوش، با درایت، قدرتمند در تصمیمگیری و امثالهم آغاز و با آموزشهای مستمر، دادن فرصت کافی برای فکر کردن، در اختیار گذاشتن امکانات لازم، ادامه و نهایتا با حمایت کافی از ایدههای مطرح شده با آزمون آنها و ایجاد زمینههای ضروری برای معرفی آنها منتهی میشود.
در این زمینه طبیعی است که نظریات و رویکردهای مختلف برای غنیسازی ویژگی خلاقیت در افراد مختلف وجود دارند. همچنین فرایندهایی برای چگونگی کشف یک خلاقیت و نحوه پیادهسازی آن نیز وجود دارد. مطالعه این موارد نشان دهنده این است که میتوان با ارزیابی مدوام و تحلیل صحیح، نسبت به وضعیت سازمان، یکی از این فرایندها را انتخاب و برای تقویت خلاقیت در آن مورد حمایت قرار داد.
روابطعمومیها به دلیل اینکه هم فلسفه، هم علم و هم مهارت به شمار میآیند همیشه باید با نوعی از خلاقیت و نوآوری همراه باشد. فلسفه در حقیقت فکر کردن استدلالی است. بنابراین روابطعمومیها همیشه باید برای کارهای خود استدلال کافی و درست داشته باشند. جنبه علمی بودن روابطعمومی نشان دهنده این است که روابطعمومیها باید به شکل منظم هم نظریه محور و هم روش محور باشند و این خود یعنی داشتن نوعی از خلاقیت و نوآوری در انتخاب نظریه و بکارگیری روش و بالاخره روابطعمومی یک مهارت است. یکی از مهمترین مهارتهای روابطعمومی شناخت راهحلهای مناسب برای حل مسائل مختلف سازمان است. شناسائی و شناخت راه حلهای مزبور نیازمند خلاقیت در فکر و عمل و تجربه است که به شکل مناسب به صورت مهارت میتواند مطرح گردد.
مهارت در حل مساله یکی از مهمترین ویژگیها برای یک فرد خلاق است. سازمان خلاق نیز در مجموع با وجود افراد مختلف خلاق میتواند به مثابه یک سازمان خلاق در جامعه مطرح گردد. بنابراین خلاقیتها باید متوازن، هدفمند، پیشرفتدهنده و بر پایه یک فکر تحلیلی صورت گیرند. این موارد همه نیازمند نوعی از تجربه اندوختن، یادگیری، آموزش و جرأت در تصمیمگیری است.
چهاردهمین کنفرانس بینالمللی روابطعمومی ایران با عنوان «خلاقیت، نوآوری و تمایز» در 19 آذر ماه 1396 در تهران برگزار گردید. علاوه بر سخنرانیهای گوناگونی که در این کنفرانس ایراد شدند، مقالات متعددی نیز برای این کنفرانس ارسال شد که از میان آنها تعداد 11 مقاله انتخاب و در این کتاب منتشر گردیدند.
در اینجا مروری بر محورهای مهم هر مقاله انجام میگیرد:
مقاله اول: با عنوان «خلاقیت؛ استعدادی قابل پرورش در افراد و سازمانها» نوشته اصغر مشبکی و کاوه تیمورنژاد میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
"خلاقیت ترکیب ایدهها و مفاهیم جدید با ایدهها و طرحهای موجود از طریق تجدید ساختار و ترکیب به نحوی جهشی و غیر منتظره است". این تعریف بوضوح حاکی از آن است که خلاقیت زمانی رخ میدهد که شخص خلاق به حد کافی تحت تاثیر ایدهها و مفاهیم موجود قرار گیرد. خلاقیت تا حد زیادی نیازمند داشتن زمینه و آمادگیهای اولیه است. با توجه به این موضوع، مدیران میتوانند با توجه به سه جزء خلاقیت یعنی تخصص؛ تفکر خلاق و انگیزش، و ایجاد زمینههای اولیه برای رشد اجزاء گفته شده اثر بگذارند. البته طبیعی است که اثر گذاری بر دو جزء نخست، دشوارتر و نیازمند زمان بیشتری است.
