فرهیخته دردآشنا جناب آقای مهدی باقریان
عضو محترم هیات مدیره انجمن متخصصان روابط عمومی

با سلام و احترام.
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یادداشت جنابعالی با عنوان؛ «پیشنهاد من به آقای رییس جمهور ...» را خواندم. دو سه باری هم خواندم . همه یا بخشی از آن را برای دوستانم فرستادم، البته با نشانی محل نشرش. اشارات نابی داشتید. هنر هشتم هنری مظلوم در دیار ماست. استادانم همیشه تاکید داشتند روابط عمومی باید به دنبال شفافیت باشد. برای این مهم تاکید داشتند که روابط عمومی باید مجموعه‏اش را بسان خانه شیشه‏ای طراحی کند تا از درون برون و از برون درون دیده شود. این تاکید در سپهر سیاست کشورمان و سایر حوزه‏های وطنمان چندان مشهود نیست.

با روابط عمومی می‏توان از بحران پیشگیری کرد. می‏توان بحران را مدیریت کرد. روابط عمومی در سرزمین ما یک مظلوم ناب است. اسیر افراط و تفریط در ظواهر است. دقت کنید در سطوح عالی چه عناوین پرطمطراقی برای دوایر مربوط به روابط عمومی وضع شده است. دفتر و دستک‏های نابی در سطوح عالی برای روابط عمومی پیش بینی شده است. همه چیز روی کاغذ عالی است. هر چه به سطوح پایین‏تر می‏رویم و از پایتخت به شهرستان‏ها می‏رویم روابط عمومی را در حال ذوب شدن در سایر مشاغل و عناوین می بینیم.

البته باز هم روی کاغذ همه چیز دلالت بر توجه و اهمیت دادن به روابط عمومی دارد. ولی در عمل روابط عمومی مرغ بسمل است. بگذریم. آنچه نگاشتید جانانه بود. حدیث نفسی صادقانه برای هنری است که خواسته یا ناخواسته به طاق نسیان سپرده شده است. قصد زیاده نویسی ندارم چرا که جان کلام را قلم زده‏اید. کاش روابط عمومی عملگرا با پرهیز از شعار و مبتنی بر شعور در فضای کشورمان قد بکشد.

کاش فرادستان باور کنند که ایران اسلامی در روزگار غلبه عصر اطلاعات و فضای دیجیتال و استیلای شبکه‏ های مجازی، به سه عنصر صداقت و عشق و شادی نیاز دارد. توجه به این سه عنصر طلایی نیازمند توجه به روابط عمومی است. امید ایران اسلامی مهد صداقت و عرصه بالندگی عشق و جایگاه ظهور شادی به لطف درخش روابط عمومی باشد.