ماهیت فرایندهای خلاقیت و نوآوری به حدی مهم است که میتواند چارچوبی برای درک مشکل خلاقیت و محیط مناسبی برای رشد و تشویق این خلاقیت در سازمان فراهم کند. هدف این است که آثار منفی عملکرد مدیران بر فعالیت خلاقیت، کاهش یابد. در این مقاله به موانع و عوامل اساسی آسیب رسان به خلاقیت اشاره شده است که عبارتند از:
1. آموزش ناهمسو با خلاقیت، 2. استفاده از الگوهای قالبی، 3. شتابزدگی در ارزیابی،
4. تاکید بر مفروضات قبلی، 5. فشارهای اجتماعی، 6. چارهجوییهای کوتاه مدت.
همچنین تاکید شده است که خلاقیت، استعدادی قابل پرورش است. این استعداد مراحلی دارد که میتوان در آمادهسازی، نهفتگی، اشراق و اثبات شهود، الهام، بینش و سخت کوشیدن مورد شناسایی قرار داد.
مقاله تاکید میکند که برای ایجاد خلاقیت در سازمان باید چهار توانایی در رهبری سودمند وجود داشته باشد که عبارتند از: مدیریت توجه، مدیریت معنی، مدیریت اعتماد و مدیریت خویشتن.
مقاله دوم: با عنوان «جایگاه خلاقیت درعملکرد سازمانها و توسعه جامعه» نوشته مهتاب ربیعی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
در این مقاله ابتدا تاریخچه خلاقیت، انواع خلاقیت، اجزا و عناصر تشکیلدهنده آن، خلاقیت در مدیریت، محرکهای خلاقیت، موانع خلاقیت و سپس تکنیکهای نوین خلاقیت و نوآوری جهت هدایت و پرورش توانایی خلاقیت، مورد بحث قرار میگیرد.
خلاقیت واژهای است که بطور مکرر در گفتگوهای رایج در میان مدیران تازهکار مورد استفاده قرار میگیرد و آنها اهمیت بسیار زیادی برای انجام اقدامات خلاقانه در نخستین ماههای فعالیت مدیریتیشان قائل هستند، اما خلاقیت دقیقا به چه معناست؟ آیا خلاقیت همان نوآوری است؟ و آیا هر کسی میتواند خلاق باشد؟ آیا فرآیند مشخصی برای بروز و تحقق یافتن خلاقیت وجود دارد؟ در این بخش به جستجوی پاسخ این پرسشها خواهیم پرداخت و اطلاعات مورد نیاز مدیران تازهکار را در اختیار آنها قرار خواهیم داد.
مقاله سوم: با عنوان «رویکردهای نوین اجرایی خلاقیت و نوآوری در سازمان» نوشته محمد نعمتی گودرزی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
در این مقاله ابتدا مباحث پایهای خلاقیت و نوآوری، شامل تعریف خلاقیت و نوآوری، تمایز خلاقیت و نوآوری در سازمان، ویژگیهای افراد خلاق، ویژگیهای سازمانهای خلاق و فرایند خلاقیت و نوآوری، مورد بررسی قرار گرفته و پس از آن رویکردهای جدید اجرایی خلاقیت و نوآوری در سازمان مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
خلاقیت و نوآوری لازمه و پیش درآمد توسعه و پیشرفت و تعالی یک سازمـان بوده و آگاهی از فنون و تکنیکهای آن ضرورتی اجتناب ناپذیر برای مدیران و سایر کارکنان سازمان است.
مقاله چهارم: با عنوان «خلاقیت در مدیریت» نوشته فاطمه شهرزاد بخشایش میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
در این مقاله ابتدا خلاقیت و عناصر تشکیل دهده آن و سپس چگونگی بهره گیری از این عناصر جهت هدایت و پرورش توانایی خلاقیت، مورد بحث قرار میگیرد. بحث فرایند خلاقیت با معرفی یک الگوی قدیمی و یک الگوی جدید، مراحل شکلگیری خلاقیت را نشان میدهد.
از طرفی با توجه به دو بحث عناصر و فرایند خلاقیت مشخص میشود که یک مدیر موفق چگونه با استفاده از ترکیب پر قدرت عناصر خلاقیت و همچنین بهرهگیری از فرایند خلاقیت به حل خلاق مسائل میپردازد. الگوی حل مسئله که در این مقاله عرضه شده است الگویی مفید برای خلاقیت در مدیریت است.
مقاله پنجم: با عنوان «خلاقیت و نوآوری سازمانی و فناورانه» نوشته سید مهدی گلستان هاشمی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
دنیای سازمانی دارای دو ویژگی مهمی است که میتوان آنها را در پیچیدگی فزاینده و تغییر و تحول دائمی و شتابان دانست. سازمانها برای برخورد مناسب با چنین محیط پیچیده و ایجاد تغییر و تحول مطلوب باید از طریق خلاقیت و نوآوری اقدام نمایند. همچنین برای به دست آوردن موفقیت پایدار در حال و آینده باید به دو نکته اساسی توجه نمایند که یکی عملکرد بهینه مستمر و دیگری تغییر و تحول بهینه است که از طریق خلاقیت امکان پذیر است.
در این مقاله تلاش شده است که ضمن ارائه تعاریف کاربردی از خلاقیت، نوآوری، خلاقیت سازمانی، نوآوری سازمانی، خلاقیت فنآورانه و نوآوری فنآورانه به مهمترین ویژگیهای سازمان موفق در شرایط همواره پیچیده و متغیر اشاره شده و انواع خلاقیتها و نوآوریهای سازمانی و فنآورانه احصا شوند.
از نتایج مهم این مقاله تعیین انواع خلاقیتها و نوآوریهای سازمانی و فنآورانه است که در چهار دسته طبقهبندی شدهاند: خلاقیت و نوآوری بنیادی، خلاقیت و نوآوری در فرایند، خلاقیت و نوآوری در فرآورده (محصول) و خلاقیت و نوآوری در خدمات میباشد.
مقاله ششم: با عنوان «خلاقیت و نوآوری در روابطعمومی» نوشته علیرضا فولادی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
در این مقاله ماهیت، تعاریف و ارتباط خلاقیت و نوآوری بررسی میشود و راهکارهای توسعه آن در روابطعمومی به روش اسنادی مورد مطالعه قرار میگیرد. روابطعمومی به دور از خلاقیت و نوآوری طی این مقاله به عنوان نهادی فاقد پویایی و گرفتار در مشکلات ناشی از روزمرگی معرفی میشود. هدف از نگارش، آسیب شناسی رشد خلاقیت و نوآوری بصورت علمی و عملی در روابطعمومی است. در این تحقیق انواع مختلف خلاقیت و نوآوری در روابطعمومی استخراج و عرصههای کاری و وظایف این نهاد ارتباطی تحت تاثیر ذهن خلاق و نوآور معرفی میشود.
نقش مدیران در خلاقیت و نوآوری کارگزاران روابطعمومی به همراه پیشنهادهایی برای شیوههای رفتاری مدیران در این راستا از یافتههای این مقاله به شمار میرود. مقاله حاضر بر نقش فردی و روانی کارگزار روابطعمومی در ایجاد تفکر خلاق و نوآور در خویشتن اصرار دارد و موانع فردی و روانی در کنار موانع اجتماعی را به عنوان مهمترین موانع رشد و شکوفایی خلاقیت و نوآوری در روابطعمومی معرفی میکند. نقش تفکر خلاق و نوآور در اجرای تکنیکهای مختلف با هدف تهیه، تنظیم و اجرای یک برنامه منسجم و موفق روابطعمومی نیز در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.
مقاله هفتم: با عنوان «ماهیت خلاقیت در روابطعمومی»، نوشته سید رسول آقاداوود میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
خلاقیت به عنوان یک حالت روانی و ذهنی در قلمرو علم روانشناسی قرار میگیرد و از آنجایی که بخش اعظم کار، فعالیت و زمان افراد در سازمانها سپری میشود میتوان اظهار داشت ایجاد و پرورش خلاقیت در محدوده علم و هنر مدیریت قرار میگیرد و مدیران میتوانند ظهور خلاقیت را در سازمانها با ایجاد زمینههای مناسب تسریع و یا با ایجاد فضای نامناسب، عقیم کنند.
روابطعمومی شغل نیست بلکه هنر است و تا کسی عاشق نباشد نمیتواند در این هنر موفق و کامیاب شود. روابطعمومی غیر از این که از موضع ابتکار عمل منشاء خدماتی است میتواند جبران کننده خطاها و خلاءها و بعضی از مشکلات سازمانها نیز شود و در این زمینه نقش عامل خلاقیت در واحدهای روابطعمومی قابل توجه زیاد میباشد و میباید سرلوحه برنامهریزیهای آتی در واحدهای روابطعمومی سازمانها قرار گیرد.
در این مقاله تلاش شده است که ضمن ارائه تعاریف مختلف از خلاقیت به پنج مرحله ایجاد خلاقیت یعنی آمادگی، نهفتگی یا خواب روی مساله، اصرار و پافشاری، بینش و بصیرت و مرحله رسیدگی و تحقیق نیز اشاره شود. همچنین عوامل موثر در ایجاد خلاقیت در واحدهای روابطعمومی مورد بحث و بررسی قرار گیرند.
مقاله همچنین راههای عمده تقویت خلاقیت که عبارتند از: ایجاد فضای خلاق، دادن وقت خلاقیت، استفاده از سیستم دریافت پیشنهادات، و ایجاد واحد ویژه خلاقیت و نوآوری را مطرح و موانع خلاقیت در این رابطه را مورد تشریح قرار داده است.
مقاله هشتم: با عنوان «نقش فناوریهای نوین ارتباطی در خلاقیت روابطعمومیها» نوشته محمدجواد محسن زاده میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
در عصری زندگی میکنیم که به دوره انفجار اطلاعات، وقوع جامعه اطلاعاتی، گسترش فناوریهای نوین ارتباطی و فضای مجازی شهرت یافته و به همین علت استفاده از ابزارهای الکترونیکی و ارتباطی نوین با توجه به اقتضائات دنیای مدرن، امری ضروری و گریزناپذیر است.
بدون تردید متخصصان و مدیران روابطعمومی به عنوان کانون مهم نظام ارتباطی و اطلاعرسانی؛ جایگاه تعیین کنندهای در افزایش آگاهیهای عمومی جامعه، فرهنگسازی و تنویر افکار عمومی دارند و با توجه بیشتر به تمایز، خلاقیت و نوآوری میتوانند اعتمادبخش، وحدت آفرین، مردم محور و منجر به رشد، توسعه، کارآفرینی، حمایت از تولید، رونق کسب و کار، اشتغال، بازاریابی و معرفی مشاغل جدید بویژه در حوزههای مرتبط با اقتصاد دانش بنیان از جمله الکترونیک، فناوری اطلاعات، رسانههای نوین ارتباطی، فضای مجازی، گرافیک، گردشگری و در نهایت رشد اقتصادی و توسعه پایدار درونزا و برونزا شوند.
در این تحقیق، نقش وسایل ارتباط جمعی در توسعه، رشد، نوآوری و موفقیت روابطعمومی و موانع پیش رو بررسی میشود تا مسئولین و کارشناسان حوزه روابطعمومی، ارتباطات و فضای مجازی، منافع سازمان و کارکرد مجموعه مدیریت خویش را فراهم کنند.
مقاله نهم: «ایده خلاق و ارایه یک الگوی کاربردی: بایستهها و ساز و کارهای جریانسازی خبری در روابطعمومی» نوشته افشین محمدی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
امروزه اهمیت رسانهها از جمله روابطعمومیها بعنوان یک رسانه سازمانی در شکلدهی و هدایت افکار عمومی و جریانسازی رویدادهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و… بر هیچ کس پوشیده نیست، شاید تا چندی پیش محوریترین نقشی که برای روابطعمومی متصور بودند صرفاً اطلاعرسانی از رویدادهای عینی و واقعی بود. اما در حال حاضر روابطعمومیها میتوانند با ایجاد شرایطی از یک دستگاه اداری منفعل، تبدیل به "سازمان رسانهای" هدایتگر و جریان ساز در جامعه شوند.
هدف از این تحقیق بررسی جریانسازی خبری روابطعمومیها در جامعه با متغیرهایی چون تبدیل شدن روابطعمومیها به یک سازمان رسانهای، تغییر و تحولات تکنولوژیکی، استفاده از نیروی انسانی کارشناس و بهرهگیری از قالبهای ژورنالیستی است.
این تحقیق به روش پیمایشی انجام گرفته است و ابزار مورد استفاده در آن، پرسشنامه میباشد. جامعه آماری آن کارشناسان روابطعمومی وزارتخانهها و سازمانهای مستقر در شهر تهران به تعداد 600 نفر و حجم نمونه نیز به تعداد 200 است.
نتایج تحقیق نشان میدهد که با تغییر و تحولات تکنولوژیکی که ایجاد شده، تبدیل شدن روابطعمومی به سازمانهای رسانهای و نیز استفاده از قالبهای ژورنالیستی، روابطعمومیها میتوانند نقش فعالتری در جریانسازی خبری جامعه ایفا نمایند.
مقاله دهم: با عنوان «نقش رسانه در ترویج فرهنگ خلاقیت و نوآوری» نوشته لیلا سپاسگزار و شهناز هاشمی میباشد. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
امروزه توسعه رسانهها و توسعه جوامع، رابطه مستقیم و تنگاتنگی با یکدیگر یافته اند و جامعه ای توسعه یافته تلقی میشود که بتواند در کنار شاخصهای اقتصادی مانند درآمد سرانه، توزیع ناخالص ملی و نرخ مرگ و میر، بر معیار آموزش و اطلاعات، نوآوری و خلاقیت تأکید کند. در چنین جامعه ای، رسانهها با تولید و توزیع مطلوب اطلاعات، نقش چشمگیری در ارتقای آگاهیهای گوناگون و ضروری بر عهده میگیرند و جامعه را در نیل به تعالی و ترقی همه جانبه یاری میکنند. لذا این تحقیق با هدف بررسی نقش رسانهها در ترویج فرهنگ خلاقیت و نوآوری، اقدام به مطالعه و بررسی اسناد و تحقیقات صورت گرفته در این حوزه به روش سنتز پژوهی کرده است. در این تحقیق ابتدا 35 مطالعه مرتبط با موضوع از طریق پایگاه داده داخلی همچون پرتال جامع علوم انسانی، پایگاه علمی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران و پایگاههای داده Emerald, Elsevier, Springer, Wiley، دریافت و پس از بررسی اسناد، تعداد 17 پژوهش، شامل مقالات علمی پژوهشی و پایان نامه، مورد مطالعه قرار گرفت و مقالات علمی ترویجی و یا اسنادی که از کیفیت لازم برخوردار نبوده و همسو با موضوع مورد مطالعه نبودند، حذف شدند. آنچه که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است شامل متغیرهای مورد بررسی، روش گردآوری اطلاعات و مولفه موثر بر ارتباط بین رسانه و خلاقیت و نوآوری میباشد. نتایج تحقیق نشان میدهد که متغیر مورد بررسی در بخش رسانه، رسانههای اجتماعی بوده و متغیر نوآوری با تمرکز بر نوآوری سازمانی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. همچنین بررسیها نشان میدهد که تعاملات ایجاد شده از طریق رسانه اجتماعی و کسب دانش، مهمترین عوامل موثر در ارتباط بین رسانه اجتماعی و نوآوری و خلاقیت میباشد. پرسشنامه نیز به عنوان ابزار گردآوری اطلاعات، بیشترین میزان استفاده را در پژوهشهای مورد بررسی داشته و مصاحبه نیمه ساختاریافته در رتبه دوم قرار دارد.
مقاله یازدهم: با عنوان «راهکارهای توسعه خلاقیتهای کارآمد در روابطعمومی» نوشته حسن بشیر است. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
خلاقیت را میتوان در هر سازمان به منزله ضامن موفقیت و ادامه دهنده پیشرفت آن دانست. خلاقیت در حقیقت، محصول تلاش و آینده نگری سازمان است که اگر به شکل مطلوب به آن دسترسی نداشته باشد، معمولا نمیتواند از آینده نگری لازم نیز بهرهمند شود و در آن صورت ادامه حیات آن با چالشهای فراوان روبرو خواهد شد. روابطعمومیها در هر سازمانی، اولین جایگاهی است که باید از خلاقیت کافی برخوردار باشند تا بتوانند با طراحی های مختلف و نوآوریهای لازم، اهداف سازمان را محقق سازند و ضامن موفقیت آن گردند.
مطالعات مختلف در حوزه خلاقیت نشان دهنده این است که 20درصد خلاقیت یک امر ذاتی و شخصی است و 80درصد آن اکتسابی و آموزشی است. این موضوع بیانگر این است که خلاقیت نه تنها میتواند به شکل جدی مورد آموزش و پرورش قرار گیرد، بلکه روابطعمومیها باید به دنبال راهکارهای موثر و مفید برای توسعه و رشد چنین ویژگی باشند.
در این مقاله تلاش شد که علاوه بر ارزیابی تعاریف مختلف خلاقیت و نوآوری و تفاوت این دو مفهوم با یکدیگر ده سوال اساسی در رابطه با خلاقیت و نوآوری در سازمان از جنبههای مختلف مطرح و سعی گردید که به شکل مناسب پاسخ داده شوند.
ویژگیهای افراد خلاق، منشأ خلاقیت، نقش هوش در خلاقیت، عناصر اساسی خلاقیت، عوامل مؤثر بر خلاقیت، شیوههای تقویت کارآفرینی، توانمندسازی و حل مساله و نهایتا فرایند حل خلاق مسئله و موانع رشد خلاقیت در سازمان مورد بحث و بررسی قرار گرفت.
همچنین تلاش شده است که ضمن بررسی حوزههای مختلف در رابطه با خلاقیت و نوآوری، رابطه آنها با روابطعمومیها بیان و راهکارهای توسعه خلاقیتهای کارآمد و فرایندهای مورد نیاز برای ایجاد خلاقیت در سازمان را در این زمینه روشن سازد.
مقاله دوازدهم: با عنوان «ظرفیتها و چالشهای روابطعمومی جدید و رسانههای اجتماعی: با تاکید بر اخبار جعلی» نوشته سعیدرضا عاملی است. خلاصهای از مقاله در اینجا آورده میشود.
روابطعمومی جدید، روابطعمومی است که بر بستر ارتباطات شبکهای مبتنی بر پلتفرم اینترنت شکل میگیرد و ظرفیتی را برای ارتباط یکی با یکی، یکی با همه و همه با همه به صورت همزمان و شبکهای را فراهم میکند. پارادایم ارتباطی این فضا «اتصال گرایی» است. در پارادایم «اتصال گرایی» تراکم دادهها و شکل گیری دادههای بزرگ و همراه و متعاقب آن، توسعه انفجاری تراکنش دادهای، سرمایه بزرگ ارتباطی را بوجود میآورد که محصول توسعه ارتباطات همزمان و فراگیر است.
با تکیه بر دو محور اتصال گرایی فوق، ضمن تامین ارتباطات و تبادل گسترده محتوا و خدمات در بستر رسانههای اجتماعی، موضوع اخبار جعلی به عنوان یک آسیب فراگیر و بزرگ موجب اختلال و عدم اعتماد به محتواهای خبری میشود. در این مقاله تلاش میشود تمرکزی بر اخبار جعلی و چگونگی احراز خبر و مدلهای پیگیری اخبار جعلی بوجود آید و در نهایت راهکارهایی در این خصوص پیشنهاد میشود.
مفاهیم خلاقیت و نوآوری از مفاهیم مهمی است که نیازمند بحث و مطالعه مداوم میباشد. بخش اعظمی از موفقیتهای هر سازمان وابسته به این دو مفهوم اساسی است. هیچ سازمانی نمیتواند بدون توجه به این دو مفهوم مهم به حیات مطلوب خود ادامه دهد.
امیدواریم با تدوین این کتاب توانسته باشیم در زمینه معرفی مناسب دو مفهوم خلاقیت و نوآوری در حوزه روابطعمومی گام قابل توجهی برداشته باشیم. بدیهی است تداوم روند تحقیقات و تولید مقالات در این زمینه میتواند این رویکرد را غنیتر و عملیاتیتر میسازد.
مرکز پخش:
09121938419 - 66570194(021) - 66943670 (021)
لینک خرید کتاب: http://kpri.ir/?p=4124
|